Alle inzendingen over ontmoeting OR verdriet

Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen waarom de dingen de dingen moesten zijn, liet mij in nachten vaak het sublieme lezen in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn. Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen, brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen. Tijd leerde mij hoe ik zelf grenzen moet trekken tot…

Wat behelst onzegbaarheid, als je al naar de randen van de aarde bent geleid, daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht, alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht. Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen. Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…

De nacht die kwam was al een warme nacht een waar ik nog wel een tweede van verwacht. Buiten puft het gras en ook de stenen maar het is geen droeve nacht voor deze of gene. In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen. Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los deze week loste ik…

Ja, hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen met een glimlach beginnend op je snoet zoals ik je heb ontmoet.…

Is het deel van de complexiteit van leven eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn, het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn. Ik leunde vandaag wat op de tijd en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt. Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader een lader van je gemoed…

Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden, verneem ik woorden van zuid en noord, als door een open poort zie ik de grote beer naast de kleine ook diep in slaap iedere keer. Zie ik slaperige andere sterrenpracht gedurende de lengte van menige nacht. Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen vanuit de maan als het desolate wit, naast…

Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben. Moet je eerst oud worden en kunnen lijden om over andere tijden te kunnen belijden. Het is zien, horen en voelen van leven. Het is ontdekken en ontleden van het zuigende ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang rood oranje en roze durven dragen…

Ik heb twee gezichten Één is altijd blij Ik lach, ik ren en ik spring Maar dit is maar een deel van mij Je zegt dat ik zwak ben Dat ik mij aanstel Voor confrontatie weg ren En dat klopt ook wel Dat komt door de andere helft Die met pijn en verdriet Die is alleen van mij De helft die jij nooit ziet…

Een handvol zand: Met een hand vol zand begon haar pad van leven, onwetend wat ze zou beleven. Met haar hand vol zand bouwde ze luchtkastelen, dromen brachten haar een verre toekomst zonder verleden. Haar ogen konden glinsteren als sterren in de nacht, ze straalden hoop, liefde en pracht. Ze danste op de tonen van het lied, dat vreugde…

soms wanneer je verre reizen maakt dan moet je soms noteren iets bijzonders misschien of misschien iets heel gewoons een mooie plek een speciale ontmoeting of zomaar een dood vogeltje op het trottoir dat je opeens verdrietig maakt een heerlijk gerecht een telefoonnummer reizigers die vrienden worden of misschien zomaar…

Daar stond je weer en ik had willen roepen ga weg, ga weg kom nooit meer terug Maar ik zweeg en de regen mengde zich met tranen die langzaam stierven op mijn wangen en de strijd verloren Net als ik Alweer…

hoge oude boom we hebben elkaar ontmoet jij staat en ik loop…

toonden het verraad van vergankelijk bestaan die hij reeds bij aanvang van 't leven zag toch was zijn engel nog volledig aards en gastvrij ik pakte op haar verzoek nog maar eens chocola de zoveelste op een rij haar sprekend hart is voor hem als veronica's doek tot verzachten toe bereid nee, dit was niet zomaar een koffiebezoek het was ontmoeten…

Zomaar een stem, een zin vol van woorden, een mens nooit gezien en toch hier en nu, water dat vloeit, kanaal tussen boorden, hoe kan ik herkennen, hoe zie ik u? Ik weet van dit leven dat veel is verborgen, maar wil hoopvol groeten het licht in de morgen.…

Hoe jong nog waren we Prille jeugd Als de lente komt zijn de dieren niet de enigen die toenadering zoeken Het was niet mijn bedoeling je te vernietigen tot gruis slechts weg te vagen tot je niet meer bestond Ik ben je niet vergeten maar je bent wel weg uit mijn leven Hoe kan het dan dat ik overal waar ik ben jou tegenkom?…

De stad hing grijze straten uit, suiker briesjes aan de spoorlijn, een nacht. In de lampbol van verre flat: man, wachtend voor miezerige bietenfabriek. Ik gooide mijn fiets aan de kant, wankel en herkende een stem uit een ander vroeger. Hij gaf mij een hand, en zei dat hij het was: eerste pianospeler, sad septembersong. -------------…

Uitziend naar een ontmoeting, fluisterend en gevolgd door een schaduw van herkenning. Lichtend in het schemer, onbekend en toch zo vertrouwd, een vertwijfeling. Een aanraking van het eigen zijn!…

Een ontmoeting Zomaar Ergens Verrassend Heerlijk Een ontmoeting Iemand Onbekend Glimlacht Verleidelijk Een ontmoeting Sprankelend Opwindend Intens Warm Een ontmoeting Iemand Vindt Jou Geweldig...…

Ik hou je vast en druk je tegen me aan iets zegt in mij laat hem nooit meer gaan Die openheid van geest jouw interesse zo oprecht luister ik naar jouw woorden die nog nooit iemand heeft gezegd Zo dansen we dan samen al innig door de nacht voelen wij ons veilig daar het geluk ons toelacht…

Een zweefmoment Algehele ondersteuning Vel over been Gestruikeld en weer opgestaan Voeten schuurden over zand Verscherpten ook de zool voorzien van eelt Ogen zagen om in het donker Omvattend nauwkeurig Een mens zonder contrast…

vervoermiddelen nemen de stoel de tafel de tuinpaden het kinderportret het album met namen de vogel en de kat men koopt nog één keer persoonlijk tabak, deelt vergeefs mede wat men denkt van het kabinet en de eeuwig dreigende oorlog, alleen het gratis glas van het huis smaakt nog naar meer, het regent, men beeft, er zijn stemmen en op het privaat ontmoet…

zoals je wel bij nieuwe maan een lichtschijn tussen de nevels door ziet komen of dat meent te zien haar onverwacht ontmoet er vloeien tranen, woorden zingen van een zoete liefde eens, een schim haar verbitterd hart, ogen vol boosheid zijn niet milder te stemmen bewegen tot een traan vergeefs vergeven doet zij nooit en niet het hoofd…

Onze vriendschap wordt een houden van, een beleven, een ontmoeten van een mens, een verrijking van mijn leven.…

De dageraad, het licht, de zon Een warme zachte gloed Een slimme hand, een gulle lach die weer bewegen doet Een lome aai langs mijn gezicht Je hete zware lijf Lanzaam rollen in het licht vanuit ons nachtverblijf Een druppel zweet, zo honingzoet Je krullen op mijn borst We hebben elkaar net ontmoet Gelest is onze dorst…

De kracht van haar schoonheid ligt besloten in de ontmoeting en in iedere ontmoeting ligt de zuiverheid van haar ziel gebed in haar serene landschap.…

Daar sta je dan: oog in oog met het beest, zijn naam is Ontmoeting, ook wel Doorgaan. ------------------------------------------------------ Uit: 'Straatvluchter', 2002.…

een kind, verscholen achter chaos, we hebben haar tevoorschijn gehaald, een openbaring, de moeder werd geboren die haar eigen kindzijn zou genezen, een weg van tranen en geluk, jouw liefde en wijsheid, jij die me leerde, dankzij jou kan ze rustig slapen…

als wegen elkaar kruisen voeten bibberend voortgaan ogen seinen opvangen en monden woordeloos elkaar vinden wordt liefde geboren groeit genegenheid uit tot een schip waarop je je thuis voelt waarmee je de zee wil bevaren levenslang…

hij had hen zoveel willen zeggen, zoveel over wat hem bezighield en wat hij beleefde, zoveel ook over wat hem in hen opviel en dat zijn moeders ogen even mooi even wijs waren als vroeger al was ze weer dikker geworden en dat zijn vader beter gekleed was dan ooit en dat ze niet moesten zeuren over wat volgens hem onbetekenend was en dat - , hij…

een verlaten plein in de avondschemering geluidloos overmeesterd door de zachte sneeuw een vermoeide passant die plotseling stilstaat het hoofd draait naar het plein toeschouwer van een verstilde wereld dan wendt hij zijn blik af en herneemt met trage tred zijn reis in de verte krast een vogel…