Alle inzendingen over onuitgesproken woord

Vooral het gevoel het niet te zijn Wat een ongelooflijke pijn Perfect voor wie Niet in woorden uitgesproken Maar meegegeven door de tijd Vanuit een ver verleden Onuitgesproken woorden doen zo’n pijn Het alfabet der gevoelens telt geen 26 letters Balast die verzwaard In tijd aanwezig Wanneer is daar het einde Eindelijk klaar De…

Gehechte waarde aan onze stappen herinneringen aan het onuitgesproken woord, leg het dove oor te luisteren aan de zeeën van gevleugeldheid, zo leg ik avontuur vast in mijn verhaal,in de tussentijd een laatste sprong te wagen naar de wallenkant, het oeverland van woorden die nu niet kunnen spreken, omdat de bijpassende oren nog niet zijn…

Mijn hart is vol van onuitgesproken woorden toch verzamelen ze moed om tot uitspraak te komen de mooiste van hen allemaal doorbreekt de stilte spreekt mij met haar roepnaam aan zeg dichter ik zit in je hart gevangen voel je leegte en kou ben met je begaan maar je mond loopt niet meer van mij over je kunt niet zonder mij schrijf…

Ik kan alleen maar langs een tere strohalm naar je kijken, wat zou later blijken, strijken wind en regen kalm over gemaaide akkers, in verlangen naar een verborgen dorst, verloren tranen drijven op de vijver, wolken jagen op elkaar in zachte onuitgesproken woorden en zullen gezamenlijk de kim bereiken, geschoren aren los verspreid…

Wat vrij leven is voor mensen, en lucht en ruimte laat voor vogels bestaat zich daarin vrij te wensen, wat de oceaan is voor de scholen vissen, vergaat in onuitgesproken woorden, resoneert in kristallen stemmen die voorgoed gebroken werden, naast al het bloed dat werd verspild.…

De lippen geslagen aan een halfleeg vat waarin onuitgesproken woorden blijven resoneren in een betoog zo overvloedig, de afgevulde maat had moeten nemen, het lot wikte en doorwoog naar een nog voller vat en dat bleef in wanorde leeg.…

ik wist je nog in het huis van gisteren waar je voetstappen raapte en maakte dat je verschijnen binnen de lijnen van jouw regie zou blijven niemand gaat je tranen zien als de deur weer is gesloten alles opgekropt zit achter ogen en in koele voorhoofden zal de hartslagpijn vaak heel lang blijven kloppen nog hangen de onuitgesproken…

Vooruitlopen op de toekomst zonder kwetsbaarheid, word ik hoge priester in de schreden van de lente, snoer ik onuitgesproken woorden om mijn lijf tot een midddel, waarmee ik het vege leven rek tot in eigen vooroordeel.…

Ik fluister zacht de onuitgesproken woorden, en wou dat je nog in leven was. Morgen zal de zon weer opkomen, En brengt jou opnieuw geruisloos met zich mee, Mijn hele leven als mysterie, tot mijn dood, dan weer met zijn twee.…

Vooruit te lopen op de toekomst zonder kwetsbaarheid, word ik hoge priester op de schreden van de lente, snoer ik onuitgesproken woorden om mijn middel tot een levensgordel, waarmee ik leven moet in eigen vooroordeel.…

woorden over gemis en houden van rilt de wind weeft een spin een web iedere dag opnieuw om de leegte op te vullen…

Ik had je nog een bericht willen sturen, ik bleef steken in het voornemen, het bleef bij een lullige gedachte, zoals je vaker bij zo’n moment kan verwachten, maar ik hoorde dat je al verzonden was voor ik een passende tekst had gevonden Ik bleef nog even, ons gesprek was nog niet eens begonnen en lang niet af, ik struikel over onuitgesproken…

‘Om de zucht, die ik eens vond, om d'onuitgesproken woorden, die verdoolden op de boorden van tomatenrode mond.’ ‘'k Weet mijn ogen zijn mijn machten, waarom wilt gij, dat hun stralen dieper zin U zal verhalen dan de heugenis der nachten?’…

In een oogwenk sta ik weer hier in de tijd van nu en alledag, Waar ik alleen ben en mij afvraag ben ik gevangen in mijn eigen rag, Terwijl mijn verdriet onuitgesproken woorden van eenzaamheid vertaalt? Kus dan mijn tranen en vergeet mij niet, dat de vrede over mij daalt.…

Ik ween om woorden die onuitgesproken bleven Om al, wat ik verzweeg - en gij niet weet.…

Als woorden konden zeggen wat ligt besloten in mijn ziel zou ik ze vrijheid kunnen schenken alvorens de nacht viel. En als de stilte kon verklaren waarom mijn geest zo spreekt kon zij mij liefde helpen vinden alvorens mijn hart breekt.…

Mislukt blijft de nacht achter, Onuitgesproken.…

licht en ongrijpbaar zijn de ongesproken woorden enkel uitgeademde lucht, geen klank gedachten in een lege tekstballon stil zonder de droom te verbreken radiografisch kijken naar onderhuidse wonden met gewone ogen niet waar te nemen toch elke keer diep bewogen door het fronsen van je voorhoofd begrip is een vreemde taal doch eentje die…

gezwegen woorden verzamelen zich achter kleurloze lippen…

ik zie jou nu staan, daar aan de overkant en kijk hulpeloos toe hoe jij wegdrijft met een zee van onuitgesproken tranen nu, tussen ons in...…

chaos komt onsamenhangend naar stilte verlangend blijven ze ongestoord schreeuwen opgesloten woorden…

heel veel woorden onuitgesproken van hart tot hart van oog tot oog worden stilletjes gedragen op de vleugels van de wind…

op de gulden middenweg terug naar de bron raap ik geluidloos vergeten woorden die onuitgesproken bleven noch door jou of mij ik had je liever lief…

Ik kijk En ik wacht Je ziet me niet Onuitgesproken gevoelens Voor jou alleen Dromen In stilte Woorden, stervend in de lucht Dan Mijn blik Vangt de jouwe Iets verbindt ons Even...…

De stilte, vormt de woorden, onuitgesproken, maar wel gehoord. De stilte, bevestigd de realiteit, onzichtbaar, maar wel aanwezig. De stilte, dringt tot me door, duidelijk voelbaar, ik ben er stil van...…

vandaag geen woorden voor het licht laat het gloren onuitgesproken en ook geen woorden voor mijn lief laat haar liever nog wat dromen nu zij nog roerloos naast me ligt in het pure wazige ochtendlicht mijn zinnen nog zachter dan zacht ten volle met haar versmolten…

elk woord van mij is er een te veel dus daarom niet gesproken maar onuitgesproken eenzaam en alleen.…

Weet je nog van jij en ik? Weet je nog dat we samen lol hadden? Weet je nog dat we samen ijsjes aten? Weet je nog dat we bij elkaar sliepen? Weet je nog dat we alles samen deden? Weet je nog dat je mijn vriendin was? en weet je nog... dat je nog wel in mijn leven was??…

De monden die men ziet praten nemen de waarheid voor lief zwijgen stil, blijven gesloten, hijgen schril en voeden zich passief, onuitgesproken. Wat heeft men aan het Gesproken Woord? Ach het is bewogen lucht wat men is, wat men hoort…

de bui trekt over onuitgesproken zaken zonder donder bliksem of geweld striemende woorden- regen niet tegen te houden scherpschutters taal opgelucht tuimelen zinnen naar buiten vol vleiende woorden bevrijd van de druk en de dreiging valt mee deze keer al is het zwaar weer…