Alle inzendingen over onze wereld

Wij en onze wereld wij in onze wereld wij met onze wereld wij na onze wereld... Dat doet er toe! Deze hartenkreet draag ik op aan Annemarie Schrijver van "Het Vermoeden"!…

Onze wereld is een huis. Een thuis voor de vele opvolgende generaties. Oneindig lijkt te zijn haar kracht. Onnavolgbaar haar prestaties. Onze wereld is energiek. Een eeuwig voortdurende dynamiek. Onuitputtelijk lijken te zijn haar bronnen. Onnavolgbaar haar levens- kracht die uit haar kan worden gewonnen. Onze wereld is uniek.…

Geen wereld is te klein te groot voor liefde en verdriet. Je bent zo mooi lief, knap intelligent. Mijn wereld is open voor jou, door jou, trouw. Onze wereld.…

De liedjes van toen waren onze wereld, daar -- zagen we elkaar.…

in onze wereld…

herinner jij je onze wereld binnen de wereld nog? mijn geboorte met je herhaalde naam na je vroege dood? de lege plek die we innamen in de schaduw van elkaar? herinner jij je nog dat we samen zowel verschenen als verdwenen? onvoltooide kinderlevens wiegend op een dunne tak onze wereld binnen de wereld…

ik zag je staan nog groener dan je ogen je leest was slanker dan een den je lach zong parelend wie ik was ik nam je hand je hart werd me geschonken we werden dronken van elkaar in onze wereld zijn we nu een paar…

Verdwenen historie En nieuw oud leven Hand in hand te wachten Om hun intrede te doen In onze wereld…

kijk eens een keertje door mijn ogen zie hoe ik de wereld beleef met je vragen mag je bij me komen onze wereld behoeft dan geen uitleg meer…

erop volgt In jouw halve woord zitten wel tien zinnen De klanken van onze stemmen vermengen zich tot een wolk die licht geeft, waardoor we met zijn drieën zijn - jij en ik en dat vertrouwde klankbeeld, onze wereld Ademend zij aan zij - van alles voor de boeg, maar onze wereld maakten wij al denkend, dromend, pratend, spelend, vechtend,…

Ik sta op springen Mijn voltage is zo hoog Ook al heb ik al een behoorlijke ‘age’ Ik stem op VOLT Voor ons Europa Voor onze jeugd Voor hun toekomst Voor onze wereld Ook de mijne!…

Een religek snijdt een man de strot af De wereld, onze wereld, is ontdaan Zeg me, wat is het onderscheid tussen die daad en een granaat die een kind openrijt Een bevriende staat?…

In onze wereld vol harmonie, In onze wereld van fantasie.…

wereld niet is waar is ze dan wel?…

zo mijn ogen jouw ogen zoeken en stil vinden wij samen onze wereld binnengaan woorden zinloos, overbodig zijn wij alles zeggen zonder spreken maar verstaan…

Verwacht onze wereld dat ze zichzelf verlicht? Door mensen die stoppen, met het vernietigen, van haar natuurlijk evenwicht? Ondertussen, kijkt onze aarde geduldig toe, hoe mensen elkaar bestrijden. Hoe een plaag vanzelf verdwijnt.…

van dichtbij kijkt ze wat snoezig verlegen van het ene in het andere met haar haar vermoeid en kleverig in opgewonden zweet nog buiten adem een kusje en glimlach waarna tijdloos een warmte onze wereld vult…

brengt hij onze wereld vlug tot een behapbare proportie terug.…

Hoe begon het begin van onze wereld? Met het begin van de evolutie? Met woorden van goden? Met muziek?…

Het einde van mijn wereld hoe graag ik blijven wilde en nu verdwijn in het onbekende Het vervagen van onze wereld wegzwevend uit jouw armen terwijl de smaak van tranen bitter is.…

Wat we nu samen doen bepaalt onze toekomst. Hoe we samen kiezen, bepaalt wie of wat we morgen zijn. Onze wereld van later, begint dagelijks hier. NU! Vandaag! Opnieuw.…

deze dag verscholen tussen de kaften van de morgen en de nacht bedwelmd door de kogels van de dood zonder besef beweerd in snedige opmerkingen van vergaan u merkt het al intriges van onze wereld maar met mijn koffie sputter ik tegen morgen is er weer een nieuwe dag…

de wereld lijkt wel treurig met al die regen al die vallende bladeren maar wat een pracht die verschillende kleuren en af en toe een schemerzonnetje een arm om je heen voor de genegenheid die we samen maken wat een heerlijkheid zo wandelen we samen op het bladendek die onze wereld kleurt…

De wereld buiten ons lijkt hard en chaotisch. Onverdraagzaamheden spelen troef. Afgunst voert oorlog. Onze harten kloppen levenslang in vrede. Ik open een raam en kijk naar buiten. Ineens zie ik, hoe mooi onze wereld is! Laten we onze harten voor elkaar openen. Laten we uitzien naar wat er dan gebeurt.…

Ik zit stil dubbeltjes te tellen. ...en wat ik verder kan vertellen is dat onze wereld niet meer valt te delen. Het is zo'n ander levenspad.…

Onze Melkweg staat zwaar in het rood en onze wereld is op sterven na dood verantwoordelijk voor deze mismanaging de vernieling van de dampkring ingegeven door jaloezie en hebzucht is de mens, en dat is geen klucht nog eventjes en het is gedaan met onze aarde omdat een denkend wezen hem niet kan schatten op waarde de mens kan geen andere…

Niet stil te zetten Hemellichaam dat woonplaats is Voor ontelbaar velen - Dat doordraait ook als Mijn wereld stil staat - Dat geen woonplaats mocht zijn voor Het jongetje dat we in liefde kregen En we slechts zes uren lang In onze armen mochten houden Zes uren die een eeuwigheid leken Waarin onze wereld stil stond…

Het doet onze wereld steeds vaker een beven. Is dat iets waar onze kinderen zo maar mee moeten leren leven?! In hemelsnaam: dit staat toch niet ergens ook in de sterren geschreven. Saar…

ik kruip in je slapeloosheid uit de reserves van mijn adem vreet ik de dageraad door midden ogen die wachten op een diepe slaap in de zucht van slopen zijn we in het kansspel van de nacht beiden zijn we in onze wereld samen dromen teder in het schijnsel van de maan…

ik lak zwart je rode lippen af die nog bewegen in het spiegelbeeld zij hebben mij gekust voor de stortvloed van verwijten kwam heb je achter me gelaten uit het zicht verdwenen maar in de spiegel ben je weer verschenen helaas met jou verdwijn ook ik onze wereld wordt in zwart gewist…