Alle inzendingen over open einde

Bij een “open einde” bleek alras, Dat het niet het einde was. Want er blijft een vreemd verlangen Naar vragen die zijn blijven hangen, een uitweg uit het moeras? Misschien is ons einde Ook wel een open einde?…

wil ze met een open einde de realiteit bespelen tijd nemen een nieuwe waarheid te creëren of gewoon zichzelf verzwijgen…

Het leven zit boordevol open einden, wat alsen, en onbeantwoorde vragen. Vol met gevolgen van keuzes die je maakte, afslagen die je oversloeg Het laat zich soms moeilijker leven, dan beschrijven. Er zijn van die dagen waarin je een glimp opvangt van wat had gekund, en je je afvroeg...…

Stil verbloemt zij kleurrijke gedachten langzaam steelt zij haar glimlach terug het was de laatste, zachtjes verpakt voor het open einde…

Je kunt van ‘Geertje’ Wilders alles zeggen Maar als je ziet hoe hij uit beeld verdwijnt Rep dan niet hypocriet van ‘open eind’, Dat filmpje is eenduidig uit te leggen. Maar lukt het eens een keer subtiel te rappen… Ik zal de laatste zijn om weg te zappen.…

een open einde in stille ontroering en gewijde stilte nemen wij afscheid voor het ontwaken is er een zachte en zoete rust het laatste zingen is een poort die langzaam dichtgaat in de doodse stilte is het nieuwe leven…

dromen door mij heen als een film afgespeeld met een open eind is dit wat je wilt wanneer sluit je het eens af jij komt in elk hoofdstuk voor wanneer is het afgelopen ik lees maar door en door ik vergeet te slapen ik eet niet meer ik wil het hoofdstuk sluiten met een goed gevoel dit keer…

Antwoorden tijdelijk de vraag blijft bestaan pijn zomaar verdwenen zoals sneeuw voor de zon uren versnellen hun pas bliksem flitst aan de hemel het regent terwijl de zon schijnt een nieuw begin een open einde lente in mijn hart…

Het is niet zo erg zolang ik jou zoek, open eind, open boek.…

de klok tikt de minuten weg toch nimmer zo gestaag als sinds die dag dat jij in opging in de mist het 'tot zo' veranderde van uren in dagen van weken in maanden de stilte oorverdovend onbegrip verzandde in verdriet een onmenselijk diep gemis blijven vragen onbeantwoord het waar om een open eind…

einde…

Hij werkt keihard; illegaal, in zijn eentje, altijd bereid om gaandeweg een open einde te vinden.…

Ze heeft nooit gezegd wat haar bezielde Ze kon niet verder zoals het ging Hoe ik ook smeekte en ook knielde Ze stapte eenzijdig uit de ring Nooit gezegd wat ze echt voelde Nooit gevoeld Waar ze op doelde Een open eind zo aan het eind Nu jaren verder in dit leven Jaren later in de tijd Begrijp waarom ik toen ben opgegeven Al het mooie…

Het is een open eind -niet bijzonder- Als een man staat de rij voor me op Schaduwen op 't witte doek hoofdrolspelers tijdens de aftiteling Ze komen niet voor in 't boek maken 'n nieuw verhaal Waarin winterjassen en 't gevecht de armen in de mouwen te steken de stoelen die achterbleven op rij na rij Flesjes en glazen leeg…

einde…

Mijn dagboek is volgeklad Morgen is een open einde Op de trein volg ik de stroomdraden De dunne boog neerwaarts Ze zingen onbestemd eentonig Sneeuwvlokken smelten op het raam Shaduwvlakken schuiven over het gelaat Een donkere woede zet me klem Snoert de strop om de strot Tilt me op Laat me los Tot ik oplos in een luchtbel Alles gaat…

een laatste strofe draagt het gewicht van bovenstaande vaak een open eind of er wordt, tenslotte, iets van de sluier opgelicht maar als het doek gaandeweg gesloten blijft dan wel de tekst niet beklijft ziet u dan uit naar de laatste zin en geraakt u met de verwachting in een onvermijdelijke onmin bij mijn eerste woorden had u eigenlijk…

totaal gefocust op elkaar straalt het jonge paar in roze is de bruid gehuld en hij werkt al zijn dromen uit ziet zelfs de kleinste wens vervuld gedreven door beloften glorend aan hun horizon want sinds de band ontstond breekt schaduw op in kleuren kieren alle deuren naar een open eind waar niets finaal deze liefde kan verbeuren zo…

eind in de hoek stom boek!…

Ik ga geen sorry zeggen Voor 10 jaar tederheid Mij niet schamen voor de liefde Ook al raakten we die kwijt Ik wil niet denken in rancunes Daarom laat ik soms een traan Moet ook stoppen met dat piekeren Waarom het zo heeft moeten gaan Een open einde is nooit leuk Zonder uitgesproken woord Waar vragen blijven vragen Al wat rest aanzienlijk…

Er bestaat geen einde in de fictie en in de tijdloze non – fictieve verhalen. Het bracht het oeuvre van slechts één man die in eigen akte regelmatig de eigen horizon naar de wereld wist te verleggen, maar ook hij aan de laatste grens van bladzijden is gebonden, waarin nog altijd een open einde ligt verborgen.…

van beider zaaigoed doet mij in het zweet ontwaken, het zaad bloeit op als onverkort gewas van een wilde droom, aan de hoogste bieder doorverkocht de uitkomst die ik in je ogen las verscholen achter de blinde vlek als overbetaald lot, waarmee het hart leeg bloedt in barenspijn, als open einde van de levenslijn.…

einde is mijn resultaat Een nieuw boek kan me weer liefde brengen Zolang jij maar niet meer in de letters staat…

Film had open eind Mijn verhaal niet hoe ik, jong nog, een kind niet wou En hoeveel moeite, beschadiging het niet te krijgen Wilde er nu als vlinder uit.…

Is alleszeggend zwijgen, Nietszeggend over weten, het einde van het open eind? Bestemming onbekend... Tijd verliest z’n tellen, reizen door dat wat is. Vliegen zonder vleugels, ademen zonder lucht. Verbeelding komt tot leven, aangekomen waar het begint... 'THUIS'…

Maar jij bent een verhaal met een open eind. En soms laat ik me gaan op de vleugels van de tijd. Wanneer jij, wanneer jij...…

zoals je daar nu ligt onnatuurlijk breekbaar tussen de witte lakens zou ik van je kunnen houden je kijkt me aan zonder iets los te laten maar laat eindelijk wat houvast zien ik beantwoord je blik in stille aanvaarding toen ik wegging bleef de deur open jij kon hem niet meer sluiten en ik heb dat nooit gewild…

einde Zonder mijn afscheid Je was al stijf En voelde koud Waarom nou niet een beetje extra 5 minuten was genoeg Verdomme Wat zijn nou 5 minuten?…

over een schuivende aardkorst Jouw tere hand morst schaduw in genadeloos zonlicht te fel voor jouw geopende ogen En droogte schuurt mijn mond waarbij mijn gekloofde lippen jouw overvloedige tranen drinken II Het gekir van jonge krekels weerkaatst in het nachtelijk ruim dat geen slaap kent Je dekt mij toe met sprookjes en open…

daar gaat hij onder één arm z’n ziel onder de ander z’n hoofd wegvliegend in de late schaduwnacht onderweg naar ongewis alleen z’n hart blijft achter in die droom zonder begin zonder einde…