Alle inzendingen over opgelucht OR ademhalen OR liefde

Een man ontdekte dat de liefde niet bestond. Het was een schitterende ontdekking. Hij werd beroemd.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Twee armpjes omklemmen haar, over haar heen golft een warme brij, het kind, opgelucht, leeft de dood voorbij, voor het eerst in zijn peuterleven nam hij kennis van overgeven.…

omdat ik breek met al het aardse denken ik hoef geen liefde meer te schenken als ik alles vergeet…

neerslachtig angstig beeld als een penseelstreek vrolijk fel levendigheid in vieve kleur toedeelt de scheur die leven droefheid gaf gelijmd nieuwe vreugde bedeeld neerslag verdwijnt op golvende slag gevoel rijst minder misdeeld en duizend regels vormen een millet van herwonnen schoonheid op rijm de akelige depressie zakt in zwijm de opgeluchte…

Voor een leefbare wereld en een goede toekomst zetten veel mensen zich met beloonde moiete in wellicht is hun werkend gemoed daarbij een stormende zee een grillige springbron of een statig gaande stroom doch een gedachte vol zegen: bij al ons streven zijn en blijven we in Gods ogen NIETIG…

Het kwetteren van gevederde vult wederom de lucht, De ouverture van het gevogelte klinkt soms zelfs opgelucht.…

Blindelings ga ik door de laan der nevelen Voetstaps tastend naar het pad der wijzen Ontwaar bomen als mistige schimmen rijzen Die bedreigend boven mijn hoofd prevelen Laat mij slechts leiden door mijn intuïtie Geen vermoeden waar ik ooit stranden zal Bereik ik de top of kom ik eerder ten val In wanhoop beraad ik mij op mijn positie Waar…

Diep ademhalen: ruimte, kalmte, soms vreugde -- De echte nectar.…

een teder omgekeerde kreet wordt in het bed met haat en liefde opgelucht. het zucht. genot, van lijven korte vlucht, heeft net de angst met lentelust vermoord.    het had te lang aanzien, te vaak aanhoord: handen, ogen, droefenis en misbaar.    het sloot met spijt dit mondeling akkoord: in elke kus ligt ook een afscheid klaar.…

ademhaling ‘k Heb jouw liefde wel bewaard maar ik ben jouw liefkozing niet waard…

dan kan ik rustig ademhalen.…

ze gaan reeds groen ademhalen terwijl de winter doorgaat hen met kristallen te behangen als een spoor van licht zonder vlammen die spinragt in schemerende nachten om dromen te verhelderen waar lente met helle kleuren de natuur verwarmen…

Voor Smeagoll Zit op het stoepje Voor het huis, Uit te rusten Van wat geweest is, En jij komt Verregend op Mijn schoot, en Kruipt tegen me Aan - legt je Kopje tegen mijn Borst en begint Rustig adem te Halen, net als ik Die me in mijn Eigen adem door Drukdoenerigheid Zo vaak verslik…

knarsen ongeluk niet geopend stinken kamers naar te weinig buitenlucht ramen zijn grauw afgeplakt dagen nog niet afgelakt maar grof in hun contouren zonder kleuren opgezet het zijn geen kunstenaars die het bestaan versieren met een gloedvol perspectief vandaag is vaak hun dief tussen licht en donkergrijs bepalen dag en nacht het ademhalen…

Wanneer ik ademhaal, prijs ik me gelukkig want met elke ademhaling leer ik je kennen als ik in jouw ogen kijk zie ik niet alleen de blauwe, groene of bruine kleur maar kijk recht in jouw ziel.…

Vermoeid de last Van de wereld Op zijn schouders Gedragen - had hij Na 't volbrengen Van de zware tocht - Opgelucht zijn last In 't voorportaal Van de hemel opgetast…

En bij elke ademhaling beluister ik haar kwetsbaarheid die zich ontrimpelt in de warmte van ons wonen...!…

roken zeer ongezond zwarte longen protesteren moeizaam verloopt de ademhaling stikstok!…

bestond Nergens zouden bloemen staan En de aarde zou verkleuren Overal gesloten deuren En de klok zou niet meer slaan Als de liefde niet bestond Dan was de hele vrijerij bedorven De wereld was gauw uitgestorven Als de liefde niet bestond Als de liefde niet bestond Zou de zon niet langer stralen De wind zou niet meer ademhalen Als…

de dood zit in de bomen kijkt me aan schraapt z’n keel en vliegt weg opgelucht haal ik adem zachtjes in mezelf fluitend loop ik door…

zeg iets een paar woorden en kijk daarna wat er verder nog te zeggen valt misschien wel niets haal dan opgelucht adem en treur en beetje achteraf…

meditatie rijpt een diepe ademhaling vervult mijn krachten geestvermogens verdiepen waar ik de waarheid ervaar…

hoe indrukwekkend mee te deinen in je ademhaling voorbij het omheinde van hunker bevrijd toe te geven aan verleiding…

veren uitgeschud ik voel me opgelucht als ze weer vliegen de kleine zonde van het liegen blijft bij mij…

vannacht huilde de wind grote dikke tranen ik keek van achter het raam en zag de ruiten nat de bomen en hun takken bewogen heen en weer alleen de maan stond stil en ik gevangen door dit moment jij sliep door alles heen de man mij zo bekend ik zag jouw lijf bewegen je ademhaling op en neer ik voelde al mijn liefde voor…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Dan kun je het best vertalen, Zorg dat je blijft ademhalen.…

zoveel liefde voor je voelen als je 's morgens naast me ligt ogen dicht en ademhaling regelmatig, mond die even opent dan weer dicht haren warrig op je kussen engelengezicht kan me nauwelijks bedwingen met m'n ogen langs je lippen voel jij dat ik naar je kijk lieve ogen lachend open blijven hangen in mijn hart en we weten zonder woorden…

Mijn ademhaling vrij van elke trilling.…