Alle inzendingen over opschrikkende

wakker worden in een vreemde kamer de dingen staan niet op hun plaats het bed ruikt anders, ziet er eigenlijk bijzonder wantrouwen wekkend uit de hardheid van de matras onbekend rijgen vragen zich alleen maar aaneen de weg naar terug lijkt afgesloten van buiten klinkt onbekend geluid antwoorden worden nog niet gegeven op de muur…

Men legt alles uit in idolaat opschrikkende woorden een tweestrijd los van het concilie binnen het Vaticaan; hulde liberalisatie hangt in het milieu tegen over moorden, vereffenen langs congregatie door een motiverend begaan.…

wat bruiner In nachten zo vroeg Alle ballast die hij bij zich droeg Camera in aanslag De herten die hij zag Het juiste diafragma gekozen Waar wild mag verpozen Glunderen in schuiltenten Hier schept hij z'n precedenten Een mooie herinnering gemaakt Als de camera maar niet heeft verzaakt Je hoort het klikken Als de herten maar niet opschrikken…

niets zal ons meer opschrikken. we dwalen door het duister achter de koplichten als twee gelijk opgaande lichte prikken.…

Het licht verstopt zich in mijn verdwaalde blikken, waterdruppels doen mijn gedachten steeds opschrikken. Heel zachtjes huilt het diep in mij, zonder woorden, maar zo heel dichtbij. Ik zoek jou in een tranenzang, samen kwetsbaar, samen zo bang. Zwijgend loop ik verdoken, de dagen worden oud.…

En dan... een opschrikkende telefoon een stokkende stem... op gedempte toon ' t is voorbij... al hadden we ‘t nog niet verwacht. niet verwacht - al maanden ‘n verbijsterend gedacht.…

Hij wilt de bloembak gaan verkennen maar een harde neen doet hem opschrikken. Hij kijkt nog altijd door een roze bril Maar de werkelijkheid is het contrast Het is verbluffend schril. Hij zal nog veel moeten leren. Het filmpje zal nog generaties meedraaien.…

blazen in het luchtledige, in het niets Niet vertraagd noch gehaast door voortsnellende tijd, pak ik mijn pakkie en mijn peukie en steek het aan, droom achter de wolken even heerlijk weg , tabak van alles Een zachte tik op mijn schouder doet mij opschrikken en in de rook verslikken, wakker uit mijn eigen wereldje kijk ik verschrikt om…

Elke beweging, elk geluid doet me opschrikken. Verlamd van angst zit ik ineengedoken in een hoekje. Rillingen lopen langs mijn rug. Sinds ik hoorde wat er moest gebeuren ben ik bang, bang om te verliezen, om alles kwijt te raken. Niemand die me geruststelt, me komt troosten.…

En ik, opschrikkend uit mijn zoete rust, Ach, hoe verlang ik naar de ogenlust, Die nooit voor mij gegloeid heeft of geblonken, De bron, waaruit mijn borst niet heeft gedronken, De lippen die ik nimmer heb gekust.…