Alle inzendingen over opvallend rond

de stilte spreekt in de verwrongen armen van het ven; ik verzet mij niet het is een soort afscheid, een knetteren zonder geluid dat vuisten schept uit het water ik wil luisteren en laat de oever over zichzelf buigen herhaal mijn en jouw naam tot maanverloren vlecht en wacht, wegrimpelend, op een vonk waardoor zintuigen weer gaan glanzen…

Hoe opvallend zijn de letters op het draaiend, voortdurend ooit beschaduwd oppervlak. Wat een achtergrond! In het licht daarvan kan niets onopvallend zijn. Men kijkt het best op een afstand toe. Straks komt er specie uit de opening die zich ergens concreet en zinvol instort.…

Hij beklom rotskusten Zij had een duikbrevet Hij viel op haar Zij kwam adem tekort Sinds dat vermetele Hofmakerijdebuut Mijden zij beiden De risicosport…

Overal deelt men groene lakens uit ze hangen aan de lijn te zwaaien zodat het patroon van witte bloesem en met bonte tekst goed te lezen is: ik ruik lente, de lieve lente komt.…

Jouw parfum gaat als een walm rond. Maar zo snel vervliegt het door de wind. Als doel schiet je langs mij met open mond. Een opvallend sieraad bedekte jouw hals. Je schiet voorbij als inspirerend metafoor. Met open mond zonder opzichtig te staren! Galmde je uiteindelijke zucht tegen mijn oor.…

Opvallend hoe we samen vormen alsof het zo gemaakt is alsof het zo zou horen Opvallend hoe jouw lichaam aansluit op het mijne Hoe we steeds opnieuw elkaar weer kunnen vinden Hoe jij mijn verlangens kent en ze bevredigt simpel door mij te geven wat ik wil met je eigen lichaam en je eigen geest Opvallend hoe onbegrijpelijk dit…

Waarom Doe je zo Moet je zo Opvallen Waarom Ben je zo Moet je zo Het woord voeren Waarom Zal je zo Wil je zo Dat men je hoort Omdat je zo Opvallend doet Is er niemand Die werkelijk luistert Omdat je zo Je woordje zeggen zal Is er niemand Die werkelijk hoort Is er niemand Die werkelijk Om je geeft Ben je zo Eenzaam…

Zoals de wereld draait... Draai ik met haar mee.. Kom ik mensen tegen.. Ken er zovele maar de meeste nee.. Maar plots tussen de mensen .. Daar kwam jij net aan.. Waren het verhoorde wensen.. Dat jij naast mij kwam staan .. Gevoelig zacht jij zomer zon.. Mensen achter jou stralend.. Snuivend naar je bodylotion.. Je glimlach maakt ze dwalend…

Draai rond, draai rond, mooi meisje uit fraai achterland. Draai je volle heupen hoog. Wij willen je rond zien gaan als gretige vlammen in droog hooi. Draai rond mooi meisje. Je navel is een lonkend oog. Jouw lichaam een gespannen boog. Draai rond, draai rond, ontspan, rond je mond is alles mooi.…

Terwijl zij langzaam blad voor blad omslaat en herinneringen traag, zeer traag wees laat worden verbergt een ezelsoor een beetje krom gevouwen schimmen van wazig zwart-wit vloepapier lijkt te dansen maar kraakt plotseling bij het laatste tafereel ze staat op schuift haar stoel achteruit en sluit de gordijnen…

vingertoppen blauwgeplekt oosterse schrijfkramp doet de ronde vadsig schrijven in woord hoesten taal gedrukt op tong gemors gekreukel geschraap tot op het bot naald splinter mij in mijn arm om te overleven in mijn poëzie…

Terwijl zij langzaam blad voor blad omslaat en herinneringen traag, zeer traag wees laat worden verbergt een ezelsoor een beetje krom gevouwen schimmen van wazig zwart-wit vloeipapier lijkt te dansen maar kraakt plotseling bij het laatste tafereel ze staat op schuift haar stoel achteruit en sluit de gordijnen…

De aarde is een beetje rond en zo haar buik zo haar horizon ze legt haar handen op haar buik en streelt en spint en zont…

ze wou opvallen wat de aantrekkingskracht der aarde belette…

Opvallende kunst ontstaat meestal als er buiten de lijntjes wordt gekleurd.…

Vandaag Val je niet Op Iets of iemand Trekt je op Tot boven het maaiveld En tot je verbazing Zit je kop er nog op…

Nieuwe woningen, bont geschilderd _ als plaatjes uit een kinderboek. Op regenkringen -in eigen veren schuilend- drijft de fuut traag voort. Zuiver glanst de sneeuw langs de sloot, waarin het ijs grauw en week verzinkt. In het avondgrauw staan bomen zwart en puntig als kruidnagelen. Hete vulkaanrook daalt langzaam, hortend, strijkt…

opvallend(d)…

De dagen lengen maar het weer zit tegen De sprokkelmaand blijkt veel en veel te nat Het voetpad zijpt en zompt, doorsijperd zat ’t Is droef, net Bloems ‘November’ door die regen Droef ook door wat ik hier níét in ons land zie: De krokussen zijn dit keer op vakantie…

Grote brede robuuste riemen met opvallende metalen gespen verhullen dikke vrouwenbuiken... Een tikkeltje te maar 't slankt af!…

en die fraaie billen, strak en rond voorwaar een scheppings meesterwerk van een sexy vrouwelijke kont duurt even voor ik haar uitdagende aanblik heb verwerkt en weer doorloop in die winkelstraat haar beeltenis zweeft nog in mijn gedachten al is dat maar voor korte duur…

Ronde na ronde vliegen ze de duiven in een vlucht Ze hebben weet van zon blauwe lucht en vrijheid Ze hebben alle tijd hun cirkeling te maken Acrobatiek tegen een herfstblauw decor en de nieuwbouw aan de IJssel Ze zitten goed in hun vel deze gevederde vrienden.…

Ze leeft ze lacht niet opvallend maar toch ze leeft ze huilt niet te veel want toch ze leeft ze zit in de auto ze rijdt ze leeft ze slipt ze botst ze sterft maar toch ze leeft nog steeds in ons hart.…

Een lifter was de bouwvakgabber: hij reisde op en neer. Hij werkte aan een wolkenkrabber, maar hád het laatst niet meer. Hij had de laatste steen gelegd en wou z'n lunchdoos pakken, doch dit gelukte hem maar slecht: hij viel en bleef maar zakken. Hij dacht, bekomen van de schrik: 'dit zal m'n pret vergallen; het is een reuzenpech, dat…

Naderend tot niets zo klein een kleurenspel dat mij tot zwijgen dwingt zo veel zo vol ik blaas pluizen van een bol verbaasd dat zoveel zaad zo vrolijk aan de adem hangt ik ben verrukt van de beweging van het leven tussen het kruid ik wil maar kan niet schreeuwen wat ik schreeuw komt er niet uit bedwelmd door de bloesem die geurrijk…

die mond van Frank de Grave praat en praat maar lijkt, nasynchroniserend, het niet met zichzelf eens te zijn en dan zie ik Jan Pronk dezelfde mimiek links, rechts kat, hond het maakt niet uit…

Trek een cameraman aan schreeuw zo hard je kan in de natte aarde splits je in een fractie van een tel van een fractie af of spring over de Blauwe Bergen in Wageningen heen en zorg voor de nodige journaille zo werd het een persmoment dat zijn weerga niet kende hij groef het graf om overheen te springen zo tartte hij de dood met de aanloop…

De puntentelling van het festival verloopt dit jaar niet zonder moeilijkheden, omdat de zangers zich opvallend kleden. Als 'Turkey' klinkt, hoor ik de jury al: "Pardon, wilt u dat nog eens over doen: bedoelde u het land of die kalkoen?"…

In de menigte los ik op en besta ik niet Gek wordend van mijn gedachtes creëer ik mijn eigen verdriet Tegenstrijdige gevoelens altijd in gevecht met elkaar Want de een wil opvallend zijn maar de ander is nog lang niet klaar om zichtbaar te zijn…

Opvallend tussen het groen van het riet. Ondergaande zon in de schemering. Een rustig geheel. Een stilleven in deze wondere wereld gegeven.…