Alle inzendingen over oud leven

Elke seconde van de dag wordt er een wel nieuwe mens geboren Elke seconde van de dag gaat er wel een oud leven verloren Elke seconde van de dag is er wel iemand die een eigen bedrijf is begonnen Elke seconde van de dag wordt er wel bij iemand een faillissement aangekondigd Elke seconde van de dag maken miljoenen mensen zich zorgen over morgen…

Hij miste de kinderen, z'n oude leven en dus ging hij met angst en beven smeken of hij terug kon komen dat mocht; mits hij het voortaan zou laten bij dromen! En zo kwam de meester weer terug in Katwijk in zijn vertrouwde huisje aan de Langedijk. Waar hij heel gelukkig is met al zijn kinderen die hem opeens helemaal niet meer hinderen!!!…

In de verfrommelde lakens van het onfortuinlijke bed zal ik aan jou denken, jouw haren in verschillende tinten grijswit of zilver, periode breekt aan waarin een nieuwe mijlpaal in mijn leven markeert en mij ook zal geruststellen dat ik een bepaalde leeftijd heb bereikt.…

Zet de muziek maar aan en dokter 'doe uw ding' God ik ga u wellicht treffen maar dat zal me nu 'een worst wezen' want ik wil eerst verlost worden van mijn pijnlijke lichaam en mijn nog pijnlijker geest Mijn geest die vertrouw ik toe aan het nieuwe maar ook aan het oude leven aan jullie waar ik van gehouden heb en zal blijven…

Voor Jetske Dertien was ik Toen jij op die warme Voorjaarsavond vrolijk Op je kinderfietsje Aan kwam peddelen - Afkomend op het lawaai Voor een der beide doelen En net toen de bal hoog Werd voorgegeven en 't publiek Zijn adem inhield in afwachting Van een schitterende goal Werd jij op 't kruispunt Van je leven vol geraakt…

Een rustige dag plotse wind raakt het water reflectie rimpelt Tel grijze haren hier en daar een glans of gloed jong van geest, nog steeds…

Jong zijn is zo mooi maar het komt nooit terug oud worden is goed maar gaat veel te vlug. Als je jong bent heb je mooie dromen bij het oud zijn denk je: het is er nooit van gekomen. Jong zijn en oud worden het hoort bij het leven wees dankbaar voor alles wat je in die tijd is gegeven.…

ik speel als choreograaf met de wereld om mij heen de bühne wordt wat intiemer het publiek komt ademloos dichterbij wij hebben niet zoveel meer om te overbruggen met gebogen ruggen wij knikken al instemmend als de woorden nog niet uitgesproken zijn onze golflengte in de wereld wordt identieker en vooral heel klein…

zij dansen het grijs uit de wereld van bewegen tussen wit en zwart gaan onder en komen op in een niet aflatende vitaliteit en pure levenskracht stoppen is vergaan de ander laten staan in kleur bekennen zonder grijze waan waar kleuren opponeren zal grijs die netjes seponeren omdat er nog tig tinten zijn…

wrijvingsloos aanpasten de samenpakkende schaduwen gaven een koud en onbestendig gevoel waar vroeger minuscule stofjes dansten in tevreden namiddaglicht tochtte het kil in verlopend samenzijn sloot ieder steeds meer de grenzen doodde stilte het al woordloos gesprek met blikken naar binnen gekeerd vervaagde het licht in hun zijn restte leven…

zij jaagt op wrakhout en ik ben de klos knoestig en knap oud verweerde kop wat draadjes los de sleet zit stevig in de botten zij jut en struint al van huis uit ik spoelde aan op onbekende kust ben nu haar buit…

er zitten diepe scheuren in de bast met zwart contrast door regenval getekend zijn kruin heeft hoog gestoken in het zomers blauw de groene waas viel gauw hij kaalde ruim voor herfsttij al in de lente stak dood hout het nieuwe blad voorbij zijn ringen worden dun de diepe wortels weker hoeveel lentes hij nog heeft dat weet alleen…

en weer is hij onhandelbaar omdat er niemand is die hem begrijpt hem leidt op zijn onzeker pad als benen hem niet kunnen dragen antwoord weet op zijn nog ongestelde vragen de angst wegneemt voor leven loslaten is zijn overgave maar heden en herinnering strijden heftig met elkaar hij is nog lang niet klaar roep de zuster maar…

jij bent volgroeid een markante boom karakteristiek in de omgeving toch draag je de laatste jaren minder bladeren en meer dood hout jij bent nog echt niet oud en versleten maar ruizelt zacht vergeten de screen is al geweest voor het lichte falen van je geest verborgen wortels komen langzaam bloot in het fysiek mankeren het…

heb je zien ontspringen tot een koude bergstroom met af en toe een waterval dartelde in beekjes langs de zomerkanten van het bloeiend land je verzamelde de mooiste dingen in het stroomgebied van jouw herinnering het meanderen is verdwenen keerringen verschenen kanaliseerden brute kracht langzaam stroom je breeduit in verzadigd…

zag de herfst in haar ogen oplichtend in de lage zon haar schouders licht gebogen vingers stram en krom de zachte stem vertelt verhalen van hoe het vroeger was stofjes dansen in verdwalen vandaag komt er niet aan te pas zij oogst herinnering in vorm en kleur maar haar winter staat al voor de deur…

je ogen pakken ons niet meer en dat doet zeer jij die vroeger meester was in spreken zonder woorden schouders iets naar voren gebogen is je rug je wilt nog gaan maar je onzekerheid geeft geen bereik jouw wereld is een eiland in de drukte van bestaan hoe lang kun jij de oversteek naar ons nog aan wil melker 10/10/2010…

van god en alleman verlaten stond het huis weer in zichzelf te praten zij was vroegtijdig oud verzakt en buitenissig de tuin verwilderd grauw naast de schuur een rariteitenkabinet van wat bij afval was gezet een vage schim achter een vuil gordijn kon wel een bewoner zijn het janken van de hond dat bij schemering luguber klonk weerhield…

snoepjes en een paternoster ze ritselt weesgegroetjes in slaap voor de TV soms valt het leven echt geweldig mee…

Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben. Moet je eerst oud worden en kunnen lijden om over andere tijden te kunnen belijden. Het is zien, horen en voelen van leven.…

je hand is nog warm de lippen iets koeler dan gisteren je wangen zacht met onrust die blost ogen wat harder lijken woorden te zeggen die je schrijft op fluweel met een tegenvleugpen we kennen elkaar hoe goed nog want ik ik wil verrijzen schitteren in paleizen bergen beklimmen hun toppen bedwingen omhoog kijken en mijn ego verrijken…

Jezelf in het onveranderlijke leven, als veranderlijk aanwezig zien. Leven onverklaarbaar verklaren. Dood als onsterfelijk ervaren. Onbegrijpelijke liefde geven. In ons tijdvak van de tijd. In ons aller eeuwigheid. Vandaag IS Hemelvaart. Vandaag en alle dagen.…

Wie leest nog de oude woorden in steen gegrift? Wie ziet nog de wonderen van het leven? Wie weet nog dat leven meer is dan ademen, denken, doen. Leven is liefhebben, leven is leven. Wie kent nog de oude goden, machtiger dan woede? Wie kent nog zichzelf?…

ik wil antiek zijn en oud zijn dus als een oud schilderij maar origineel en precies zo leven.-…

ze denkt in dagen bijna alles is voorbij tijd deert haar niet de winter sleept zich door trage dagen de wind trekt zijn sporen in de boekenkast zwijgen verhalen van hartstocht en verlangen de klok slaat gesmoorde uren het deert haar niet het is bijna voorbij…

Ben je de zeventig gepasseerd, loopt alles niet meer zo gesmeerd. Kwaaltjes komen om de hoek, je vitaliteit raakt een beetje zoek. Je gewrichten zijn wat minder soepel, niet erg, want door een hoepel, hoef je niet meer te springen. Net zoals hangen aan de ringen, die gymlessen zijn uit een ver verleden, maar misschien dat in uw geest van heden…

Met dank aan Wil Melkert voor de inspiratie van zijn netgedicht 'Een mentale vlam'. __________________________________ Mijn ik was in de ban van haer fysiek de zachtheid van haer macht en haer bekoring zij wilde mij beheersen zonder storing maer 't grote misverstand maekte mij ziek Haer scheve schaets leek een imperatief zij…

Het is die tijd van het jaar die nieuw leven brengt dus ga ik nu maar weg want ik ben te oud om nog nieuw leven voort te brengen. Of is nieuwe liefde ook geteld? Dan zal ik niet verdwijnen want ook voor oude mensen kan de lentezon nog schijnen!…

Wat is oud en op in mij? Wat kan ontkiemen? Hoe wil ik leven?…

naar jong naar levende vergetelheid mijn moeder is niet meer; een deel van haar is mijn leven…