Alle inzendingen over over OR litteken

kapot gemaakt vloeiende gedachten snerpende angst scheur in een wit blad verwrongen stroom van pijn druppels verdriet warm vocht uit een koud hard beschadigd leven vol eenzaamheid schreeuw zonder geluid rode tranen over je eigen huid leeggestroomd en langzaam gaat alles wet blijft er alleen nog stilte en een litteken…

Een wondje wordt een litteken al blijf je dat altijd zien.…

volmaaktheid bestaat niet en laten we daar maar blij om zijn blij met elk deukje of schrammetje een ieder z'n eigen schadegevalletje met het litteken als herinnering aan een pijntje van gisteren we lopen uiteindelijk allemaal wel iets op een scheur breuk wond of wellicht een gebroken hart maar het geneest na verloop van tijd en je…

Laten we vooral niet overdadig zijn en zeker geen champagne over onze polders spuiten, laten we bepalen wat èchte poëzie is: een kaalgeschoren idioot in een dwangbuis een kwijlende mond boven een kotsbak het litteken van de lobotomie de stront van de criticus.…

Ik zag je litteken op je linkerhand, die keer dat de lading vastzat of toch ook weer niet. Je had een donkerrode pyjama aan met zwarte en witgrijze verticale streepjes. Ik dacht het beeld kwijt te zijn of toch ook weer niet.…

Het maanlicht verlicht de dodennaam die in mijn ziel als een pijnlijk litteken zal voortbestaan Mijn bloedende tranen voeden de rozen die met hun doornen jouw grafsteen beschermen tegen het verdriet van onze verloren vriendschap Ik reik mijn hand uit in het oneindige Onbereikbaar leef je verder nooit zal ik nog iemand ontmoeten zoals jou…

Doorzichtige illusie van verkruimelde muren nodigt hypocriet de Grieken uit Wees welgekomen maar niet voor mij ontsnapt tevergeefs aan de mond van verzilte weduwen Wat moet de hel nog ónder mij Uitgewrongen trots zorgt voor het gapende litteken op de zuurzoute toekomst van de overlevenden Laat de hoop maar varen Onder…

door Het staal trekt een spoor In de ontzetting van de ziel Met de stemmen in zijn hoofd Beroofd van enig moraal Dief van werd beloofd Aan de onschuld van het leven Waant hij zich weer even baas Over wat hem niet werd gegeven Met ogen zwart, vaal gezicht Gedachten verward, doelgericht Uithaal naar elk besef Van realiteit Het laffe lef Litteken…

maakt mijn leven kapot Verdwijn toch een keer Je hebt het beloofd Donkere vlek Voor mijn ogen Als ik even niet oplet Ben je er weer Waar moet ik heen Zonder jou tegen te komen Altijd ben je daar Je beheerst mijn leven Meer kwaad dan goed Donkere vlek Voor mijn ogen Alles vergeten Ik was het niet Denk ik Pijn in mijn hoofd Als een litteken…

Het litteken in mijn hart is niet meer zo rood gekleurd toch zal ik nooit vergeten wat er in het verleden is gebeurd. De tijd zal de wonden helen en tranen blijven drogen tijd die niet stilstaat een tijd waarin we hopen mogen.…

Met een kapot gezicht Moet ik mij afwenden Van het geziene leed Dat ik in mij kerf Eindeloos ver weg Toch zit jij naast mij Ik kan je warmte voelen Maar jouw warmte is niet voor mij Als een litteken Is mijn gezicht vertrokken Zoals jij nu ook bent Vertrokken, voor eeuwig ver weg En blijvend dichtbij Eindeloos heen, en ver van mij…

waar jij mij kon besturen Stilletjes door mijn geweten sluipend heb jij mij Als een pop met touwtjes sleurde jij mij mee over bruggen en naar mijn grote angst Over het water liep ik jij hield mijn touwtjes van elastiek als ik trok trok jij mij terug In de grot vond ik een fakkel ik brande je weg tot een groot litteken…

hoe ik bepaal in wederopstanding waar tijd zich verontrust in een zorgzame houding, dient het leven zich als ingeschaald vermogen bij mij aan ik weiger deze conceptuele benadering die mijn hersenen vergroten op een banale wijze, ofschoon een late lobotomie slechts een eeuwenoud litteken als een stigma achterlaat ga ik mijn weg als tollenaar…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

keer Je blijft mijn lichtje in het donker Dat ene sterretje zonder geflonker Ik hang boven het ravijn Nog vasthoudend aan de rand Jij staat daar, op de stabiele kant Toen ik ging zien waar ik blind voor was Hield ik mijn ogen krampachtig gesloten Maar ik ben toch op de waarheid gestoten Nu op mijn been -jouw naam- Jouw eigen gemaakte litteken…

Jouw lichaam ken ik als een landkaart van streken die ik vaak bezocht; elke glooiing, elke bocht moedervlek of litteken... Ik navigeer heerlijk met mijn handen over je huid. Onweerstaanbaar, begeerlijk.…

ver terug in de tijd liet jij je brieven na zijn het impressies van jouw binnenruimte een onverwachte diepte in wie je eigenlijk was lees ik je waanzin het diepe litteken verzonken in je huid jij schreef de brieven wie ben jij dan het onmiskenbare handschrift zet aarzelingen in draf voor lange tijd maak ik jouw brieven zoek…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

de wond wat schuin dwarsover heelt al goed, de restjes bloed zijn weggeveegd, de snede lijkt niet groter dan de breedte van mijn hand mijn verstand rangschikt naarstig wat mijn speurzin op zich neemt niets vreemds zo lijkt het, niets is blauw slechts deze vlugge ogen en dit bewustzijn ordent gauw hun waar gezicht dat is gewogen in de…

wij zochten regels die we ademen konden een waanzinnige liefde om afstand te dragen, ons staande te houden in elkaars lichaam, en uit zoals de slaap van vogels naar zee die nooit afscheid nemen van poëzie van zon en uur, almaar meer hoe verzonnen wij de echtheid het ruiken van de duinen, de vele manieren van gemis en hoe je het litteken…

Afgedwongen brandt de liefde minder boeiend; gloeit die na in een litteken, dat nimmer meer echt genezen kon. Troostmeisjes voor Nippon, verloren meer dan een leven met visie op zicht. Verloren hun eer na de oorlogsschaamte, verloren hun menselijke ziel voor een troostende oorlogsplicht.…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

je krijgt eelt op je ziel als verdriet gewenning wordt door leren hoe je pijn bekort want vaker ondervonden ben je minder te verwonden omdat litteken een pantser wordt je krijgt eelt op je ziel als je vol vuur je verweert maar een ongelijke strijd je leert dat je nooit zult overwinnen en langzaamaan van binnen een kille kou je vlam verteert…

hoe het me beroert Ooit toverden onze ogen hetzelfde paradijs, lang vergaan speelden elkaars lippen als één vertogen naar het enig heilig woord gebogen van liefde en bestaan Zo lang geleden de plaats vergeten waar wij zoenend het geheim overschreden Als de wind plots opsteekt of een druilerige avond valt ontsteekt telkens nog het litteken…

Zweer de verbeelding af Op “vipspotting.nl” Op “graaggenomen gastjes” Op “tv-babes punt orgieland” Op “is-she-hot-or-is-she-not” Op “liever naakt dan niet gezien” Een belspel-del Mummie met de Mummelmond Een studienicht Beau de Boulevard Een Prima Film Sex en haat en kop eraf Een goed gesprek J.P. de bal-bla-balkenbrij Bestel een…

Ik zie in mijn gezicht het jouwe Ik loop op de benen die jij me gaf Ik voel elke steen, elke scherf met mijn voeten En elk litteken blijft gegrift in mijn hart Ik zie jouw gezicht soms in de spiegel Je kijkt me dan indringend aan En ik stel jou de vraag soms Wat heb ik ooit fout gedaan ?…

maar het is gedaan het is voorbij zo jong bij ons vandaan Wij moeten afscheid van jou nemen niet van wie je was en wat je deed altijd zullen we aan je denken in ons lief en leed De tranen die ik nu heb zijn mijn tranen van verdriet ik laat mijn tranen gaan mijn vriend tranen omdat ik je niet meer ziet Tijd zal wonden helen maar het litteken…

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…