Alle inzendingen over over grenzen

Zijn Woord doorbrak de grenzen, maakte hen samen één, hij troostte in Amerika zijn zus in Amstelveen.…

zonder grenzen hart en ziel verkennend oeverloos strelend glijden mijn handen van je rug als een traan die valt…

de vaart in rustig vaarwater werd een dollemansrit ik hield mij staande en stootte mijn aangezicht ken uw grenzen terdege…

Was tegen alles en iedereen, Met hand en tand tegen hen verzet Zonder het ooit te uiten, Ingesloten door zelf opgelegde Grenzen die ik voor geen geld Wilde openstellen - Oorverdovend het lawaai In het brein dat alle Gedachten hierover bestuurde; Oorverdovend rebels, Door anderen nooit opgemerkt, Alleen in mezelf aanwezig, Onhoorbaar…

Die wereld, ik was er en haar geluk en onbegrensdheid is ook in deze wereld door alle grenzen en beperkingen heen door al het statische en vaste verweven.…

Waar ze buiten kunnen Omvorm de grenzen Tot waar ze lichtend zijn Aan het stille verlangen Langzaam groot te zijn…

te verwelkomen als winst tot er geen grenzen meer zijn alleen gaten en stinkende fistels met inwendige bloedingen…

Blijf niet bij de pakken zitten maar pak ze op en strijd verken je grenzen vervul je wensen en verblij de mensen met je aanwezigheid…

zachte prachtige onrust het leven is groot afgebakend in onbegrijpelijke grenzen en vreemde wezens banjert het te ijsberen…

als de avond valt dan begroeten mensen met andere grenzen het licht als de avond valt dan valt ergens anders de morgen…

Maak eens een eigen vlag Want die mis je nog verleg dan je grenzen En plant dan jouw vlag in elk nieuw overwonnen gebied…

Ik zal van je houden Niet alleen vandaag Niet alleen morgen Maar in een tijdloze ruimte Innig, intens, zonder grenzen Om wat jij en ik altijd wilden Eén te worden…

Daar voorbij die mensen grenzen is enkel het grote niets. Onbestemd is zij met mij. We zijn er altijd al.…

Soms is het huwelijk drama, wat blijkt, en dat is waar; er zijn grenzen aan je incasseren, Je past gewoon niet bij elkaar!…

Ooit werd ik in Grenzeloze vrijheid Geboren in een wereld Die bol stond van De schoonheid van De schepping - naar mate Ik ouder word, ervaar ik Dat er steeds weer nieuwe Cirkels om me heen Worden getrokken - zonder Dat ik er invloed op heb, Leren moet ik mijn eigen Grenzen te trekken, om er Vervolgens behoedzaam Over te waken…

Er zijn grenzen aan liefde aan wat je liefde vermag als er geen bedding is waarin ze kan stromen zodat ze opdroogt en jouw leven verdort…

De ongebreidelde promiscuiteit te weerstaan van grenzen in zekere tijd te breken; het beeld een meisje over nutatie door een laan, aan de staart voor een mond bezweken.…

wees zacht m'n lief laat mij nog wat wiegen in het dons van vermeende gevoelens voordat de werkelijkheid als zoutzuur haar grenzen trekt…

verbloem het verlies in schone zinnen en laat bezieling in uw kamers dringen tot de grenzen van de koude vrees die men in vergeelde boeken leest…

de stilte zwijgt niet in een klinkend woord dat men schreeuwend in de verten hoort aan de grenzen van het vloeiend lied dat zin na zin in klacht gebied…

Je hoort vaak zeggen Dat je je grenzen moet verleggen. Maar je moet ze ook respecteren En al doende proberen Ze te integreren. Ik zal er niet om liegen, Maar gaat poesje binnenkort vliegen?…

Buiten zinnen plagend drong hij zonder vragen in haar wereld binnen wat zij zou verdragen daar de zwijgplicht vanzelfsprekend was Als een vlieg in 't web gevangen liet zij hem gevoelloos toe Liet zich strelen zonder schreeuwen hield zich stil en krijste niet In zijn macht die liefde leek bevangen overschreed hij grenzen zonder…

grenzen blijven achter het veld ligt open je ademt ruimte elke stap geeft tijd om verder te lopen dan je eigen horizon…

Omringd door planten organismen zonder dimensie meebuigend met de wind vorm ik het onkruid dat uitreikt naar de grenzen van onze tuin zoekend naar vragen en antwoorden en naar wie ik ben…

is er geen sissende hitte, ontbreekt een ijzige kou middelen bergen en dalen zich tot een laag en vlak land zonder jou zijn er geen grenzen die ik wil verkennen ik mis je…

Hij ademt in deze onbevangen stilte een woord van vrijheid misschien subtiele kern van grenzen, en gelijkgestemden het is al nacht maar dat doet geen pijn omdat hij niet meer wacht met mens te zijn.…

op het beeldscherm spreken mensen over tijd en over grenzen die mensen verstrakken tot puntgewijs gestelde lenzen die zich richten op het zijn men breekt het brood en vraagt om wijn…

plagen terwijl zij vele jaren al verblijft waar zij dacht na haar dood te zijn voor troost komt zij dan terug en haar nabijheid voel ik als een zegen als zij mijn hand houdt weet ik zeker dat alles gaat zoals het moet het doet er dan ook niet meer toe van elke kant de wens zou komen ik val terug op deze grote liefde die onbaatzuchtig over grenzen…

De grenzen van mijn doek Zoek ik op, veilige begrenzing Van de eindeloze lijnen Die onder mijn handen Ontstaan - Gedachten die gedachteloos De vrijheid zoeken, kleur En uiting geven aan wat Er in mij leeft, Aan de diepste kern Van mijn bestaan…

of zouden we de volmaaktheid kennen onder al wat is gewoon verborgen achter de grenzen onzer ogen oren, neus en geest ook de grenzen aan de wereld? zullen we? zouden we? of moeten we dan maar?…