Alle inzendingen over overdoen

Dit leven is de moeite waard weer overdoen is heel normaal de groei staat hier centraal soms langzaam maar met duurzaamheid ook het tegendeel komt voor op de eeuwigheid is het geen probleem geluk gaat bovenal gevoel voert steeds de boventoon de keuze is dus vrij verantwoordelijk tot aan de dood vanaf de moederschoot voor iedere daad…

Als ik de lucht zou zijn, Dan zou de dood mij als vijand zien, Zou ik de wereld goed bekijken, Alle zeeën, alle rijken… Als ik de lucht zou zijn, Dan zou ik kaarsen stiekem uitblazen, Over de groene velden razen, En het steeds maar overdoen…

Kon ik mijn leven maar overdoen. Ik wil naar een pleegezin Of naar een goede vriendin. Maar dan voel ik me nooit meer 100 procent op m'n gemak. Weet iemand wat ik bedoel? Zou ik nog alles kunnen wat ik gewend was? Zou ik dan anders nog wegkunnen? Ik weet niet meer wat ik wil.. Ik geef een gil! Help me als je wil?!…

stemmen en geblaf daar ben je daarboven nog niet vanaf hoog boven het land en de bomen hoelang had ik hierover liggen te dromen en nu dan zweefde ik op de wind een groot mens tegelijkertijd dat kind zorgeloos zwevend op de wind Ik zou het zo weer overdoen…

Dan denk ik terug, aan die tijd van toen mijmer: kon ik er maar íets van overdoen... Maar dat krijg je niet, op zeker een tweede keer dus doe ik het met nú, maar soms overvalt me weer, dat gevoel van "weet je nog die tijd van" En daar zit ik dan....…

Ik geef mijn bloed ik geef mijn hart ik wil je alles geven als in het allerlaatste uur de tijd zich keert naar het begin en w'alles konden overdoen en leven, leven, leven...…

Kennen, dat is iets wat men zelf moet doen die gegevens van anderen,het blijft toch gissen wie weet zul de eerste blik willen overdoen maar wie van ons tweeën, kan de pijn wissen?…

aangedaan ben ik en aangerijpt en tanend als de maand september dat vruchten van de bomen slaan en herfst de eerste kleur bekent waar zomer zich heeft afgewend en straks naar oud verleden geurt en al wat ik heb afgekeurd zal levend zijn en waar gebeurd en soms geschikt tot in der minne zo kan ik in een nieuw seizoen mijn fouten minder overdoen…

verborgen houdt Ik verberg de woorden in mijn mond als de wind mijn adem komt stelen De zon maakt hulpeloos licht in gesloten ogen en mag nu het uur der waarheid spreken Ik zal met de liefde spelen in het hart van een vurige winterbloem We zullen dit alles - wanneer mijn geheim warm gloeit - delen en dunnetjes overdoen…

Maar ik heb heimwee naar je oude zelf, zou zo graag weer een aanvaring met je hebben, net als vroeger, net als toen, Kon ik 't nog maar één keer overdoen!…

misschien kunnen we dat vanaf vandaag, graag, met zijn allen bij elk afscheid hoopvol herbeginnen en het dan toch nog eens bij ieder afscheid vriendschappelijk blij, wonderlijk overdoen met die zoen? joz. le bruyn…

En mocht hij het ooit overdoen, wie klaart er dan zijn huiver? Nou, wie?…

De tuin ontpopt, is uitgehuild nu het licht het duister wegknaagt groeit traag, maar vastberaden het ondergronds vertrouwen naar de blote lenteluchten Een weg terug, een naar beneden, afgesneden voor het geschrokken jonge knoppengroen elke stap gezet in het volle leven voorgoed gezet, nooit meer overdoen De tred van spitters, wieders,…

Jouw lege ogen waren al gebroken Ik keek naar je en zocht het beeld van toen Hoe graag zou ik het nog eens overdoen Maar het verleden had zich al gewroken. Ik streel je wang; het is een vreemd moment Op slag vergeten wat je me hebt ontnomen Een vader, van wie ik afscheid heb genomen Een vader, die ik nauwelijks heb gekend.…

Maar: nu is nu, en toen is toen, we kunnen dingen niet meer overdoen, gedane zaken nemen geen keer, een volgende kans is er niet meer dus rest: berusten, met herinneringen!…

Elke dag is er wel wat om aan te denken of wat mee te doen wie helpt mij dat het stoplicht niet op rood staat maar op groen Maar wat dan als alles niet gaat zoals ik wil dat je lichaam je in de weg zit wie helpt mij als pijn je helemaal overheerst, je oververhit Van alles voor het oplossen het overdoen doen gaan van het probleem wie helpt…

Ik zou het zo weer overdoen al die één en dertig jaar.…

In mijn allermooiste dromen wil ik het ooit nog overdoen.…

Niets is meer hetzelfde niets meer zoals toen ook al weet je dat het mooi was je kunt het toch nooit overdoen. Je ziet weer hoe je danste en huppelde aan de hand van je ouders hoe je moeder liedjes voor je zong, en hoe je zat op je vader zijn schouders.…

Van dromen in een bed bedaren en morgen alles overdoen.…

vertier… Een atheïst zou ik zeker zijn in een gezin van grenzeloosheid Geen gezeur over god en diens geboden Heerlijk genieten van mijn vrijheid… De stilte mogen proeven in mijn geest Niets opgelegd krijgen, alleen maar kiezen Zelf de wereld ontdekken in mijn illusie Mijzelf nooit meer aan die oppergod te verliezen… Mijn leven nog eens overdoen…

zal ik als ik vijfentachtig word en mijn oudste zoon al met pensioen zal ik dan de dingen van nu dan later nog eens overdoen ? of zal ik als ik oud geworden ben me weer gedragen als een kind en naar mijn eigen moeder zoeken ?…

mag ik gaan terwijl iedereen rent Ik mag tot rust komen en je laat me dromen van de tijd van toen En morgen krijg ik van jou nog altijd een zoen Je zegt nog altijd dat je van me houdt Dat we alles goed hebben opgebouwd Ik zie geluk in je ogen die nooit hebben gelogen over de tijd van toen Ik weet dat ik met jou nog altijd alles zou overdoen…

Ga nooit heen zonder te groeten, ga nooit slapen zonder een zoen, want voor je ’t weet, zie je mekaar nooit meer en zeg je: kon ik het maar overdoen!…

zullen we als ik je ooit nog zie het leven waarin ik je nauwelijks zag in vogelvlucht overdoen zodat ik jou echt ken, en jij mij of ken je nu vanwaar jij bent mijn lach mijn traan, mijn hele wezen zullen we dan eens praten elkaar echt ontmoeten samen lachen alles inhalen wat we hebben gemist zul je mij dan begroeten met heel je…

Geluk is als een tere bloem Met kleur-en-pracht en bij-gezoem Die dagenlang bekoring brengt Maar dan opeens, alsof verzengd Dof, droog en slap gebogen staat Haar blaadjes eenzaam vallen laat Om snel tot humus te vergaan Te wachten op een nieuwe maan Te wachten op een nieuw seizoen En alles dan weer overdoen Eerst maar die winter…

zet ik thee smeer ik boter op mijn brood ga ik met de lente mee kleur ik bleke wangen rood als een vogel in het gras die met schuine kop naar voedsel speurt zie ik hoe jij in versleten ochtendjas de eerste zonnestralen keurt ogen klein, haren verward je mond vraagt om een zoen en ik wil graag met heel mijn hart deze scène overdoen…

jouw dit gedicht kijk hoopvol naar jouw lief gezicht en zie hoe je net als ooit weer zo betoverend naar mij lacht na 30 jaar vanaf toen komen we elkaar weer tegen zonder dat we het beseften liepen we toen al op dezelfde wegen en zoals jij van mij en ik van jou verwacht hebben we nooit aan spijt gedacht en zouden we het zo weer overdoen…

Wat zou ik hem graag overdoen, met jou, mijn liefste zonneschijn. Jouw adem in mijn nek te voelen, je lippen heel teder over mijn gezicht. Jouw vingers die door mijn haren kroelen, een gevoel waar ik ben voor gezwicht. Ooit zal die verliefdheid overgaan, in een houden van die ander.…

chocolade-ei Wat een vreugde, rodewangengloei Patat met mayonaise, kroket erbij Eindeloze dag, de pret duurt maar aan Maar sluipend moezijn dood de zin Ouderzeur, kom we moeten gaan Nog even, toe, ‘k moet hier nog in… Gelukzalig liggend op de achterbank Schokschommelend, motorzoem snuifmisselijke suikerspinnenstank Morgen deze dag weer overdoen…