Alle inzendingen over overweldigend leven

Gewikkeld in overmoed, in drang, ben ik toch stiekem een beetje bang, maar overspoeld door het onvoorspelbare, zal ik toch deze weg bevaren, en wie mij stoppen kan, zal niet bestaan, ik zal hoe dan ook verder gaan, verschrikking, verbazing en onenigheid zullen mij passeren, maar ik zal dit moeten tolereren, want ook geluk, blijheid en passie…

soms kun je verdwijnen in de stilte van een kamer gevuld met praal je kijkt zwijgend naar met goud behangen vrouwen en je hoort ze allemaal om te begrijpen dat wat ze zeggen niet wordt gesproken in jouw taal…

het leven kan soms tragisch overweldigend prachtig meeslepend poëtisch en harmonieus zijn als een symfonie maar vaak zijn de slotakkoorden zo atonaal…

Overweldigende boeiende liefde voor even Om daarna Terug te keren in een overweldigende boeiende wereld van de werkelijkheid…

Het leven is nèt een show: je speelt een rol - of meerdere - op diverse tonelen. Vermoeiend, soms; overweldigend, vaak; pijnlijk, bij vlagen... doekjes voor het bloeden. Jij ook? Wij samen: speel met mij dan spelen wij samen en wordt het leven (weer) leuk.…

zuurstofrijk water dondert overweldigend ademloos kijk ik…

al lichten ze op in het schijnsel van de vroeg geboren ochtend al wemelen zij rond haar zwart en wit gesokte voeten zij ziet haar woorden niet al groeien ze in schaduw tegen muren uit ogen van mensen de kwispelstaart van een hond en de grijns van haar lapjeskat zij zwemt in woorden woorden als zachte strelingen woorden glad als…

té overweldigend... Doet ze je beseffen wat je eigenlijk al besefte, maar niet wilde zien... dat het werkelijk zo kan zijn Je héle denken, je voelen... je hele leven staat in het teken van die éne persoon, die jou zo vreselijk dierbaar is.…

als alles dood lijkt is er weer leven waar de dood voor wijkt als voedingsbodem naar nieuw leven reikt mijn vriend dat nieuw leven dient hier ben ik groei bloei in de bodem van die zin is de kern levenszin wortelt daar in een schijnbaar zinloos ding die zinnen waard zijn in tegenstelling met de pijn die schoonheid is overweldigend…

leven…

Even, was ik dichtbij die roze gloed even, heel dichtbij die overvloed heel even overweldigend liefde.…

tanka Bosanemonen bloeien overweldigend, toch teer en fijntjes. De ijle wens hun bestaan steeds vast te mogen houden...…

Tegen Kerstmis had hij huizenhoog tegenop gezien overweldigend de opeenstapeling die almaar groter werd onmogelijke keuzes lagen aan de vooravond wat hem deed besluiten niet meer te zijn…

ik zou zo graag u overweldigen onder uw protest met luid lawaai zoeken naar uw glanzen dat straks mij zal omvatten kneden tot de grens van pijn uw handen leid ik naar mijn kruis dat ik zal dragen als een man uw zilte geuren zal ik ademen uw mond en tempel vullen tot u de adem mist om door te gaan dan leidt u mij naar binnen…

nu ik hier zo sta ja ik zal eeuwig onthouden hoe jouw palmen alles rondom hoeden voelen en voeden ik mag niet vergeten hoe je damp vervluchtigen doet met twee linnen lippen een wade van gezwachteld speeksel in lagen bracht tot basilieken – koralen van eenvoud zo zoet - hoe je gewelven van niet bestaand been de processie laat dragen…

Hoogbejaarde woudreuzen, in blad of kaal, zien eerbiedig neer, beschermen klein leven: nietig -maar onblusbaar!- brandt hier jeugdtaal.…

Overweldigende luchten, Dreigend zwerk, Baldadige zomerstorm Striemt over het wad - Alleen de vogel leeft, Met zijn kompanen - Van de mens Ontbreekt ieder spoor, Wat een geluk!…

Ik bel u maar weer even meneer Poetin Wat hier over dat vliegtuig is gezegd Daar denkt u anders over.., ja terecht Want feiten checken daar bent u juist goed in Misschien zien wij het inderdaad verkeerd En hebben we die BUK zelf gelanceerd.…

Mooie blanke waterlelie schoonheid van de natuur Drijvend op het water overweldigend en puur Mooie blanke waterlelie lyrisch als ik je zie Omringd door zoveel water perfect in harmonie…

haar lach straalt zonlicht onder felblauwe ogen als het hemelse gewelf met onzichtbare sporen van geweken verdriet veranderd door kracht een nieuwe toekomst overweldigend gevoel van intens genieten…

Bijzetten moet hij alle zeilen Om in het doodgewone leven - - Dat is na tegenslag het streven - Een lange tijd nog te verwijlen Bij theetje drinken, schuitje varen Geen cruises meer naar tropenoorden Enkel wat dobberen op woorden.…

moegespeeld rozig zacht en uitgeteld luisterend naar muziek over een kindje schitterende oogjes in het kaarslicht de overweldigende tederheid van een kind eens in een voederbak nu in ons midden de engelen zijn nog bezig gloria in excelsis deo…

ik zoek je in de letters voel je al in zinnen je komt zo bij me binnen overweldigend apart je hart klopt in een ritme dat me onrust geeft dat me afleidt van de tijd die nooit zo langzaam is geweest ik wil bij je zijn je lezen in een boek zonder einde…

ik zoek je in letters ik voel je al in zinnen je komt zo bij me binnen overweldigend apart je hart klopt in een ritme dat me onrust geeft dat me afleidt van de tijd die nooit zo langzaam is geweest ik wil bij je zijn je lezen in een boek zonder einde…

mijn ogen zuigen de kleur in zich op slurpend voedend als ware het voedsel intens smaakvol overweldigend explosief en eigenlijk onbeschrijflijk wat het met mij doet een doek beschilderd vol seringen in een vaas paars…

Een verleidelijke zon, pikt nog even wat dagen van de herfst, voordat onredelijke regen de stad zal overweldigen, met vormelijke vragen en diepe gedachten tot in ’t duister van de nachten zullen zich mengen met bijzondere dromen om in het leven verder te komen, doet de mens soms iets geks, voor de ander misschien vreemd maar door gedrevenheid…

en je mama’s tedere bedroefde handen voelde op op het zachtste plekje op je hoofd toen die overweldigende liefde resoneerde in je fragiele gave baby-lijf toen wist je dat het goed was een leven lang en daar ver voorbij zullen ze van mij houden dag mannetje dag mannetje Ties ga nu maar je ouders houden je tot in…

panorama dat beweegt vervoert zichzelf voortdurend vernieuwt In haar glimlach Mijn leven Zij leeft Haar geluk Niet van mij Maar in haar stroom voer ik overspoeld door geluk mee…

herfstklanken dansen met de regen als zilveren klokjes klinkt het adagio meeslepend en ontroerend de natuur houdt haar adem in tot het crescendo klinkt van een symfonie die met fijne penseelstreken een overweldigende kleurenpracht schildert de geboorte van de herfst…

overvallen door natuurgeweld ineengeplet door de overweldigende zwaartekracht tevergeefs worden armen uitgestoken in de hoop een levende hand te kunnen vinden roepen om hun dierbaren worden stemmen in de kiem gesmoord vermengd met kalk opgaand in het niets duurt het wachten... oneindig…