Alle inzendingen over pijn OR lichaam OR leven

Verlaten op het zwijgende bed deelt ze haar lichaam met een gulle pijn. Bewegen is verliezen wat ze wil aanraken en bewaren met haar vingers die haar nog niet verlaten hebben. Haar ogen tellen de ogenblikken waarin ze haar leven ziet en de pijn vergeten mag.…

Ik verlang naar verlamde armen een verminkt gezicht diepe wonden met korsten gedicht verbrijselde botten in blauw en rood gekleed een lichaam vol pijn voor mijn hart vol van leed…

Het maakt je kwaad je lichaam staakt het doet niet meer wat jij wil je wordt verdrietig en stil had je maar een dagje geen pijn dat zou heel bijzonder zijn aan de buitenkant is niets te zien je ziet er goed uit bovendien maar je gewrichten zijn stijf je bent jong in een oud lijf je moet er mee leren leven dat is ook een goed streven maar…

Je kon toch zo goed mensen doorgronden Waarom je eigen meisje dan niet Mijn pijn wordt erger De liefde valt weg Met een glimlach leef ik verder Maar de pijn zit vast Het litteken op mijn ziel blijft Mijn lichaam blijft voor de rest van mijn leven verminkt En me hart verkleumd Wie zou me ooit nog kunnen helpen?…

Langzaam snijdt pijn door mijn lichaam, niemand kan het zien de tranen die maar komen het gemis, de herinnering. Hopen op weerzien, niet zomaar verdwijnen. Onuitwisbaar.... intens gedeeld leven.…

De lege ogen zijn een verhaal van woorden die werden en haar leven schreven. Stil en anoniem met een pijn van dezelfde woorden die ook namen kunnen zijn. Van bloed en een liefde die haar ziek maakte en haar lichaam verteerde door het eenzaam wachten op een dankbare dood.…

de warmte verstilt door de gedachten verkoeld vragende ogen oude pijn verstopt onder het nieuwe begin leven in leven vertrouwen voelbaar als twee lichamen ineen veilige handen de stilte tikt door afgesloten door ogen het gevoel nabij vraag zonder antwoord het gevoel is het antwoord antwoord op leven…

Ik kende het niet, tot ik ook, met genoeg pillen het leven verliet.…

je wordt gekoesterd door de aandacht van gelopen races warmte delend met herinnering betrouwbaarheid en nostalgie van vroeger helaas er zit nu geen beweging in geen spanning en de pijn van leven op het scherpst soms was het fijn dalen diep de toppen waren onbegrensd zo’n leven wordt door jou niet meer gewenst jij wilt de…

Leven wordt van papier scheurend in duizend stukjes de zin voorbij armen gevouwen rond haar lichaam zichzelf wiegend troostend streelt zij zichzelf als er niemand is slikt bitter zout dagen sluimeren de zwarte pijn voorbij…

Nooit verwacht maar toch vaak gekregen Die klap in mijn gezicht Mijn leven door schaamte ingericht Je wereld wordt zo klein De klappen doen zo'n pijn Nooit verwacht maar nu toch eindelijk gezegd Ik ga nu echt, mijn lieve schat Mijn lichaam heeft genoeg gehad…

terwijl de spiegel zei dit is het einde keek jij terzijde wilde leven met de mensen mee je ogen huilden nee hoe je ook probeerde je opstandig lichaam kon de pijnen niet negeren het strijden moe heb jij wat over was eens goed bekeken wist toen in overgaaf jouw ziel kon in dit lijf niet verder leven…

Smartelijke en zoete pijn 't beheerst mijn hele zijn niet in staat te ontsnappen of uit dit leven te stappen Een pure zelfkastijding Lichaam en ziel uit balans gevoelens zonder kans hart uit borst gescheurd en telkens weer verbeurd Een langzame vernietiging Een pijnlijk traag sterven de ziel vol met kerven niet meer uit te wissen…

je niet Je besefte nog dat ik je heb gekust en dat ik zowat stierf van verdriet Van jou mocht het nu voorbij zijn pijn verwoestte jou gans het leven Je reisde naar eeuwige zonneschijn tot ik bij je ben duurt slechts even…

Ik adem niet, ik zing. zelfs als ik zucht, klinkt het per ongeluk alsof ik een paar noten neurie die me vannacht, terwijl ik sliep, zijn voorgezongen. Het is alsof de lucht mijn deken is en ik mijn hoofd het liefst te rusten leg op het kussen van mijn longen, de plek waar ik mijn hartslag hoor in vierkwartsmaat: dat ik besta…

vergeet mij niet ik vergeet mijzelf iets in mij is bezig mij langzaam te vergeten het is nu nog onschuldig maar nog even en ik weet niets meer laat me naar de sterren kijken…

Klootzak Je weet telkens weer Je vinger op de zere plek te leggen…

Ik verplaats mezelf waar ik niet kan staan mijn binnenste keer ik gewoon buiten het doet geen pijn, want die was er al wat ik wil is dat! Ik verplaats mezelf daar in mijn lichaam zou stoppen waar ik genieten kan het doet geen deugd, want die is er niet wat ik wil is dat!…

Onder de lakens gedoken voel ik mij vrij en pijnloos, alsof ik onder een stapel sneeuw lig, alsof de tijd stilstaat en sneeuw het rimpelen van het lichaam tegen gaat. Ik voel me even vrij van alle pijn die mijn lichaam dagelijks voelt.…

Vanaf de nek een vloeiende Beweging naar mijn billen maar Stopt nog net En laat zien de golvende lijnen van het schouderblad En ook links een schouderblad en die andere rechts Zacht maar aanwezig En sterk is Schouders en rug die hebben gedragen De pijn van al die jaren komt hier bijeen Tezamen op een plek die ik wel kan voelen Maar…

Als je lichaam je in de steek laat, Je doet niet meer wat ik graag wil, mijn motoriek valt daardoor stil. De pijn die gaat maar komt weer terug, maar ik ga door want ik ben stug. Ik laat me door niemand beperken en blijf hard aan mezelf werken. Ik hoor erbij dat wil ik graag, ik ben niet snel meer eerder traag.…

gezien de omstandigheid waarnaar je vroeg, of we na onze dood afval zijn, je antwoordde uit mijn naam we groetten elkaar zonder te omschrijven, waardoor avond op misverstand leek en niets rijmde met elkaar of alles weer goedkomt met hier en daar nog een pijntje uit het lichaam dat de geest in een nekklem wil omhelzen…

Na een snel en gelukkig leven Een pijnlijke en diepe afgrond. ik zag je komen in mijn leven Maar ik zag je ook weer gaan. Met pijn in mijn hart pijn in mijn lichaam pijn die nooit meer weggaat hooguit minder wordt zag ik je mijn leven uitgaan.…

Jouw heerlijke lichaam Ik wil je beminnen Ik ben niet bestand Tegen je geslepen zinnen Je prachtige woorden Die ook andere ego’s mochten strelen Dat het tijdelijk is Kan me niet eens meer schelen Dan ga ik maar keihard op mijn bek Dat doet toch nooit zoveel pijn Dan dat ik moest leven Zonder ooit jouw vrouw te zijn…

de stappen zijn gezet het geloof is al als kerkelijk vangnet uitgelegd met mazen voor het doel een hemel en de hel in een ontwakend religieus gevoel niet nu maar op termijn daarom doet leven pijn in opoffering van het unieke zijn omzichtig wordt de mens geknecht met lichaam als de bron van kwaad getemperd door de geest als het…

Ik blijf bij jou slapen vannacht opdat jouw lichaam de pijn verzacht Wat had je anders gedacht? Dat ik jou mijn hart zou geven? Dat ik zou stoppen met leven?…

Als de zon je uitlacht en je lacht niet meer mee Mag je dan gaan Als je lichaam zwaar voelt en je ziel niet meer kan Mag je dan gaan Als het leven pijn doet je de liefde niet vindt Als die pil je niet helpt en je echt niet meer wilt Mag je dan gaan En ik Moet ik verdrietig wezen of het leven juist vieren met een lach en een traan…

Snij jezelf vannacht, klonk een stem laat je bloed nu gerust maar stromen Snij, maande haar innerlijk met klem laat nu eindelijk wat vreugde komen Snij jezelf, bevrijd je eindelijk even zet de deur maar open voor je smart Je wilt toch ook vreugde in je leven?…

Haalt hij de pijn bij me vandaan Maar dan, heel even Heel even vult jouw lichaamsgeur de kamer, Komt de herinnering weer tot leven lijkt het of ik jouw lichaam tegen de mijne voel.…

de zon achter de wolken maakt licht in de duisternis fluister mij je woorden en laat mijn lichaam zweven laat mij langzaam dood gaan verzacht de pijnen niet voel mijn lichaam sterven en laat mij aan je overgeven bewaar mijn lichaam maar begraaf mijn ziel laat mij herrijzen zoals jij laat alles wat mij lief was vrij kijk mij recht in…