Alle inzendingen over pijn OR onzichtbaar

Het was me beter om in eenvoud ongewild niets meer te zeggen en de stiltes te weerleggen met wat nietsvermoedendheid die ik zou ademen en zuchten in een beeltenis van vingers die vergleden door je haren met de losgeslagen tijd Het was me beter -als ik kon om in de eenvoud niets te zeggen en in ongestild verlangen nu maar even niets te doen…

in het landschap dralen schapen tussen bloemen in de wasem van weiden alsof ze zich neerleggen bij de éénvoud van onze poëzie, en men kan zich zelfs vergissen van eeuwigheid in woorden van ééntonige lettergrepen terwijl we onder de bomen onze overwegingen schrijven leg ik je vast ,plaatsen we de dingen als deze woorden in de vorm van…

Is het een taal die ik niet spreek, waardoor niemand mij kan horen, of ben ik afwezig, steeds voor onzichtbaarheid geboren. Soms raak ik eventjes van streek; de mensheid toebehorend, of ben ik van het toekomstige ras: de vierde dimensie aanborend.…

Mijn hart ligt aan scherven De tranen opgedroogd Ik weet dat je er voor mij was Maar nu is dat voorbij Ik voel me zo onzichtbaar Ben ik soms behang?…

rimpels verdwijnen daar waar de steen zeer geraakt de bodem opzoekt [senryu]…

De maan in duisternis verdwenen het licht van de zon gedoofd daartussen de aarde voor altijd. Honden en wolven barsten uit in huilen zij weten waar haar zwevend lichaam aan de verre, hoge hemel staat. Nachtzwaluwen vliegen op haar aanwezigheid de vlucht van noord naar zuid bepaald vleugels bewust van aantrekkelijkheid…

Het zicht ontroofd de muziek gedempt Eenzaamheid hangt als een klamme deken om mij heen Voetstappen verlaten verdwijnen in de mist bewimpelen onuitgesproken woorden In dit van god verlaten land loop ik in de wolken met mijn gehele zijn Versluierd voor elkeen slechts vergezeld door fragiele flarden als stille getuigen…

wie vangt mijn tranen en kleurt ze in met hemelse tinten tinten die niet zichtbaar zijn met het blote oog alleen voor degene die werkelijk weet hoe donker het lijden smaakt…

Onzichtbaar gedicht Verschijnt in het licht Poëzie uit hogere hand Komt uit jou handen tot stand…

Ben je bang en onzeker binnen het witte krijt? verschuil je dan achter de tegenstander, en laat de bal gaan naar een ander. Dan krijg je vast geen uitbrander, en zo speel je een foutloze wedstrijd!…

In ochtendgrijsheid sluieren slierten mist langs dag nog onzichtbaar…

Ik ben onzichtbaar in het café, als een stoel – met een kop koffie.…

Ik voel me Ongehoord Onzichtbaar En klein Op momenten Dat ik Niet mezelf Kan Zijn…

ik keek naar haar lach daarin hoorde ik geluiden van dingen die ik helemaal niet zag raakte haar hand en volgde de lengte van vingers tot aan de eerste polsband las daar haar levenslijnen die in meervoud alle eindes onzichtbaar lieten verdwijnen…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Pijn In mijn ziel Zielsveel pijn De dader is bekend Jouw signalement Je snijdt zonder geweten Zonder te voelen Zonder te zien Je doet me pijn Onzichtbaar veel Meer dan lief Vul je mijn hart Met verdriet Verwarring En smart Begrijpen doe ik niet Ik vraag om warmte Je geeft me kou Desondanks Is er soms hoop En vrees Maar het vervaagt…

Stuurloos staart hij naar de patient hoe de pijn vrij te krijgen los te maken in heldere cesuren wat voor hem onzichtbaar blijft Hij snijdt in wat zeer zichtbaar is een bloederige troep: de mens in zijn algemeenheid beent hij zorgvuldig uit.…

Niemand die haar tranen ziet alsof ze onder water huilt stil onzichtbaar verdriet wat nog steeds in haar schuilt Ze wil worden verlost van een leven vol met pijn van de moeite die het kost om zichzelf te zijn Ze heeft niets meer te willen dit leven is een ware straf ze kijkt heel bang naar de pillen die de dokter haar gaf...…

nam je vingers zag je nagels lang gevijld met licht gelakt maar hier en daar onzichtbaar nog gebroken zag je hand las de lijnen van je leven ze vorkten in het meer dan jij hebt kunnen geven tastte naar je pols je hart versnelde in ons samenzijn maar voelde ook het krampen van je vingers in een veel geleden pijn…

Die mezelf was Kwijtgeraakt, Zelf niet meer Wist wie ik was En waar ik Vandaan kwam Laat staan dat Ik wist waarnaar Ik op weg was, Breng met dikke Verf op dit doek De pijn van mijn Leven aan - Elke klodder die Zichtbaar achterblijft Is uiting van een Traan die onzichtbaar In mij achter bleef Maar nu voelbaar Langs…

In witregels van het leven Staan dikwijls zo vele woorden Met onzichtbare inkt geschreven Over pijn of vreugde in veel akkoorden Slechts in onze ogen staan de lijnen Waarop geluidloos geschreven staat En die de waarheid steeds beschijnen Die aan ’t licht komt vroeg of laat In die onzichtbare levenswoorden Die steeds vragen om liefde en begrip…

ik spreid mijn vleugels vlieg de manen terug die dit jaar verschenen zijn een gebroken vlucht de wereld op zijn rug in hun reddeloos verloren schijn de existentiële pijn van het onzichtbare bestralen chemo’s die de metastases achterhalen de klauw van kanker is gespreid het verenkleed nieuw aangeregen nu vliegensvlug terug naar het…

zo kortzichtig kan ik zijn en geweld is onzichtbaar maar het blijft hangen de pijn te laat wij namen het niet waar wie het laatst lacht, lacht het beste en het gaat je goed zo zoet op versleten knieën wie goed doet wie goed ontmoet?…

Hoe erg moet het lijden voor hem geweest zijn om te leven met onzichtbare pijn in een wereld waarin hij niet meer wilde zijn Zijn innerlijke kompas was in nood daarom koos hij voor z'n eigen dood Nu leeft hij in z'n eigen "stilte van het licht" Maar wat hij achterliet gaat nooit uit het zicht...…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

Leven trekt sleurt en kleurt maar uiteindelijk kleurt het mijn leven…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Herfstbomen wuiven zwaarmoedig onder sombere wolkenkolossen je aarzelt nog in bewegen zelfs de stilte is vasthoudend maar even goed laat je me los tussen het zwijgen van antwoorden droom ik in verloren tijd zitten jaren onverwerkt verdriet dat weet je, heb je terug gelezen in historische boeken, laat je slapen wat ik moest vergeten…