Alle inzendingen over pijn OR wond

Rouw, het zusje van de liefde heeft een broertje, die heet tijd en 'die tijd heelt alle wonden' maar een litteken, dat blijft zelfs alleen maar daar naar kijken voedt de pijn en het verdriet slechts de dood kan dat verlichten want als dode voel je niet…

nee, ik kan niemand zeggen dat ik nog steeds van je hou zelfs jij wilt het niet horen de pijn is te groot de wond te diep en nu maar leven alsof alles goed is de waarheid uit de weg terwijl ons hart verscheurd is ik voel dat de pijn ook jou nog dagelijks teistert hoe lang houden we dit nog vol maken we onszelf stuk…

een kooi van pijn…

venijn splinters uit een glazen toekomst wie heelt wonden uit die pijn…

Toon mij ongerepte steppen waar wilde wolven huilen laat ons daar de wonden deppen die onze ziel bevuilen vergrendel gordels van smaragd om onze kwetsbaarheden stuw de zee die pijn verzacht door ons verscheurd verleden.…

Op deze dag Stappen we in de Auschwitz trein Beleven verschrikkingen en pijn Dompelen onder in verdriet Dat niemand ziet Verloren mensen komen tot leven De vrijheid werd ons gegeven Verbinding voor altijd met het heden Pijn in het hart door het verleden Als pleister op de wonde Wordt verbinding gevonden Twee minuten stil in het hele…

maak m'n wonden open vul ze met je liefdestast de pijn zal wel blijven maar je hebt me verrast ik kan weer blij zijn ik kan weer lachen ik toon weer mijn emoties maar doe voorzichtig het ligt nog zo teer ik ken ze nog niet precies…

Ik wil niet langer vluchten voor mijn gevoel weg rennen voor de storm in mijn hart het doet pijn wonden te slaan maar ik moet deze weg gaan ook al is het pad onverhard ik zal als de pinguïn deinend op de golven door het groen blauwe licht de vissen zien glinsteren in het water…

bibberend van angst moed en tranen staken uit je zakken lekkend vanuit de ooghoeken keek je me smekend aan de uitgedoofde vlammen met ingebeitelde wonden schaven helpt hier niet balsemen van zachte woorden verlichten geen pijn van krammen diep ingeniet…

kom maar in mijn armen mijn lief laat me je hart verwarmen mijn hartendief kom maar met je pijn mijn engel ik zal er voor je zijn mijn bengel kom maar met je wonden mijn kind kom maar met je zonden mijn vrind laat me je strelen mijn schat hier mag je helen mijn allerliefste Tonja 05.10.2003…

En zo stortte alle illusie in geen gevoel meer om te vechten niet meer de kracht of de zin niet weer opnieuw de wonden willen hechten. En zo ging alles stuk voor stuk kapot, geen liefde geen warmte alles weg voor altijd. en wat overblijft stinkt en is rot, en zorgt voor pijn en dat ik lijd.…

Want als de pijnen toeslaan, ben ik alleen maar lichaam. De geest komt in het nauw. Hij wil wel op de vlucht slaan. Maar heeft geen plaats om heen te gaan. Dan zoek ik naar een middel, voor wat vergetelheid, in mijn verhaal. Dan moet ik eerlijk zeggen, ik hou er niet zo van. Het middel is soms erger dan de kwaal.…

Compliment; (afgunst) Het wennen; Opnieuw leren ervaren; Het aanhoren. Dingen die je was gewend; Elke dag; Niks aan verloren. Gemeend of niet; Het verschil wordt steeds groter; Je doet gewoon je best. Totdat je er te veel kreeg; Je groeide in populariteit; Passeert de rest. In plaats van delen; Word jij ongewenst; Om iets wat…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

wij voelen pijn en bloeden in verbonden zijn het transparante is gebroken vrijheid ligt open de scherven steken in wonden van nooit vergeten zij snijden diep lijden in onze maatschappij aanslagen pareren repareren waar moet beschaving is erfgoed…

Verbitterd waarbij telkens wordt verdrongen die pijn om jezelf te vergeten... Wonden die eigenlijk niet zijn te helen worden verzacht door de tijd en met veel geduld. Maar het angstgevoel en de afschuw raakt men niet meer kwijt, getekend voor het leven zijn zij.…

Als er iets is waar je niet over kunt praten en blijf je daarom van binnen boos reken dan voorgoed af met die pijn leg het bloot die wond het maakt je zo levenloos stop het daarna diep in de grond verklaar het voor dood want je mag nooit zelf de begrafenisondernemer van je leven zijn…

steil boven de cassave akker explodereert de zon ziel en lichaam scheuren uiteen in doornige entiteiten striemende pijn overwoekert haar geschonden lichaam tergend traag kruipen de minuten tegen een steile helling tijd heelt geen wonden…

hetgeen jij in mijn rug stak, lieve broer is al even geleden operatief verwijderd de wond is geheeld of toch, zo nu en dan bekruipen helse pijnen mij vanuit plekken waarvan ik het bestaan niet wist de zoektocht naar heling begon op de dag dat woorden overbodig leken…

het negeren het jou niet willen laten zijn het gewoon ontkennen door te zwijgen doet soms pijn wat te doen? Overrompelen met liefde? Onzin Het met eigen wapens bestrijden?…

jij blaast woede door kleding in de kast vult gaten en naden met pijn die je hecht met scherpe naald en ijzergaren rijg je wonden aanéén tot de laatste druppel bloed uit je lekkende hart zich heeft vermengd wachtend op wat verder leeft en erbij komt liggen…

Mijn hart, dat kent herinnering de pijn voelt van oude wonden eenzaamheid maar ook van liefde om wat ooit is geweest.…

Terwijl het mes nog snijdt in het bloedend hart mag je jezelf verwennen met een zachte pleister op de rauwe wonde totdat het rustiger wordt dan kun je weten hoe mooi het was hoe goed het ging... Voor zolang het mocht en kon bestaan Nu is er de pijn om iets wat zó mooi was maar niet méér zal zijn dan een zoete herinnering…

Vergeten en vergeven komt makkelijk over de lippen, maar ik kan het niet want deze wonde liefste, is tot op het bot gegaan. Het zien van je lijden doet ook mij pijn, zodat we dan -in ons verdriet- toch weer met z'n tweeën zijn. Kom, neem afscheid, ga nu maar morgen moet het -naar dat schijnt- alweer wat beter gaan.…

Ik dool langs niet geheelde wonden, onverwerkte angsten, heimelijke zonden, zacht verdriet om mensen die er niet meer zijn. Ik zie ze aan met weemoed en met pijn. Het is de blues…

Niemand die haar kan doorgronden Mysterieus in heel haar zijn likt zij haar eigen wonden Vecht zij alleen tegen de pijn Zij brengt iedereen in verwarring niet om de dingen die zij zegt Maar om de weg die zij ging En de kracht waarmee zij vecht Zij kan iedereen doen geloven dat zwakte niet bestaat zij komt alles weer te boven het is de…

De wonden zijn nog zichtbaar ook op jouw ziel, verbergen heeft geen zin, het was het eerste wat mij opviel. Teder neem ik jouw handen in de mijne en hoop dat mijn liefde de pijn kan laten verdwijnen.…

hecht als een pleister zodat het maar even pijn doet als je me lostrekt ik ben bijna blij je te zien hier fluister ik in dovemansoor al weet ik niet waar we zijn het is goed nu samen te zijn ook al hangt mijn boodschap als een haar in een plakstrip we zijn behoorlijk beschadigd maar eenmaal de beschermlaag verwijderd geneest de wond…

En waar haar scheidende ogen verzinnen wat ze zonder mij genezen als een wond die zijn pijn in woorden verliest en echo's weer laat dwalen en ontwaken in het ritme van het het gebed dat ze zelf het meest vreest.…