Alle inzendingen over pijnboom OR rots OR storm

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Pijnbomen beven; rauwe stemmen roepen hard: reigerruzie woedt! Voort, door het moeras. Ploeteren... Verlichtend blauw! Kijk, gentiaantjes. Na de fikse regen blinkt het bos verblindend.…

Mijn schrijvershut vliegt bijna in de lucht Gelukkig hebben we wat zakken zand Nog van het Halloweenfeest bij de hand Staak je geraas, ik vloek en slaak een zucht Kieran, afgrijselijke najaarsstorm De puinhoop in mijn She Shed is enorm…

Je bent mijn rots, ik ben de branding jij bent het anker ik de grond jij bent het diner ik het toetje jij bent het huis en ik de deur. Wanneer er niemand meer voor me is, zul jij er altijd zijn want jij bent mijn tweede ik!…

me rot…

Terug naar de roots is terug naar de jeugd is terug naar daar waar je angels liggen Je wortels zogezegd. Maar wanneer de boom wordt gekapt De huizen omlaag gehaald, zonder pardon en de mensen er niet meer zijn, waar zal dan mijn heimat zijn?…

memoires tegen haar benen aan ligt het eiland zij mist de roeiboot waarin ze nog het meisje was en een man haaien weg mocht schreeuwen het geschenk van de blauwe zee de schelpenketting die zijn eerste kus verborg en onder het rijsttafelen met de buren moeder die streng toekeek en vroeg hoe jouw dag was net toen pappie aan kwam lopen…

Er rotten peren onder de perelaar hoe twee paarden staan te ogen…

De Avondster de mooiste van de sterren De pijnboom laat zijn blaadjes vallen, Ergens diep in het bos is een jongen, Druiven aan het eten van de bomen, In het meertje midden in het bos, Zit de jongen alleen en slaapt op het mos…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

jij hebt mijn blaadjes beschut de knoppen gekoesterd toen storm de kruinen neersloeg gebroken takken verwijderd wonden gedicht voordat zij door rot waren gezwicht jij wist in verzorgen de mogelijke gang naar de zerken tot een minimum te beperken mag ik je in bloei laten merken dat ik weer groei in standvastigheid ook al ben ik wat…

Het is er nu, die vergankelijkheid die zo kan rotten op de grond appels die niet ver van de boom vallen we vinden er ook bodem aardse van onachtzaamheden na zwoele zomerse winden ontdekken er weer eikels zijn gevallen door koude het intieme van de nacht houden van zijn regens regelmatigheid van zwijgen tolereren stormen en dromen…

Met mijn ogen dicht zie ik Heel helder voor me wat voor Vandaag het belangrijkste was: De storm te doorstaan die Allerwege aangekondigd was - De boomstam die kranig groeide Uit mijn gepijnigde ziel niet Ten prooi te laten vallen Aan de nukken van het weer, Het rukken van de wind…

Een waar golfslagbad in de singel, voor ons huis, witte koppen, ze horen er niet thuis Normaal zie je die geweldige golven op groot water maar nu hier, verstomd het gesnater! Het gebulder van de wind, is wat ik nog het impossantste vind toch vreemd dat geloei dat lawaai van de gewoonlijk vriendelijke wind. Code rood, van alles vliegt er voorbij…

De magische geur van pijnbomen gedragen door de schroeiende wind het glinsterende strandtapijt onder mijn voeten het alarmerende gezang van verre cicadas. Opeens zal ik me alles herinneren. De hardheid van purperen wolken en golven zal me overspoelen en ik zal rouwen om dit desolate oord.…

Bekend is het oude verhaal van de dwaas die een woning op zand had die spoedig een grote puinhoop was maar het huis van de wijze man stond op een betrouwbare rots hield bij storm en onweer stand mijn geloof staat echter op los zand waar keien en kiezels in liggen steeds vraag ik of die stenen zich broederlijk mogen verenen tot een onwrikbare…

´k Wandel in het bos met overal pijnbomen, ´k Luister naar het tsjilpen van mussen En andere vogels, dieren en gedierten, Vind daarna een plek om te slapen, Wakker maakt mij het geluid van vallende boomvruchten Die zachtjes de stilte in het bos verstoren…

Als er ál wolven waren... zij leerden mij, ook wat mijn weg is. Wanneer duiven neerstreken, had kunnen blijken, op wie ik had mogen lijken... Maar, er was méér, dan dat: onwillig, willig ging ik zó ver, voorbij de grenzen van bekend zijn der beroemdheden. Ik moest verder; dat had ik mijn Lot beloofd. Niemand ooit op aarde, had zó stellig…

Raak de geest schop de taal trap de liefde verkracht verbaal kijk opzij zie geen ogen donder geluk ongelogen pleur de zin scheur en stoot trap de liefde in de goot het hart verward verloren verhard geloven in blind beminnen rot op ga wat anders verzinnen…

jami zei ik wil een nieuwe partij kiezen tegen wouter bos want ik eet niet lekker met een partij rotte kiezen…

met die schrijverij dichten is gewoon niet open staan dichten is afsluiten verkeerd in jezelf ondanks alle mooie woorden…

hoe langer wij samen te dichter wij staan hoe veel ook de dagen te meer er vergaan hoe lief is jouw lachen verdiend is je trots het zal altijd beklijven mijn liefde, mijn rots…

Een rots in 't hart der zee, Die, hoe de branding slaat, Onwrikbaar tegenstaat; Zó zij uw hart in 't kwaad! 2. Eéns effent zich de zee, Eéns wijkt gevaar en nood; En 't loon der deugd is gróot, In leven of in dood!…

Ik ben een rots in de branding van de zon Ik ben een rots in de woeste golven van de zee Ik ben een rots met een stenen mantel om me heen voor tegen de pijn Toch kan ik niet de rots zijn die ik wil zijn…

je bedekte mijn kust waar ik rotste in strijd met de zee zacht nam je vloed het geelwitte zand met zich mee we glooiden in strand betreedbaar voor velen duinden in pannen om elkaar stil te strelen toen kwam de storm onverwacht tussenbeide terwijl wij al zomerslang vrijden jouw zand is verdwenen toch rots ik niet meer en verwacht…

In de storm waarvan het oog is, stille kern van het gebeuren, een vlakke hand op het hout van de tafel, een kille diepte in de blik op het rotte land dat snakt naar wat er in de mens verzandt, in het branden dat het stookt in haar lijf, in het gemis waarin het staande blijft, in de daad die aan elk woord ontgaat, staat strak en klaar haar naam…