Alle inzendingen over polderland

huiveren bij brullende golven hemelhoog spattend schuim die op de Zeeuwse kust beuken en spoelen 's avonds davert het woeste wind- en zeeorkest rondom geborgen leven in schijnbaar veilige huizen is een nietig voorspel van komend nachtgebeuren omkneld door grimmig duister rollen wilde waterkolken en dwingende stromen voort verwinnen polderland…

heb je alles gezien mijn blik gebroken gekeken met mijn ogen jouw prille groen de hellingen met puin mijn bloemen gaan verdrogen ik hak je trekken uit basalt en rond je hart in steen ik snoei je wortels en je aast het polderland waar jeugd verloederde in pesterij en jij de klappen kreeg niemand je bemoederde je eigen weg ben…

gaven schenk jij mij introverte beelden uit het diepst van je hart waarvan de nageboorte nog ondeugend achter kleine handjes lacht samen kunnen wij tegen de ruige vertes schurken waar wind de overmacht heeft wij in de luwte god aanbidden in het delen met ontzag van zijn stukjes kracht nog trekken wij door het nieuwe polderland…

Vroeg gaan we die kant op een enkeling die slaapt koffie een krant die gewillig rondgaat we rijden door het vakke polderland neus tegen het raam een kinderhand we lopen door Bulgaarse tuinen en ruiken aan Japanse thee we treffen de Romeinse waakgans een tuin op wielen van stiltecentrum naar emotiehuizen is slechts een kleine stap…

Maar nog kan ik, weer thuis, soms nachten dromen, van eindeloze onderzoekingstochten in onbekend gebleven polderland. ------------------------------------- uit: 'Herfst in Holland', 1946.…

hoe een groot schrijver zo klein worden kan de kist, eenvoudig strak op sokkel met witte roosjes overal zijn ogen, mensen die spreken en buiten wachten in groepjes wolken schudden zich uit er hangen mantelmeeuwen boven de stad, zij roepen hem naar zee, dwars door klei, polderland en dijken Bourlaschouwburg loopt langzaam leeg, kaartjes…

onrustig rondom het graf men is een nieuwe wijk aan 't bouwen graafmachines rijden aan en af hun enthousiame is niet te houwen "Onrustig he, vadertje Krediet" "Komt de verlosser voorlopig niet" -------------------------------------------- Historische toelichting Begraafplaats Oud-Kralingen vroeger uniek en eenzaam gelegen in het laagste polderland…

heb je alles gezien mijn blik gebroken gekeken met mijn ogen jouw prille groen de hellingen met puin waar bloemen gaan verdrogen ik hak je trekken uit basalt en rond je hart in steen ik snoei je wortels en jij aast het polderland waar ooit jouw jeugd verloederde in pesterij en jij de klappen kreeg maar niemand je bemoederde…

Ziet gij als boreling in polderland Zee kuu als trotse nieuwe medelander Taalvaardig een volwaardig Nederlander Geen gat of been in kleien met los zand Geen nood leef je hier uit in 't Vrije Woord Rond Biesbosch Westerschelde en de Maas De Wormer Schermer Purmer Beemsterkaas Van Gouda Gaasterland, ooit van gehoord?…

Jij vertelde van zegels en post van ijzer op wielen door het polderland en bussen waar je armoekoffie kreeg van paarden en geen rijbewijs van zakken met ijzeren ringen en dat het jute, zwaar, zo stonk en een schouder die droevig droeg waardoor jaren moeilijk leken ook vertelde je van elke ochtend vroeg uit de veren en duiven opgedoft…

Rondom wijdheid van het vlakke polderland en aan de horizon, bos gehuld in nevelig blauw over velden nog parelend van dauw aan dit decor heb ik mijn hart verpand. Hier stroomt mijn bloed vol inspiratie hier hoor ik roep van de natuur geen andere omgeving biedt mij compensatie hier hoor ik thuis, heel mijn levensduur.…

Rondom wijdheid van het vlakke polderland en aan de horizon bos gehuld in nevelig blauw over velden nog parelend van dauw aan dit decor heb ik mijn hart verpand. Hier stroomt mijn bloed vol inspiratie hier hoor ik roep van de natuur geen andere omgeving biedt mij compensatie hier hoor ik thuis, heel mijn levensduur.…

knol als helper op het land Ten dienste van de Mens trok het paard de kar de ploeg over akkers was boer z’n rechterhand De boer liep mee, die ploegde voort had niet die grote kracht alleen zijn boerenverstand Toen ik als kind zo’n paard bij opa zag besefte ik hoe sterk het was dampend van ‘t zweet, gewerkt terug thuis komend uit polderland…

En is er elders veel gewoel, dan lees ik deze regel even: Holland polderland, gemaakt voor samenleven.…

Achter mij, in het polderland, de windmolens met wentelende wieken, temidden van bezige vogels, het paard dat zijn staart zwaait en het gras dat groeit, sta ik op de scheiding van water en land, rust en ruimte en het geluid van branding en vogels. Hier ben ik onderdeel van onbedwingbare machten.…

Olympus weer bewoond de alchemische schepper Mulisch van De wijn is drinkbaar dankzij het glas de Ontdekking van Gisteren Homerisch Wenkend voor de Jongste Dag met het Ironische van de Ironie bracht acht thema’s tot één octaviteit samen in de Compositie van de Wereld na Zielespiegel op de Zuilen van Hercules voor altijd verheven boven ons polderland…

Waar wolken zweven over verre polderland in alle rust het vee daar graast in vette weiden Het riet in golven wiegend langs de waterkant Daar zie ik bootjes zachtjes over water glijden. Dan denk ik Hendrik Marsman had echt groot gelijk Als ik zo rondom naar het kleine Holland kijk…

Na de warme stoffige dagen valt regen in het polderland regenruis weert de geluiden wordt zelf ‘t geluid der stilte Ik luister aan de waterkant Regen slaat stof uit de lucht het land lest gulzig z’n dorst wast het groen, koelt m’n lijf spoelt het rag uit mijn brein rimpelt ‘t water, wiegt ‘t riet De hengel is slechts rekwisiet…

water kleuren m’n weg groen glibberig en oneffen voel steeds gevaar het getij loopt naast me beïnvloedt mijn geest met grimmige golven bijt me er doorheen plots geniet ik van ‘t moment van lijn, van vorm, van kleur van steen, van zand, van wier van stilstaan en bewegen van aan het eind omhoog van horizon en vergezicht van het weidse polderland…

Dan kan ons polderland zich als een libelle verheffen boven deze nare natte droom. Zo zien we in al die lelijke molens toch nog enig heil. Zij verheffen ons mooie Nederland tot boven Amsterdams peil. Al komt het water dan nog zo hoog, houden wij de voetjes lekker droog.…

Over het weidse polderland Ontvouwend, als imménse ruimte, Boven nevels ’t silhouet van een boerderij Als een schip, dat is gestrand. Alles omlijst door kobaltblauwe lucht, Verre horizon als schone lijst, Met vogels in hun verre vlucht. Voor schoonheid is niet meer vereist.…

Elk jaar een stad erbij van 90.000 migranten Zo gaat het al vijf jaar in het land der toleranten Woningen zijn er hier volop, leegstand is een plaag En in het oneindig lege polderland is grote multiculti-vraag Geld is geen probleem, dat hebben we volop Bijstand, toeslagen en wat hosselen helpen je er snel bovenop Andere gewoontes maken ons…

De rest zoekt u maar zelf op internet Maar in ons kleine fijne polderland Daar waart als nieuwe Delta plus-variant De Alpha Ypsilon 4.2 mutant…

Loopt leven al mijmerend als honing gesmeerd niets loopt uit de hand, alles klopt in dit polderland.…

Cement in dromen bouwen, de wolven hebben de nachten gebrandmerkt, wat eerst op de hemelen leek, sloot zich op in de wind als gedreven schapenwolken op de eigenzucht, bezweek in het vlakke polderland van duisternis.…

. ------------------------------------------ FLARDEN MIST Weergod Hiemstra had het volk verkondigd Dat het midden van ons land ten zuiden Der meren van de Flevobinnenzee Geteisterd werd door lagen dichte mist Dat deze zich des nachts had uitgebreid Tot gans de hoge noordelijke helft Van 't ons omringend lage polderland Alsmede…

Niet alleen: op het monochrome ijs – zie de hemel – stoeien mensen als kinderen, in ’t polderland, dat aan deze kant de jagers binnensjokken en aan de andere als een big ligt aan de tepels van een plotseling rotsgebergte, groeien massa’s fijne bomen, alsof ’t land er al te lang lag, schimmel dat bewees. En die éne vogel in de lucht?…