Alle inzendingen over praal

het blingbling was volledig in verblindde jou door uiterlijkheden namaakzilver smeedde illusie terwijl neppend goud de hype onderstreepte in leer en chroom koesterde jij je droom tot het licht doofde omdat men er niet meer in geloofde schittering verdween praal en pracht stonden te wachten op het einde van de nacht nog even…

pluche en macht hebben een onweerstaanbare aantrekkingskracht op lieden die mensen willen leiden verzamel wat stemmen en het klatergoud lacht breng ze de boodschap van praal en veel pracht een megalomaan project wordt direct gestart maar er zit overal smeergeld geen rad draait ooit apart er is geven en nemen alleen in algemeen belang…

haren van ongeschoren vel en geblazen blaren zijn de ogen, starend naar het weinige aan alles hier ontbreekt ’t geinige er liggen slechts restjes op de hoogste tak de veren gebonden in een knapzak bovenin het vertakte hout gemaakt uit het ambacht aloud en nu loopt de Koude Turk van de getto tot aan Urk behangen met goud en praal…

je zag die bloem ze bloeide heel alleen op kale rots tussen verdwaalde stenen je ging er heen zij steelde in rozet van stugge bladeren bang om zon en warmte te missen in haar aderen je rook haar strijd de geur van overleven zij had haar pracht kleurde praal voor even met warm geopend bloot in donkerrood heeft zij zich aan de…

De kou die ze uitstraalt In warme streken Door ogen vertaal In vochtige bossen en glooiende beken Haar pracht en praal In sierlijke pirouetten Als ze op een takje neerdaalt Waar de wielewaal deunt in coupletten Zij kan swingen Als ze haar vleugels open vouwt Ogen openspringen Het laat niemand koud Een plek om eeuwig te wonen In het…

Als de schoonheid van een witte lelie bloeiend in haar pracht en praal Zacht verspreidend een aangename geur is zij de schoonste van allemaal Maar als haar schoonheid begint te tanen zij langzaamaan verdort Is zij niet meer de schoonste van haar soort Zo is het ook met ons leven het gaat zo snel aan ons voorbij We hebben tijd gekregen…

ik dacht dat ik alles was wat ik wilde zijn jij hebt mij bij de hand genomen mijn dromen gezien dat wat ik voor echt versleet was slechts decor de bühne bleek een werkvloer zonder pracht en praal glitter en glamour speelden in gedachten hun adembenemend verhaal waardoor mensen in extase raakten omdat zij dit nooit meemaakten…

Die pracht en praal en heerlijkheid! Hij vindt dat de mens zich voor zijn hoofd slaan mag, dat men het verschrikkelijke niet eerder zag. Maar hij weet ook dat het wachten is op de dag, Alles komt goed!…

Een vrouwelijke schoonheid bij het avondlicht De maan schijnt op haar verleidelijke vormen Voor haar pracht ben ik gezwicht Brengt mijn hoofd tot stormen Een stem als een slag op kristal Een huid als een perzik zo zacht een lach als een waterval Haar haar in al haar pracht Maar schoonheid is niet voor altijd De pracht en praal is niet permanent…

Ja, de natuur die weet wat ze laat zich niet ringeloren je hoeft haar geen handje te helpen komt tijd, dan toont ze haar pracht en praal O de natuur is mooi, heel mooi en ze is van ons allemaal.…

Eerste liefde, het bloed bruiste in mijn aders, wat was ze lieflijk, zo zonder pracht en praal Wij raakten stilaan los van onze vaders, Ik kwam van de stad, haar dorp was pastoraal. Toen was ik slank en twintig, als een halfgod zou ik schijnen, en wat stond dat blauwe hemd me goed.…

Ik lees steeds weer over de Rotzooi en de Verziekte geesten Ik lees over Geweld en Verloedering der maatschappij Over Mensen Over de misère Ze worden beesten al maken sommigen carrière Ik zwijg en lees de krant over de Grote Praal En al die protserige lieden Weelderig uitgedost maar geestelijk zo kaal En wars van eenvoud en gewone…

Overvolle karren hebberig in een rij de één nog meer dan de ander te dringen zij aan zij alsof er oorlog op komst is er voorraad moet zijn in huis tegenstrijdige beelden veel mensen hebben niet eens een thuis verlichting knippert fel langs ramen als compensatie wat ze zelf zo missen steeds meer pracht en praal maar wat de ander beweegt…

Zij willen jubelen in zilver, in goud, briljant of diamant, maar pralen slechts met wat zij missen: een hals, een pols, een simpele pink. O, ziek van heimwee naar knap vlees. De nacht is lang. Wordt het ooit dag? ------------------------------------- uit: 'Bandeloze gedichten', 1996.…

Met minder pracht en praal Pronkt deze Prinsjesdag De Koning en zijn Koningin Op meer dan anderhalve meter Boven zijn corona-onderdanen uit Hij leest in de kerk een verhaal voor Dat door anderen geschreven is Maar dat is gebruikelijk in een kerk zo mijmerde ik op mij tropisch balkon Met beschuit met zomerkoninkjes Ik ga straks kijken…

eigenlijk is het een heel simpel verhaal afspelend in het naoorlogse Nederland zonder al die moderne pracht en praal krijgt de nostalgie al snel de overhand De weemoed naar het verleden spat van de buis het gevoel gaat mij door merg en been door deze revue voel ik eindelijk weer thuis terwijl ik de laatste scène nog maar eens beween…

ik wens je bergen chocola rivieren vol met rode wijn een overvloed aan zonneschijn die blauwe jurk van Maxima ik wens je wijsheid, praal en pracht een glimlach en een perzikhuid een eigen psychotherapeut zodat de toekomst naar je lacht ik wens je feest en drinkgelag champagne, oesters, kaviaar een stoere minnaar (zelfs een paar) wel…

Toch heeft ieder seizoen zijn eigen pracht en praal ook ik heb van die dagen dat ik zeg: het weer ? ik baal!…

Hoe later het uur, hoe breder de deken en hoe talrijker de beelden die spreken van een glimp van zijn, een tel in 't leven van een mij, een jou, een hem of haar verweven in een keten van kristallen kralen die hun pracht niet danken aan het eigen pralen maar aan het blootgaan voor een hemelschicht die onze staat vereeuwigt: het geleende licht…

vandaag bloeit de aarde in kleurige bloembedden een stille sprei vol schoonheid omarmt de nieuwe dag de jonge blaadjes van de hazelaar ze knikken vol genegenheid naar de koerende duiven die elkaar de liefde fuiven goud versiert de randen de wolkentoppen pralen zo onverklarend zacht dat het hemelwater nog wacht de sleedoorn draagt…

wanneer de nevel zal verdwijnen en de zon piept door de bomen dan is de tijd gekomen dat herfstkleuren zullen verschijnen het bos wordt stilaan kaal de vele bladeren op de grond kleuren schilderachtig in het rond in een tafereel van pracht en praal voor de dieren wordt het even wennen aan een omgeving zonder lover ze moeten oppassen voor…

De oudste taal ter wereld Klinkt sinds mensenheugenis Met pasen noch met kerstmis Wat op zich geen leugen is Het gemis aan kerklatijn Doet velen terugverlangen Naar pracht en praal der kanseltaal Gregoriaanse zangen Het zijn de opgezette kelen Die zoetgevooisde klanken kwelen Van blauwborst nachtegaal en merel Wijsjes die geen mens vervelen…

in de droesemige lage landen al aan de woelige Noordzee zuchtten wij ons potje mee de praal lag nog aan banden grachten in steden waren berucht stonken een eind in 't rond alom gevreesd verre van gezond velen namen speciaal de vlucht voor natte zomers in ons Amsterdam voor waar niet te harden klef klam men bad om frisse wind uit den west…

O, schone bruid Wat zijt gij bijzonder Ja, ik verkondig luid Gij zijt een gotisch wonder Met uw kleedje Van lichtvoetig kant Verleidt g'ons toch een beetje We dingen gretig naar uw mooie hand Rubens, een van Antwerps' zonen, Tooide u met pracht en praal Mocht zich met roem laten belonen Uw minnaars snelden toe, allemaal O, schone…

als witgekalkte graven door dubbel spel in hoge nood geraken, verliezen hun begeesterende woorden al hun praal en macht. de hemelse boodschap verwordt dan tot een duivelse comedie die elke rechtgeaarde burger straks uit 't diepste van zijn hart veracht.…

rondtrekkende stammen door wind en water in de gelaagde aarde geëtst de leegte is massief en hardnekkig nodigt iedereen binnen maar de aarzeling zoekt dralend een uitvlucht voor de symfonie van exotische marktpleinen is volop ruimte maar de klanken vinden geen gehoor ze sluiten een verbond met de wilde stilte ontdoen zich van pronk en praal…

torens grijpen koeien bij de horens zaaien tweedracht en veel twist ze willen jouw geheimen uit de kerkers van je geest de donkere gewelven waar het gist en donker mist je kunt niet met ze delen die dimensie is te groot waar norm en waarden heersen denken zij meteen de goot vermoeiend zijn de audiënties verplichtingen van pracht en praal…

Als door de glans van hun pracht belaagd, trachtend hun strelingen te bedaren, viel het oor ten prooi aan het pralen van de zang die zong tot wat het raakt.…

Het komt niet aan Op die twee dagen Vrede op aarde En dat soort shit Bewust geraakt Van het gegeven Dat het toch Iets anders zit Niet de rijkdom Van presentjes Het vele vreten De pracht en praal Die kan mij gestolen worden Het is zo nep Echt allemaal Die twee dagen Doen je beseffen Wat belangrijk is Wat niet Je eenzaam bent…

je bent door de wereld van staal veracht je kiest voor liefde boven praal en pracht de liefdemacht iets dat je voelt met de warmte van mensen iets dat je proeft dat smelt als koninginnehoning op je tong je bent door de wereld van staal veracht geboomte gevlochten uit plicht en gewoonte de schaduw die je glimlach verbergt…