Alle inzendingen over proosten

de dood is een allemansvriend hoezeer ik hem ook buiten de deur heb weten te houden hem niet op facebook heb geadd laatst nog ruzie met hem heb getrapt waardoor ik dacht nu heb ik je heeft hij mij toch te grazen genomen voorgoed ben ik ingeslapen maar proost op jullie vanaf daar waar de zon voor altijd schijnen zal…

Dat wat er mag zijn niet meer en niet minder Chambreer de rode wijn als een gelukkige vinder Ik proef de seizoenen Van prachtige jaren Ze is vol van smaak en niet te evenaren Ik had het niet verwacht dit zonnige moment Dat dit was weggelegd voor deze vent Proost op een g(l)oed nieuw jaar…

je bezoekt hun graf je groet de dode de dode groet niet terug niet letterlijk omdat feitelijk hier het mes slechts aan een kant snijdt het mes waar je ook de maaltijd mee nuttigt om je vooral terug te voeren, te eten naar het leven en als je proost met goede oude rode wijn proost je niet alleen op de levenden je proost ook op de doden…

Ik proost op uw wolken, shoppende volken, en hef mijn glas.…

Dat ik nog eens van poëzie zou kotsen Zoals Mien Proost dat jaren voor mij deed Dat ik met Paul Verlaine tijd verdeed Plus dat die uitspraak zorgde voor een botsen In mij.…

Proosten op een veel te kort Nieuwjaar.…

Proost en nog vele gezonde jaren!…

vandaag vergaren zich jouw vrienden en vriendinnen in de fijne herinneringen de gouden draad van jouw leven die jij ons steeds weer reikt met blote voeten in het gras mijmerend aan de waterkant waar de stroom kabbelt staan wij stil bij het leven dat jij en jou liefhebben wil spetterend en kwetterend ons de pootjes badend verhalen wij…

gerijpt vol van smaak en zachter zoet als honing en nectar bleek en strak als mineraal profileert zo zij jouw karakter tot de wijn die jij ons bent dat uit jouw wijnrek van leven jaren vaak nog en veelvuldig wij door jou gevulde flessen ontkurken mogen en genieten opdat daaruit rijkelijk stromend vierend de afdronk van geluk ons jou proosten…

ik ben het eerste van de kroost, daarom zeg ik chanté, proost.…

het huis te watertanden het is er weer de sfeer van toen en het menu is dit jaar allerhande het kind vindt zich als altijd vredig in de kribbe, het onbevlekt ontvangen staat met Jozef stil te bidden de os zijn tanden zijn gepoetst en dat maakt het salaris van de dierenarts weer wintersportengoed het spul is nu bijeen ik proost…

Verhit een kwart liter spraakwater Voeg royaal emotie toe, grof gesneden Los er een handje borrelpraat in op Opkloppen tot windkracht 10 Flamberen met vurige tongen Afblussen met kouwe drukte Uitschenken in vergrootglas en serveren met lariekoekjes Proost!…

nog hangt de druppel aan het glas het zacht bouquet laat dromen proeven voor de slok heuvels wijngaard en chateaux de houten kisten als cadeaus vuur vlamt fonkelend in les grands crus de glazen hoog geheven een proost voor mij ben al twee jaar bij mijn watertje gebleven…

het is tijd het is tijd kom schiet toch op voordat de tijd verglijdt laten we dansen laten we proosten op een nieuw vruchtbaar jaar het is tijd het is tijd doe het voordat ’t te laat is anders rest je ‘n een leven lang vol spijt…

Je zegt: laten we proosten op het leven. Maar ik voel dood in mij. Je zegt: je oogt zo content. Maar weet je: het kost zo verdomd veel inspanning om me groot te houden.…

Ik wil wodka drinken, vele volle glazen; met drinkebroers klinken en verzuipen in extase in diepe dronkemansdromen zonder pijn of herinnering; laat de kater maar later komen, samen met de rekening die ik gaarne zal betalen voor de verlichting en de troost die ik in de drank mocht vinden; en daarom vrinden: Proost!…

Ik kan alleen nog wensen om te proosten Naar aanleiding van mijn geschreven verhaal. De kenmerken zijn zacht, soepel en fris. Misschien kom ik je nog tegen op twitter.…

het korte licht van donkere dagen lijkt in lange nachten te vervagen hoe somber ook de terugblik is om twaalf uur proosten jij en ik dan zullen vuren nieuwjaar laaien licht weer langere dagen draaien en in aarde zal de groei beginnen voorjaarsdromen bloeien diep van binnen…

het was goed zo, dacht ik, maar niet mijn verworven wijf in overdreven beweer dacht zij dat er meer moest zijn diende een andere heer nam een laatste trein zij dacht een kaartje naar het eindstation en verwacht niet dat het anders kon duidt het mij niet euvel alleen Venus heeft de heuvel om mij te troosten onbeschaamd wil ik haar proosten…

Nog een paar dagen dan ruilen we het oude jaar voor het nieuwe in en proosten we op 2016 met mooie wensen goed gemutst en blij van zin driehonderdvijfenzestig dagen staan weer voor ons klaar dus geniet en maak dromen waar maar bovenal, "leef" en wees een beetje lief voor elkaar....…

kom hef met mij het glas laten we samen drinken er is voor ons in het terminus al plaats gemaakt laten we dan proosten op de weg te spoelen ballast de veters losgeknoopt van 't strak korset van schijn laat varen nu de humbug van dat ik nog steeds mooi zou zijn zeg me alleen maar met je ogen dat je door het vuur zou gaan voor mij…

Bedankt Beatrix...Proost!…

heb de muren met sprookjes bekleed de vloer danst muziek onze passen geven in nemen het zweven ogen drinken pure emoties proosten met liefde op het ademloos moment dat ons vuurwerk kent als de wereld applaudisseert zijn wij de maan voorbij op weg naar de sterren sterven woorden in een stilte die ons nooit is geleerd…

onkruid wieden om de bloemen te vinden verborgen in knoppen in talrijke kleuren duizelig worden van nieuwe lentegeuren een musje rond een steen wat vlinders er omheen beiden vleugels van vrijheid om weg te kunnen vliegen wil je met me zwijgen woorden zijn te groot een glimlach is genoeg om de twijfel te dragen enkel nog proosten…

Het ijzer was gesmeed Het lemmet gescherpt De daad liet op zich wachten Rivieren vulden zich met bloed Het oneven werd gegeven De oevers brokkelden af Warme aders ontlaadden En onschuld spatte uiteen Het glas werd geheven Tegen zonlicht voor contrast Bloed mooi hangend wijntje Zoals het bij sigaren past En onder het tellen Prooste…

Veilig is warmte van de zon beter dan in je hart gelegen al zie ik daar een vlinder een witje, als ik me niet vergis wat vrolijk en eigenlijk ook lief opeens vind ik een paardebloem ook nog mooi ik proost stil, op jouw bestaan.…

Op het komende nieuwsjaar een proost Voor republikeinen een schrale troost: Om echt goed te kunnen ontdooien Moet het toch eerst hebben gevroren ?…

Ik wens je Een jaar zonder tegenslag Elke dag vrolijkheid Laat dromen uitkomen en nieuwe ontstaan Laat geen dag zonder lach voorbijgaan Ik wens je Een jaar vol van geluk Van liefde, passie en hartstocht Leef voluit, proost op je kansen Leef en geniet, zing en ga dansen En het wordt Een jaar als een spetterend feest Een jaar alsof…

en de wereld vergaat vertellen de plooien in jouw gelaat je bent oud en loopt steeds langzamer door je éénpersoonskamer het wordt voor jou steeds onaangenamer maar je leeft en met jou je vrienden de mede-oudgedienden tevens doven en slechtzienden ze saluteren voor jou jij bloost om deze welkome troost heft het glas en roept "proost…

En proostte het glas op ons samenzijn. Later sprak je over ontevredenheid – het groene gras bij de buren. Ik ontdekte dat jouw glas leeg genoeg was om de waarheid te omzeilen. Jij danst nu verder op het gemaskerde bal. En ik ben enkel in shock.…