Alle inzendingen over protuberance OR zonnevlek OR brem

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

jij zweet mijn lief in ‘t licht van jonge morgen die nu al zomerheet ademt op ronde tafel in de keuken gaan zonnevlekken wandelen jij proeft plots zoutig nat je huid en haar en in jouw lenden stroomt mijn lid en ‘k wacht tot in de avond ik mij weer verzamel onze leden, streel het vel en alle haartjes zachtbloeiend onder diep liggende…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

ode aan de doden uit een ver verleden onder grijszwarte stenen kolossaal de gele brem verbergend naar God zoekend dwaalt hun ziel boven korrelig zand de hei kleurt paars hun aura verdwaasd hun geur kwijt zonder lichaam verdoold vechtend vol afkeer tegen verder verval leven is zolang geleden Hun eeuwige vraag waar…

tapijt snelheid en geluid alleen nog met publieke ruis in strak zender en antenneframe leek de stad een stalen bos maar de co2 uitstoot bleek een grote flop straling bereikte grote hoogte omdat wij steeds scherper wilden kijken ook diepte bracht ons onbekende ziektes hopelijk zijn die van coronaire smetten vrij waar vroeger zonnevlekken…

ach oude stad, je ademt nog er ligt een zonnevlek rond waar de tranen van de dageraad het kwaad wegwassen elke straathoek lijkt te passen in een kleine schrijn vol eer vergeten soms, maar lief staat links en rechts een kleine vrouw het daglicht op te vangen in haar haren hangen trouw tienduizend wensen, uitgedragen leed van mensen en…

Het gestage grazen van de schapen, naast ons in het dal gehoed door de herder, iets verderop hun stal Maart met zijn bloeiende valeriaan, in Mei de brem. Oh, mocht ik daar nog eenmaal gaan en,oh hoorde ik nog 1 keer jouw stem. Dat is, wat deze herinneringen doen met mij.…

Des wereld wildernis wil ik verzoenen, lippen drenkende kameel vol bulten zijn, wonden en builen dragend van de reis door brem en kuilen. Reikt het tot zwerk, dit zachte oog dat sap weent van dorst? Rijst er een horizon als ik u mijzelf reik, versmachtend?…

zonder jou verlang ik je te zien en och ik ben er ook niet knapper op geworden, de winter knaagt aan mijn merg, de wind blaast didgeridoo door mijn lege botten dat ik je lief heb wordt steeds duidelijker, zwijg maar het hoeft niet gezegd, ik wil je alleen maar vasthouden en nooit meer loslaten de atmosfeer knettert en jouw stem valt in zonnevlekken…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Zonnevlekken op de vloer; in oker dat verzacht. Een meisje drentelt vóór een deurtje vol geheimen; haar gekruiste benen zijn met "Twijfel" te rijmen.…

Er staan gewone brem, slangenkruid, ossetong en koekoeksbloemen. Sommige konijnen begonnen een hol, maar groeven niet door. In de spaarbekkens hangt het water; je zou er munten in kunnen gooien als in het bassin van een fontein. Bast is van jonge bomen afgeknaagd.…

janneke boven haar de blauwe regen in spaarzame trossen achter haar de gele en rode brem ze staat met rechte rug haar hoofd gebogen de armen slap langs haar tengere lijf haar gezicht schuilt achter haar slanke sluike neervallende haren die druipen van de regen het is winter smeltend sneeuw ligt rond haar blote voeten een roodborstje…

Je bent weer kind, als met de geur van brem en kamperfoelie. De zilte geur van zee en strand. Rennende voeten in het zand. Van een afstand kijk je toe, volgt het pad van je herinnering. Laat alle bloemen bloeien, en kleur en klanken samenvloeien.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

De vogels hebben last van hun hormonen Om die reden verheffen zij hun stem Beweert de grote bioloog met klem Hoewel ze ijl nog zijn de bladerkronen Ik zou wel in zijn tuintje willen wonen Waarin de geur van hyacint en brem Apen en beren die ik teder tem Terwijl ik high word van zijn feromonen Ik ben verliefd geworden op zijn boeken De Larf…

De grote zomerdag staat open En bouwt zijn weelde over de aarde, Het malse moes lacht in de gaarde Bij 't sappig groen, met dauw bedropen; Het ruiselt in de weke hagen, Het gonzelt in de bloesemstruiken, het tintelt in de groene pruiken Der berken bij de zoete vlagen; De kool brandt op de peerse kluiten, De blonde brem bloeit welig tegen…

Allez, malenka aquarel bezing het licht der zonnebaan de solarplexus zonnevlek ellips der aequatoriale vederlichtheid der humaine condition van 't tien dizaines broos en vluchtig mensbestaan In 't onderzonse ondermaans waar zomerzot en zomertaling 's winters koning winter paaien in de lente lissen laaien met trompet en narcissen…

Over het diepe gras, varens en brem ligt verkruimelde zilversmeedkunst verspreid. Daar klinkt een lang verwachte dierenstem: al het schoons verdwijnt. 't Geweer! Hij schiet een geit.…

En onbeweeglijk zit ik, mijn armen slap neerhangend nevens mij, stom, onbeweeglijk, - als een dode die nog enkel zien zou, - in mijn leuningstoel, gedachtloos volgend, met stardroge blik, de grote, gouden zonnevlek, die, langzaam, o hooploos langzaam, als een reuzenkever kruipt langs de muur, kruipt naar het venster heen, en kleiner - kleiner…

ik ruik nog de geuren van brem en van hei het bier van de trappisten en d'oude melkerij. ik proef nog rabarber anijs ,warme rek en zoethout, de vis van peer mossel en 't varken in 't zout. soms lees ik op 't kerkhof wie de dood overviel zij rusten in vrede: god hebbe hun ziel.…

Nu wil ik niets zijn dan een kleine stem, Heel needrig sprekend van de mooie dingen, Die me op de klare zonnedag omringen In 't warmzacht duindal, waar de gele brem Zo gul haar gouden bloemenrei laat zingen. Gegroet, bruin bijtje! - riep-je bloemen, hem?…

Ruik weer de brem zo stralend geel, gloeiend in de zomerzon. Die geur... de bijen zoemen, ik pluk mijn blauwe bloempje. 'k Weet nu het is de gentiaan. Toen niet, zag wel haar schoonheid. Het zilverroze rozenkransje, verborg zich niet voor mij, De tormentil, de erica in overvloed. 'k Snoepte heidebessen ondertussen.…

kleine mus daar in m’n tuin met je vrolijk kwetterende stem je leidde even m’n aandacht af ik hoorde je wel ergens roepen maar moest je eerst nog zoeken nu zie ik je daar steeds duiken tussen die mooie roze brem lieve mus wat ben je ijverig druk met takjes in de weer steeds neem je er een in je bekje scheert dan over bloemetjes tot hoog…

Ik ruik de kamperfoelie, de brem zo gloeiend geel in overvloed. Uren kon ik daar dan zitten, mijn handen spelend in het warme mulle zand. Tot ik haar stem dan hoorde roepen. Mijn naam, moeiteloos, over heel die afstand. Dan holde ik naar huis, bloempjes plukkend in het gras. Die gaf ik dan aan haar. Toen nog niet beseffend...…

hoe mooi zeg gewoon hoe mooi ze groeien vanzelf ademen en leven dicht opeen en nieuw onder de donkere bomen de oudsten als gul gemorste melk of sneeuw sneeuw is er niet gevallen geen vlokken tussen de bomen dwaling van zonnevlekken maar plotselinge witheid wildheid van bloesems slaat uit in dit scherfje ongerept winterbos dat thuis en haven…

Magie draagt voor zover bekend Zorg voor een heidens element 593 I think I was enchanted When first a sombre Girl- I read that Foreign Lady- The Dark-felt beautiful- And whether it was noon at night- Or only Heaven-at Noon- For very Lunacy of Light I had not power to tell- The Bees-became as Butterflies- The Butterflies-as…