Alle inzendingen over radeloos OR eenzaamheid

Een jongen met een trauma voor zijn leven, Een jongen die hysterisch is van angst, Panisch en radeloos, bang - banger – bangst, Het beeld van deze jongen blijft maar kleven. Een weerloos kind is hier zijn moeder kwijt, Ik denk niet dat dat beeld voorlopig slijt.…

In bermen radeloos, Op grenzen gestuit, Achter hekken opgesloten. Op weg naar Waar... Zonder juiste papieren, Verleden om te vergeten, Toekomst ver uit zicht. Op weg naar Waar...!…

ik raakte aan je bladeren een vleugje tegendraads het intrigeerde me ja meer dan mateloos hoe ik ook wendde of jouw keerde in een steeds opnieuw proberen ik werd radeloos toch groeiden we in veel seizoenen jouw pril werd groen kleurde in ons stoeien je bloem maakte mij sprakeloos…

Voel de cocon Hermetisch afsluitend Verstikkend in mezelf wil ik schreeuwen Vechtend tegen apathie Ben ik radeloos om niets Om alles…

Ik weet geen raad Met hoe je nu bent Voor mijn gevoel doe ik niets goeds Terwijl je mij nu door en door kent Ontbreekt het aan een goed signaal Ondoordringbaar, onvoorspelbaar Helemaal Een moeder kwijt, een ander leven Accepteren dat dat hoofstuk sluit Ze heeft je alles meegegeven Je moet op eigen kracht vooruit En juist in deze donkere…

voor hen fladderde ik van bloem tot bloem bij hen verdronk ik een stille dood ogen vol liefde koestering terwijl mijn hart schrijdde ongehoorde noodkreten mijn lippen koesterden een droom angst pijn verlangen smachten zoekend naar onrealiseerbare droom toen verdronk ik radeloosheid onbegrip pijn en schaamte wanneer stopt het niet niet…

Gewond en radeloos wachtte ik af, wie er op mijn weg zou gaan. De hulp en steun kreeg ik van een Sameritaan. Wars van kerk en christendom verzorgde hij mijn wonden. Ik ben verheugd en blij dat er zoiets buiten kerkmuren wordt gevonden. De les, die Jezus ons wilde leren, is nog steeds actueel.…

Nu geen sleutel meer maar deurbel, Van nu geen tijd meer na half elf Je maakt me radeloos met voorbedachte rade. Mijn hele leven uitzichtloos, want ik krijg levenslang. Al pleegde je liefde door schuld, je krijgt toch vrijspraak ben ik bang.…

Diep ontroerd en gevangen in een web van onrust zoek ik tevergeefs naar de zin van het bestaan Een klank, een trilling een traan van verdriet openbaar mij de ware weg en ik zing mijn lied…

als de spiegel van mijn evenbeeld in het hart van mijn blinde ogen sta jij. Ik zie hoe jij, mijn leven, speelt met mijn lief en mij, die mee te spelen pogen maar jij zult alle éérste zetten kiezen terwijl het ons, met géén keus dan te spelen of voorgoed, onsterfelijk, te verliezen jou, in alle sterfelijkheid, kan schelen o wrede tegenspeler…

het enige wat hem enigszins bedwingt Bang dat hij misschien wordt verlinkt Dan is het de telefoon die ringt Hij schrikt, adrenaline schiet door zijn bloed Hij gaat weer voort met een voet en daarna zijn andere voet Zodra hij zijn doel heeft bereikt Voelt hij iets op borrelen wat op spijt lijkt Uiteindelijk weet hij het een plaats te geven Radeloosheid…

Hoewel de duivel zijn dagen afsluit, hevig vuur De wind, aangewakkerd, de loef van liefde afsnijdt Boort de machine voort, als verblijd mensen geen gat zien in die muur zonder licht Die oneindige, behalve de spurt van liefde Zeer gehaast, versneld bedreven die glijdende schaal van het apparaat gewoon kinky gezien haar stoer zijn werkelijk…

Ik rook; drink; lijd met je mee op jouw golven; te pletter waarschuwen ze voor de vloed. Als jij er niet meer bent in de nacht; dan eet ik nooit meer een hamburger met uienringen want dat doet zeer.…

ik ken jou wel maar zien doe ik je niet onhoorbaar ben je toch raak je mij vooral in stilte snij je nog dieper dan oosten wind tegen mijn schrale gezicht gelijk de verkleurde kalender boven het dressoir omarm jij mij iedere dag opnieuw…

glas van de altijd lege kamer verveelt de regen mij die saai de uren maakt niksend hang ik rond de zondag verspillend die als zovele dagen zich nat verdrijven laat terwijl er niets gebeurt knaagt stilletjes vragend mijn geweten en gemoed wat of ik nou toch doe veel te snel en veel te ver rijd ik in mijn auto rond om de zin van eenzaam…

Ik slip, glijd vertraagd af op mijn verplettering -- De tijd breidt zich uit.…

Muziek van de ziel Het oorverdovend stille dat om mij hing verborg armenvol emoties zoveel dat het mijn keel soms snoerde opende ik gedachteloos het raam kreeg weer lucht en het ontspande die me naar het onbekende stille voerde me overviel en rust hervond want daar woont de schoonste muziek van mijn oude ziel een tureluur floot hoog…

Die kleine kus de laatste brug tussen ons, vanwaar ik vloog boven de stad samen met de duiven en de onbekenden Ik riep je naam door alle hemelen heen en voor het eerst in mijn leven zag ik mijn engel rondom mijn voeten, radeloos huppelen. Hij kon mij niet redden.…

Terwijl de hemel open plooit van purpergrijs naar geel verkleurt met vegen wit erdoor, net of iemand een stuk stof ontrafelt, priemt het eerste blauwe van de dageraad door de hangende mist. Geluiden, bijna onhoorbare trillingen op de wind, komen door het raam aangewaaid, langzaam zwellend tot een geheel van twinkelend vrolijk vogelgezang…

al vlucht ik over duizend grenzen radeloos en verward jou ontvluchten kan ik niet want jij zit in mijn hart ik zou je willen vergeten tegen beter weten in maar 't gevoel is nog steeds vurig als in het begin dus al vlucht ik mijlenver of in duizend diepe dromen waar ik ook ga of sta ik zal je altijd tegenkomen…

Ik wil je niet kwijt nog voor je de mijne bent als was het maar voor één nacht één enkele en ik wil je niet smeken zonder dat je de overgave kent die mijn hart voelt radeloos maakt het me elke lege nacht waarin hoop meevliegt op lentewind maar ik wil je niet smeken zonder dat je de overgave kent die mijn hart voelt voor jou mijn…

en god kijkt toe,terwijl mensen radeloos bidden.…

Wanhopig, radeloos, alleen. Toekomst verloren, hoop vervlogen. Waar moet het met de wereld heen? Verdeeldheid zaaien is tranen oogsten. De onderwerping, is zo gemeen!…

Godverlaten is de weg naar leegte Waar niets niemand nog bekoren kan Enkel huiver, ankerloze, kille wanhoop Stuurloos in een wrak of de schim ervan Geen behoefte, geen interesse, niets Gemis van wat er is maar niet deelachtig Radeloos verdriet, schuld en spijt Eenzaam zichzelf al te machtig Dan is daar het inzicht, laat het gaan Laat…

Oude oma zit in haar stoel voor het raam Maar daar is eigenlijk niet zo veel te zien Ook is het erg donker en triest bovendien Oma voelt zich verdrietig en heel eenzaam. Wat te doen met de komende Kerstdagen Zo helemaal alleen in haar grote huis?…

Gekke puinhoop waanzinnig nabij als een plotseling moederloos kind ren je zoek je naar bekend geborgen bent radeloos troostloos verdwaald bijna krachtloos mist de moedertroost het vertrouwde warm gevoel tussen troostloze hartpijnlijke puinhopen zoeken wij en vinden elkaar.…

Hij tastte radeloos naar haar maar troostte zich met dat gebaar. Met zulke ogen in ’t gezicht was zij te donker voor zijn licht, te teer voor zijn hardhandigheid en er door niets op voorbereid.…

in het voetspoor van gisteren kwam ik het tegen, radeloos ontdaan met kille stappen verder gaan lijkt goed geraapte moed versiert mijn hart het klopt in alle staten buiten, boven straten hangt de dikke mist van een gewist verleden moegestreden ligt het nu in al mijn zwarte gaten…

de regen valt met mokerslagen de regen valt en doet dat nu al dagen en treft een boom naakt een bank een straat en een jongen zijn begrip van goed en kwaad en treft een meisje radeloos en snipverkouden van wie geen wezen ooit echt heeft gehouden .. de regen valt met mokerslagen de regen valt en doet dat nu al dagen –…

Buiten lopen drie ijsberen op het ijs, die radeloos naar voedsel zoeken. En ik? Ik verlaat mijn warme bed. De beren zijn hongerig gaan zwemmen, naar de rand van hun ijzige bestaan. En wij? Wij zullen morgenochtend, luxueus ontbijten gaan.…