Alle inzendingen over rag

ik lig op bed kijk door het venster en hoor de vroege vogels zingen de merel slaat in de dageraad als de rozen glinsterend ontwaken de zonnespin weeft ijverig 't zilveren rag middenin de met dauw bedekte schors geurt bloesemregen in de beschaduwde laan hellen de zomermiddag stralen langs de twijgen de kruinen af bloeit de…

onderbuikgevoel op een gemiddeld door de draaibank genomen e-bike en doorgedraaide verstokte kettingkastinhaleerders Mens durf te vapen zonder geeuwen en gapen zolang je batterij maar is opgeladen Lijfstijlzien zegt een genotsknots voelt als een gloeispiraal mits handmatig handvaardig gedreven Een freaky kinky hype of een rage…

Hij deed niet mee aan die absurde rage en was uniek: mentaal was zijn bagage. In ieder opzicht stond de man alleen. Er kwam opeens een vrouw. Ze leek volmaakt. Geen moedervlek ontsierde lijf of leden. Hij zag Miss World en werd door haar aanbeden! Ze toonde zich aan hem - volledig naakt. Mobieltjes? Nee, de schoonheid had er geen.…

Als in de zeventiende eeuw De schepen naar de Oost vertrokken Werden de zeelui geitenbokken Die paren wilden en hun schreeuw Werd half gesmoord tegen de borst Van haar, de 'Dame de Voyage' Een stoffen pop, zij was een rage Die heel wat lieden heeft getorst Pygmalion had één van hout Parijs had rubberexemplaren Daarmee was het geweldig…

Er heerst een nieuwe rage op de buis: Programma’s over hele dikke mensen voorzien van onvoorstelbaar vette pensen, ze komen elke avond bij je thuis. Je ziet een vrouw van rond zeshonderd pond amechtig op een luchtmatras gelegen, het arme mens kan zich niet meer bewegen, de poep loopt door een pijpje uit haar kont.…

. - Maar ik zie de dag veel schoner dan 'k hem immer zag: van zeven-kleurig goud, door 't rag der wimpers, klaar van tranen.…

huilend bekennen dit popje heeft bij mij opzien gebaard Omdat het popje van "Zap" is heet het "Krejasjoon" maar hoe het kan zuigen dat is toch echt niet gewoon Ik vroeg een deskundige bij mij in de straat over deze "Krejasjoon" zijn vakkundige raad Sindsdien lag het popje in zijn etalage naast film en dildo als de nieuwste rage…

onderhuids smeulen Waar gesmolten woede trilt Laat rook de lucht vervuilen Leven vol schrik verstilt Een oververhitte massa Kruipt langzaam omhoog Laat dunne lagen breken Maakt de mond een vurig oog Explosieve beken Schieten naar het oppervlak Vullen diepe scheuren Overstromen het schedeldak Tijdens het wilde braken Taant de woeste rage…

Grote Markt Gul en kunstzinnig is het volk geweest, Statig van bouw en prachtig blauw van ogen, Die gretig-wijd het gouden zonlicht zogen, Geestig van zin en zinnelijk van geest Hun huizen zijn als vrouwen op een feest, Voornaam en moe, iets tot elkaar gebogen, Met rag van kanten beeldhouwwerk omtogen, En blank verguld, de burgerlijkste…

Na vele jaren oponthoud rust zij in het kopergroen Tussen het roze groen en blauw zonder kou Zonder vergeetmenietjes te kuisen, zonder Naar het frisse gras en mos er onder te verhuizen Zonder rag of schimmels te verslinden hier bij de linden Zonder tranen uit tuiten rust ze liggend zonder te fluiten Als lafenis zonder weerbarstig…

Als weefden onzichtbare handen, handen, uit het schimmenrijk, een koele witte wade om een onzichtbaar lijk, zó ligt, in het bleke maanlicht, een rag van draden gespreid, waar duizend tranen op blinken, door onzichtbare ogen geschreid...…

onze groteske inhaligheid Allengs dieper dringt hij door in het koninkrijk van loze gronden alleen de onvermogenden doorgronden het uit elkaar vallen van oude idealen en wensdromen De juwelier lapt de schoenen voor de onderdanen van verval terwijl aan de boezem van de zee dorstigen ideeën voor later moeizaam bijeen verzamelen Uit rag…

O, als zij nu nog maar ooit ontkwamen hier, uit deze stijlkamers van vergankelijkheid, meer dan halfweg tussen showroom en depot - en wat daar dan weer wacht: roest, schimmel, rag, voortschrijdende tijd, en ook de schijt van een enkele verdwaalde, opgezette vogel. ------------------------------- uit: 'Parmentier', 13, nr. 2.…

In schaduw van de doornenheg hangt, laag Er tegen aan, in 't windje wuivend, rag, Dat door ijspluimpjes dik omsponnen werd.…

ogen liggen diep gelegen, kraters vol met rag, de nacht huisvest enkel donderslag met af en toe een stem die schreeuwt naar het volk dat niet meer is het uur is zwaar bepakt en slentert van tijd naar adem, beelden uiten zich in stalen constructies, het is koud in de graden waarin het bed is neergezet ergens begint het licht te gniffelen…

De zon stijgt uit boven de bossen aan de horizon, zet het rag der boomkruinen in een aarzelende gloed. Een moment geleden renden twee reeën links uit de driehoek van de nog verrassend groene weide.…

Blij dat u mij weer eens leest uw commentaren, vrij van loon of gage, vormen op zichzelf een eigen rage Al moet ik zeggen dat uw dichtersgeest - ik zeg het luid, hardop, en niet bedeesd - soms blind is, maar ook af en toe très sage dat is te zeggen, tot de Moyen-Age Een dichter heeft respect voor oude talen van Sanskriet…

op het einde een reuzenbaby in een luier dat heb je niet verdient Je bent al dood de mens in je stierf toen je niet wist waar je was, wie je was Pijn en verdriet voel je niet dat namen wij van je over de dag dat je vroeg wie we waren In je lichaam trekt de dood sporen schitterende ruimte onder je schedeldak vervalt tot tombe vol rag…

behagen Ze deugden nooit, noch aan het eind of het begin Voor zijn omgeving was het nauw’lijks te verdragen Hij deed niet anders dan de boel in treurnis jagen Door iedereen met zeikerijen te belagen Mijn Lieve God, hij was de ramp in zijn gezin Pas op het allerlaatste einde zijner dagen Toen Knoken Hein kwam om zijn pijp voor ’t laatst te ragen…

'T juk, plotseling, slaat Door, links, rechts, in rechtvaardige kadans, Want de ene schaal ving op een muggendans, Of onder de and're woei een spinragdraad - Zo schommelden de schalen van mijn ziel, Hetzij in de ene een licht vermoeden viel Van blijdschap, ijl insekt, dat scherend aait, Hetzij om de and're herfstlijk zwevend rag Van lang…

Gelijk de droom eens kinds is, dat een dag Van wandelen en spelen buiten stad In zwoele zomer-hette heeft gehad: Een uchtend, dat het landschap zonnig zag; Een middag, dat de lucht gestapeld lag Vol donkre donder-wolken, en 't kind mat En drensend voort moest over 't zandig pad Met in zijn oogjes stof en spinne-rag; En in de spoortrein…

Het maanlicht worstelt om met flauw geglim Te dringen door het klamme grijze rag, Dat om het aard-gelaat zweeft als een schim. Want wind-stil weegt de kalmte van de dag, Geboren uit de tranen van de kim, Nog neder op de nacht met vreemd gezag.…

als kermislichten dartelen sterren door de schiettent van mijn geweten ergens onder stof en rag vind ik de gebroken snaar die het woud trillen laat ik pluk het gloeiende van de zon wikkel er ijspegels in en vlecht er de tango van de lianen door schoorvoetend veegt de vloer de broze muziek in mijn doodstille verwondering uit het bewegend…

herfsttapijt aan de voeten van de bomen waar daaronder de belofte van vernieuwing groeit aan de losgelaten schaduw van wat verleden is om later dan weer in nieuwe levenslust te bloeien daar waar wij gezellig de volle oogst genieten korten zich dagen sneller naar lange nachten de grijze ochtenddauw glinstert als diamanten gevangen in het zijdezachte rag…

moet je zeggen het geriefde nu wil ik taboes doorbreken en bepleit de vrije liefde allereerst de markt verkennen ja, binnenkort is het normaal simpelweg een tijd van wennen we willen dit toch allemaal zo zag de beddenspecialist wel direct brood in zo’n test riep als een ware optimist ‘kom op mensen: be my guest’ het werd absoluut een rage…

Ik zie de morgen als een gouden mist van eigen rijkdom trage wade een afgehangen web van draden, en nu in twist vingertjes vechten, vingertjes vagen door de ragen, rafelen, halen de draden aan, varen er in het losgegaan weefsel, maken de fijne gazen een plundering en de gevlochten mazen wijden zij uit, werken er een begin van scheuren, totdat…

neem een wiel in gedachten zonder spaken of een as in laag struikgewas niet tot rollen bij machte weefsel van droge draden breed uitgesponnen in cirkels gemaakt uit eigen rag spinsels die uitgerekt aan enkele lijntjes opgehangen met kleffe bedrading overdekt om liefst sprinkhaan te vangen zie je acht poten met bruine ringen op scherp…

Ik zie de morgen als een gouden mist van eigen rijkdom trage wade een afgehangen web van draden, en nu in twist vingertjes vechten, vingertjes vagen door de ragen, rafelen, halen de draden aan, varen er in het losgegaan weefsel, maken de fijne gazen een plundering en de gevlochten mazen wijden zij uit, werken er een begin van scheuren…

De onderkin van voortvluchtige stoppels krabt haren kippenvel de rug op mijn oogleden trillen uit het rag dat de diepe nacht er heeft gesponnen. Naast mijn bed ontstaan weefselkorsten van voorafgegane orgaanstrijdperken er groeien brandnetels en kikkerbloemen in craquelé van onverzadigde olieverf.…

.' Zo neigen mensen naar de nieuwe rage: verander als je anders bent, word ieder gelijkwaardig. Aldus verwende ontevredenen die mikken op een hetze: 'Zet de natuur op z'n kop. Verwijder het hautaine onderscheid. Handel als een rechtvaardige god! Maak je hormonen maar kapot, je klonen komen toch wel in de hemel.…