114 resultaten.
NAZOMERSE BEKORING
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 73 Vindt de ree hier zijn thuis?
In heerlijk duister
door tropische luchtstroom heen:
een augustusnacht.
Bruidssluier en hop
groeien dicht door elkaar heen.
Is 't huis nog zichtbaar?
Loofbomen ruisen
weemoedig, toch opbeurend.
Klonk zo de boodschap
der eiken bij de tempel
van de Griekse oppergod?…
eenzaam hart
netgedicht
3.6 met 7 stemmen 203 eenzaam hart
verloren zoekend
in de diepe zee
eenzaam hart
verschuilend achter bomen
als een ree
dwalend door de straten
als geen mens
meer buiten is
eenzaam hart
zoveel verdriet
verlangen en gemis
hunkerend naar warmte
maar ook warmte
doet soms pijn
eenzaam hart
wanneer zal het weer
eind'lijk zomer zijn…
ogenblik
hartenkreet
2.7 met 12 stemmen 342 ik zag het eerst
je bruine ogen
in het bos
waarin ik liep
het was zeer vroeg
in de ochtend
dus ik denk
dat ik nog sliep
opeens stonden we
te kijken
heel stil
naar elkaar
ik dacht
dat ik je kende
lange benen
kort bruin haar
daarom vroeg ik
loop je mee
maar jij
sprong soepeltjes
het bos in
want je was
tenslot een ree.…
Het sterven te zien doven
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 730 ik weet
dat ik de kogel
niet meer kan ontlopen
ben gewikt en gewogen
goed bevonden voor het kerstdiner
heb alleen de bruine ogen van een ree
ik kijk ze aan
zie ze staan in twijfeling
weet mezelf een dartel ding
zal onschuldig
naar de bosrand wijken
ze lijken doelloos weg te kijken
maar komen in het donker terug
om niet het sterven…
het voorjaar voorbij
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 149 marcherende mieren over
een weerloos vogellijf
begerige vliegen
gonzen er omheen
de laatste veertjes
de ragfijne botjes
de wind zij neemt
alles met zich mee
roerloos ligt een
fragiele vogelschedel
naast die van
vis en ree
einde van de angst
voor boze mensenogen
onwetend nu van ons
gestaar in de glazen kast
dag voorbije…
Zonnestraal
hartenkreet
2.5 met 6 stemmen 377 Het meer is koel
En bijna dichtgevroren
Een krakend oppervlak
Rijp op een tak
Een veer verloren
Het bos is stil
De hemel kil
Een ree kijkt schuchter om
Een kraai krast opgetogen
Vanuit een boom die krom gebogen
In de verte tuurt
Vanuit de hemel stuur
Ik zonnestralen
Die koude op de aarde
Doet vertalen
In knoppen aan de bomen…
Zonnestraal
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen 408 Het meer is koel
En bijna dichtgevroren
Een krakend oppervlak
Rijp op een tak
Een veer verloren
Het bos is stil
De hemel kil
Een ree kijkt schuchter om
Een kraai krast opgetogen
Vanuit een boom die krom gebogen
In de verte tuurt
Vanuit de hemel stuur
Ik zonnestralen
Die koude op de aarde doet vertalen
In knoppen aan de bomen
Die…
liv – beschermer van leven
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 282 wat mooi toch is de liefde
die vurige uit omhelzing
met een mooi en lief kind
nieuwe toekomst baren kan
pril en sierlijk is het
dit kleine mirakel
als het leven zelf
gloort het ons geluk
warmte en genegenheid
die ook haar omarmen
verspreidt zo zich in stilte
prachtig klein en compleet
gelijk ontwakende natuur
dauw druppelt op grasstengels…
Coco
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 265 Eigenwijs springding
zonaanbidster
elegant en
rank als een hertje
borstel je alert
een hoge rug
likt je lome tong
je roze buik
blonde ree
in wintervacht
kortharig op jacht
met je kattenaard
in de snelheid
van je ribbenkast
freule met
mokkaneus
spitsoor
en Romy ogen
huis je als
een camel jas
in een plooiberg
met vier…
LIED VOOR MEZELF
poëzie
3.6 met 9 stemmen 3.887 Als weer de zee vol vrede en rust is, zal dan het wrak van mijn boot
niet mededrijven naar de ree?
Met mijn boot moet ik op zee.
Of ik de rijke haven vinden zal weet geen; de sterren niet.
Doch steeds zingen de baren: Kom met ons mee, kom met ons mee!
Is het de lokstem van de Loreley?…
De prinses is gestorven
netgedicht
4.7 met 3 stemmen 935 In de verte vlucht een ree.
De prinses is gestorven.
Aan de muur, naast de kast waar de verzonnen namen
zijn opgeborgen, hangen keurig ingelijste verwijten.
Herinneringen vergelen als kranten in de zon.
De prinses is gestorven.
Als scherven van beloftes krassen
de kraaien in het stille winterland.…
Met kerst de pieken
netgedicht
3.8 met 5 stemmen 992 in deze intieme tijd
brengen niet zo zeer
sneeuw den boom of bal
hert pool hond ar of slee
glitter bel krib mis man
herder stol beeb wijze ree
hulst mistel stuk ster of stal
sfeer drama en romantiek
nee juist veeleer
de te vroege val
van de kerstpiek
men krijgt uitgerekend
het land
aan de te laat
opgeruimde middenstand…
zo eenzaam, dood
hartenkreet
3.4 met 12 stemmen 2.933 Verschrikkelijk eenzaam dacht ik dat je zou zijn
Slechts vergezeld door de ree en het poezelig konijn
Alle bloemen die men je gaf
Aten zij in de koude nacht van je graf
Waarschijnlijk heb je ze vergezeld
En ze de weg naar dit lekkers zelf verteld
Of een gezellig gesprek met ze gevoerd
Zoals je vol begrip met al je hartelijkheid velen hebt…
het schip van liefde
netgedicht
3.5 met 6 stemmen 275 Vaart
hebben we gemaakt
eerder met de stroom mee
dan tegen
Wind is opgestoken
wakkerde aan
wind uit
uiteenlopende richtingen
Het voerde
ons naar zee
de golfslag kalm
dan golven,huizenhoog
Van averij
weten wij en droever:
het zoekraken
van riemen
Maar aldoor
is er
kant en wal
veilige ree en oever.…
Op zee
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 De torenflat geeft wel de deining,
haar schip ligt veilig aan de ree.
Haar man deint wel gezellig mee.…
wie vangt de stilte
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 92 de klok slaat tien uur
de vensters worden donker
de laatste stemmen
het sneeuwnevelen
een deur slaat en een hond blaft
de witte aarde
allerlei leven
begint zich ‘s nachts te roeren
steenuilen huilen
uit wilgenbosjes
rijst een donkere schaduw
een ree rekt haar hals
strekt haar oren
nog vier zwarte schaduwen
betreden het veld…
Landschap
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 310 Dit landschap lijst ik in:
gras en bloemen
een weelderig palet
daarbovenuit de jonge struiken
en de sombere bomen
hoog in de lijst
zweeft een wolk
het blauw voorbij
wees niet gehaast
neem nog wat tijd
op de rand van bos en wei
staat wellicht een ree
aandachtig
of een vlucht duiven
zwenkt de omlijsting binnen
verdwijnt naar het…
LEEFTOCHT
netgedicht
2.6 met 8 stemmen 528 Het mensdom zag een jonge ree.
Jaren later staat er een dichteres voor de deur. Gejaagd troont ze
Amos mee.
Zwarte wind
wervelend op de kim -
het licht is van huis
Zij vergt dat hij haar stroeve nek masseert. Haar vel is van
fluweel en heuvelend als Umbrië haar borst. Lust kruipt door
vingertoppen, en deernis.…
LAAT UW LICHT SCHIJNEN ONDER DE MENSEN
poëzie
3.7 met 15 stemmen 4.978 Want als iemand komt gevaren
Midden uit de woeste zee
Midden uit de stoute baren,
’t Wijst het schip een goede ree.
Dit is recht het eigen wezen
Van een vroom en achtbaar man
Die ten Hemel-waarts gerezen,
Voor een baken strekken kan.…
REPOS-AILLEURS
poëzie
4.0 met 2 stemmen 940 Als de baren u vervaren,
Op de onstuime zee,
Laat de hoop uw geest bedaren,
Op een stille ree;
Schoon de noodstorm u onthutst,
Elders rust.
Pelgrim, door de dorre zanden,
Van dees rampwoestijn!
Laat de dorst uw keel verbranden,
Doet de tocht u pijn,-
Eéns wordt al uw leed gesust,
Elders rust.…
IJdel verlangen
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 138 Dat ik argeloos de supermarkt inging,
overvallen door een liedje
uit de speakers
't gekst, 't was mijn tekst
gezongen met zoveel gevoel
Of dat ik langs een bouwplaats liep
en uit een radio ergens vandaan
mijn woorden hoorde,
een bouwvakker die zong mee,
zijn stem was rauw en diep
Of dat ik voor een apk
naar de garage ree
en tussen…
Schichtig
hartenkreet
2.7 met 3 stemmen 91 deze wei
kijk eens goed in haar ogen
die eerlijk lieve levenslust
verdient zoiets geen mededogen
laat zoiets prachtigs toch met rust
de jagers zullen komen
en haar wilde dromen
weten ze eens te verstoren
door haar met kogels te doorboren
hoe wreed kun je wezen
kun je de natuur niet lezen
het doden van zo’n uniek leven
dat van de ree…
LAAT UW LICHT SCHIJNEN ONDER DE MENSEN.
poëzie
3.1 met 28 stemmen 6.508 Want als iemand komt gevaren
Midden uit de woeste zee
Midden uit de stoute baren,
’t Wijst het schip een goede ree.
Dit is recht het eigen wezen
Van een vroom en achtbaar man
Die ten Hemel-waarts gerezen,
Voor een baken strekken kan.…
zomeravond
netgedicht
3.2 met 173 stemmen 43.146 Dit blijft door alle jaren heen een baken,
Een ankerplaats op een vergeten ree.
Als van dit leven niets meer is te maken,
Geef aan het eind dit eiland aan mij mee.
Misschien, als morgen de vogels ontwaken,
Spoel ik met het wier terug naar de zee.…
Nocturne
netgedicht
2.4 met 5 stemmen 373 En in zijn oor komt hees haar stem:
“hij is een kolfje naar mijn hand”
en hij voelt weer “een kalfje van de ree
die tussen de lelies weidt.”
Hij vlucht de polder in.
Trouwen is beter dan branden.
29 januari 2002
ZONNELEEN De episoden van Amos 60.4
www.abelstaring.tk…
Natuur en poëzie in het Prinsenpark
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 201 In het blarentapijt
zie je het leger van een ree.
Rimpeling en spiegeling
is het water van de beek.
Wandel met al je zintuigen
ten einde toe
en zeg tegen Tatanga Mani,
de wijze:
”Ik heb geluisterd.
Overal vernam ik gefluister.
Over het weer.
Over de dieren.
Over de Grote Geest.”…
Oesterzwam
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 41 Wandelen door de oude beukenlaan
Waar 200 jaar oude beuken staan
De tijd is van ze af te lezen
Je wilt er zo graag wezen
Een innemende sfeer van ritselend blad
Waar een reegeit je even vergat
De sierlijk gevormde takkenkronen
Waar bovenin nog boommarters wonen
Gaten in stammen door de natuur uitgediept
Een zwarte specht heeft er al menig…
De eeuwige strijd.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 200 En dan de rustplaats vinden op de ree,
na 't landurig worst'len op de zee.…
wat zie 'k je graag.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 451 't Zou het einde zijn van de regenboog
Nooit meer helle sterren of de gloed van de volle maan
Alles vervuld met honende holle lach
Ree of vos, duif of vlinder zouden niet langer bestaan
Gedaan met universum en dans of droom
Peutertjes zachtjes huilend in een klein hoekje
Eb en vloed weg, dof en killig
Geen prachtig tapijt meer van rode en rosse…
Outcast
poëzie
2.0 met 2 stemmen 579 Ons blijft ’t verneedrend smachten naar de ree.
Geen oceaan heeft onze drift geblust,
En niets op aard, ook zwerven niet, geeft rust,
En de enige toevlucht de prostituee.
Bij haar die achter iedre haven wacht
– Altijd een andre en toch steeds dezelfde –
Wordt ons heimwee tijdlijk ter dood gebracht.…