Alle inzendingen over reflectie OR spiegel

Ik haat je ik Raak je hard tegen Je reflectie die Afzichtelijk is terwijl Ik lach ik ween en Ondertussen mijzelf Knijp. Langzaam zet ik mijn Masker op terwijl jij Mij uitlacht om mijn Verschijning. Ik ben klaar verscheur me Lach me maar uit maar Mijn masker zal mij Beschermen.…

Soms kijk ik in de spiegel en dan zie ik niets. Zo nu en dan kijk ik in een raam en zie ik mij. De reflectie die ik zie zegt me dan niets. Als ik dan nog eens in de spiegel kijk zie ik mij. Ik raak mijn gezicht aan en dat doet me dan iets. Alsof ik de leegte kan voelen, de leegte in mij. Een leegte die ik wil vullen ook al heb ik niets.…

een knappe kop die de spiegel heeft bedacht waarin je een botsing kunt aangaan met jezelf maar dan zwijg ik overdenken doe ik wel hoe je reflectie kunt vastleggen gladschuren en opwrijven met boenwas water laten verharden in spiegelingen boven levend water wil ik spreken spiegel mij met al mijn fier willen zien hoe machtig patina kan…

waar vindt men nog zo'n man van formaat die ons gaarne de spiegel voorhoudt zeker, we zijn met zielenknijpers aan de praat en is ons bestaan is vaak op soap-series gebouwd dat alles kan nooit zulk een drama onthullen waarmee Shakespeare de zalen deed vullen to be or not be, that is the question…

Vandaag stel ik een derde kerstdag in Reflectie schrijf ik erboven. Dit initiatief is een nieuw begin van hoop op vrede waar we in geloven Alles wat niet goed was op 1e en 2e kerstdag bezien in mijn spiegel met een glimlach…

Mensen liggen te sterven, God. Mensen moeten sterven, God. Waarom, God? Waarom! Mensen worden geboren, leven en gaan dood. Waarom, God? Mensen verlangen, wensen haten en doden. God? Waarom de mens, met zo'n groot Lot? God?…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

De geladen nachtlucht hangt onaangeroerd in mijn gemoed Verstoken van de tinteling stroomt het innerlijk als een spiegel rimpelloos over Dus wereld werp uw steen vang reflectie in de golven en bezink in mij Staar mij in de ogen en laat mijn verwondering de vrije geest…

In de spiegel zie ik twee gezichten met dezelfde ogen Meer dan ik zelf wist werd het verleden nooit gesloten Het heden wordt aan die tijd geknoopt, de stilte werd alleen maar vergroot Mijn ziel bezwijkt door de macht in zijn akelige blik Ik verafschuw mijn eigen reflectie elk verlaten ogenblik Iedere verweerde dag laat…

Als je ondersteboven voor een spiegel even in die wereld kijkt, zie je bergen als diepe meren en de zee is de lucht, met vissen die vliegen. Alles valt er omhoog en onze leeftijd gaat er naar beneden. Staar echter niet te lang, in deze andere realiteit, is niets wat het lijkt.…

Uw spiegelbeeld vloeit in mijn reflectie die ik meedraag met een vlek in mijn schaduw de koude rilling als van de zonsverduistering. Die eclips geeft mij het besef wie u eigenlijk was zonder dat wij ooit de handen hebben geschud geeft deze kille bries het gevoel van zuivering.…

in de spiegel van het leven vind je scherven geluk barsten vol tranen stukjes verdriet een weerspiegeling van wensen de reflectie van jouw ziel elk stukje verloren breekt zachte dromen en de helderheid verdwijnt jouw toekomst vervaagt barsten overheersen dit levensbeeld…

De stoutste dromen die ik droomde bleken contouren van een oud verhaal beleving opgeklopt tot Kathedraal, die oprijst uit de schimmen van vergetelheid en van de tijd, die onverzadigbare gastronoom, in zijn meedogenloze paukenslagen van herinneringen aan chocolademelk, wat langzaam uitdooft in het verre licht van mijn jeugd, daarachter…

ze heeft gedwaald in het verhaal alsof het niet haarzelf betrof zij een reflectie was meed spiegels water glas een tweelingziel de vaste vorm verloochent zij soms gaat ze naar de waterkant beroert het water niet en ziet haar helder staan maar een kleine rimpeling laat haar weer gaan de epiloog die schrijft zij niet het wordt een open…

ergens heb ik het altijd geweten dat jij er was staarde ik in een spiegel zag ik je wegkijken je reflectie in een plas verkringelde een ruit in een winkelstraat bestoftte jouw gelaat maar naast mijn schaduw zag ik de jouwe je legde je arm om mijn schouders en ik voelde je fluisteren "vergeet niet Drieankerbaai laat mijn golven spelen…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

met zware woorden dan wel speelse accoorden timmert de dichter het zijnde dicht hij is van een zo groot gewicht dat zijn ego vaak wordt verlicht met de mist die men kent in Londen en omschrijft met groot gemak zijn wazige zonden hij verklaart de eigen spiegel vaak met een duister elan waar reflectie, ongetemd, verdwijnt…

het weten van de tijd trekt als een magneet aan mijn diepste kern om stabieler te zijn spiegelend bewustzijn wacht op erkenning mijn ogen geven ruimte aan het innerlijk weten lichtgevende introspectie door reflectie van de ziel 1976.…

Het wrede ik ontdeed zich van zichzelf en werd onzijdig het, categorie, decimaal bestaan, een tien zonder elf, abstractie van de spiegel, weg van wie het ziet, zag, gespiegelde reflectie, beeld in een regel die elk beeld ontkent, spectraal gezichtsbedrog, het zijn ontwend.…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

de maan vervleert door klapwiekende muizen stralen korten schaduw tot ontkleurend duister de grond is nog warm als licht zich spiegelend aan de hemel de aarde een laatste veeg geeft maanlicht versijpelt in vallende schemering een ongebroken witte roos in geel verzachtende reflectie roos en maan zijn roekeloos in hun oplichtend…

De wind blaast de tak zachtjes tegen het water het frisgroene lenteblad kust het oppervlaktewater Rimpels komen in haar spiegel de reflectie verdwijnt zij keert zich naar binnen haar starheid verzacht Langzaam warmt zij op de zon helpt hier een handje verdrijft de koude rillingen van de lange wintermaanden Nu kan zij ontspannen…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

Droef beziet zij in spiegeling haar verwelkende schoonheid in haar reflectie ontluikt een passie sterker dan vergankelijkheid…

het land in vertwijfeling rijk aan crisis ook in opgeven verbonden onbegrepen complex die scherp in tegenstelling mensen zo verdeelt over heel de wereld vluchten de mensen voor oorlog en geweld zich de weg zoekend het leven écht samen te veranderen in beslissend moment overvalt hen twijfel angst en onzekerheid over te maken keuzen…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Consequent spiegel je vertraagd het afgelopen jaar iedere minuut vervaagt als reflectie in een seconde hoe herinneringen gekleurd stralen in een droom nu de grote wijzer jouw verhaal als een echo wegtikt.…

zonder reflectie En toch kijk ik mezelf weer aan…

Inspiratie daalt neder, en explodeert in luchtledigheid, In beweging komt datgene, dat in stilstand verkeerde, Naar buiten, gaat een zwerm van gedachten, Zij mengen zich met anderen, En materialiseren, In duizend parels van kwik, Verdichtend tot een spiegel, In de wereld, Aanschouw ik reflecties van mijn gedachten.…

ik heb het wel gezien mompel ik bij tijd en wijle; zeker de wereld is groot en emoties nog eindeloos te vergaren maar waarom àlles ervaren door het afleggen van zoveel mijlen of nóg dieper navelstaren totdat alles zo duidelijk is als de ongekende dood…