Alle inzendingen over reflectie OR waterkant OR gelaat

een man dichtbij de waterkant het roerloze water het beladen hoofd verder niets een man dichtbij de waterkant niet verder…

In de vroegte van de morgen tot op late avond laten vogels zich ook horen met meesterwerken in roepen en zingen op hetzelfde moment bloeien warme kleuren open Geraakt door hun spelende schaduw dansend als een reflectie op het wateroppervlak.…

Inspiratie daalt neder, en explodeert in luchtledigheid, In beweging komt datgene, dat in stilstand verkeerde, Naar buiten, gaat een zwerm van gedachten, Zij mengen zich met anderen, En materialiseren, In duizend parels van kwik, Verdichtend tot een spiegel, In de wereld, Aanschouw ik reflecties van mijn gedachten.…

ik heb het wel gezien mompel ik bij tijd en wijle; zeker de wereld is groot en emoties nog eindeloos te vergaren maar waarom àlles ervaren door het afleggen van zoveel mijlen of nóg dieper navelstaren totdat alles zo duidelijk is als de ongekende dood…

Mijn reflectie stoort mij en met verbazing kijk ik naar het terugkaatsend licht. Ik voel mij te klein om groot te zijn, te groot om klein te zijn maar de duiven blijven terugkeren naar het nest waar ze gevoed worden.…

jouw weerspiegeling lijkt eindeloos wanneer ik uiteindelijk de moed heb gevat om erin te kijken, wie is zij, deze vrouw die mij met holle ogen aanstaart raken haar handen je voorzichtig aan waardoor het beeld vertroebelt wast ze haar handen in onschuld doch neemt de zonde langzaam bezit als een slang die door haar lichaam kruipt wordt…

Ik heb dit nooit beschreven of nimmer uitgelicht Hoe halverwege later bij maan mijn penne dicht 't Zijn flarden tijd geronnen alsof het noorderlicht De jaren heeft verzonnen waarin mijn leven ligt…

Het water fronst wanneer jouw hand zijn vlak bestrijkt in poging de vertwijfeling te vervagen uit de diepte die je in het staren ziet zwijgend wijs ik je vermoeide wilgen aan wiens wortels gretig in de steile oever grijpen vastberaden om het stormen te doorstaan ik laat je zien dat er velden zaden kiemen in de aarde die door vorst was…

Soms wordt er gehuild aan de achterkant van de lach op een gezicht. Soms schuilt er iets in de schaduw van het licht. Soms zijn er loze zinnen en tegelijkertijd een naar binnen gerichte blik en dan denk ik: wie ben jij en waar ben ik en wat is de wederkerigheid?…

Zonlicht weerspiegelt een hartstochtelijk verhaal met glans op de huid.…

Er is een omgekeerde wereld waarin wij in spiegelbeeld bestaan. Niet wij, maar schaduwzelven leven daar, en alles gaat andersom. Als je ondersteboven voor een spiegel even in die wereld kijkt, zie je bergen als diepe meren en de zee is de lucht, met vissen die vliegen. Alles valt er omhoog en onze leeftijd gaat er naar beneden…

niet om mij te zien niet om wie ik ben ik weet het ik ben alleen een spiegelend oppervlak voor jou dat slechts voldoening schenkt in de liefdevolle terugkaatsing van jezelf steeds weer als je me in de ogen kijkt zoek en vind je een bewonderend beeld van jezelf de echo van de weerkaatsing van een diep verlangen op…

Hier, boven spiegelend water, dansen muggen in de zon. Drijven witte wolken voorbij. Zelf adem ik gewoon vanzelf, rustig in en kalm weer uit. Ik, die altijd denken moest, dat ik overal buiten stond, maak hier nu deel van uit. In dit spiegelende water, spiegel ik mijn leven. We worden onbewust geboren. We gaan helemaal niet dood, maar…

Ik open 't raam en laat het najaar binnen, Het onuitsprekelijke, het van weleer En van altijd. Als ik één ding begeer Is het: dit tot het laatste te beminnen. Er was in 't leven niet heel veel te winnen. Het deert mij niet meer. Heen is elk verweer, Als men zich op het wereldoude zeer Van de miljarden voor ons gaat bezinnen. Jeugd…

Al doende leert men zwijgen “yapma” een wijs woord leven is laten leven een glimlach kleurt lippen ogen vertellen laten handen spreken de wind krult haren vrolijk lokkend een schouderophalen en ze luistert want het is nu zoveel stiller in Amsterdam en ook Den Haag zwijgt maar troost de regen klettert neer in pijpenstelen er zijn…

Al doende leert men zwijgen “yapma” een wijs woord leven is laten leven een glimlach kleurt lippen ogen vertellen laten handen spreken de wind krult haren vrolijk lokkend een schouderophalen en ze luistert want het is nu zoveel stiller in Amsterdam en ook Den Haag zwijgt maar troost de regen klettert neer in pijpenstelen er zijn…

Gelaten zit hij daar met handen in zijn schoot werkeloos en stil zegt woorden die in niets verloren gaan niet meer worden gehoord. Het leven heeft zijn sporen achter gelaten met het tikken van de klok verglijdt de tijd en berust hij in een vaag weten van zijn hulpeloosheid.…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Een wijze walnoot groent onder de zomerzon bruint in het herfstlicht Een jonge walnoot in de bloei van zijn leven een en al frisgroen Stam in zilvergrijs hier en daar donker gegroefd jong van geest, nog steeds…

het danst ongeleid in vastomlijnde ogen reflectie schittert…

Herfstige rivier mijn reflectie in water stroomt weg zonder mij…

het weten van de tijd trekt als een magneet aan mijn diepste kern om stabieler te zijn spiegelend bewustzijn wacht op erkenning mijn ogen geven ruimte aan het innerlijk weten lichtgevende introspectie door reflectie van de ziel 1976.…

de nacht berust in zachte dromen haar levenslust werd nooit ontnomen het verlies was groot tranendal diep haar snik gesmoord intens verdriet ontwaakt in een lach verborgen tranen kust heel zacht haar baby gelaten…

in jouw gelaat zie ik de blik van beantwoorde liefde tot de dood ons raakt als dan de dood ons plots wreed scheidt dan verbindt onze liefde hart en gedachten door de dood heen zijn wij nog een tot in volgend leven jouw gelaat ontwaakt…

Zo maar gelaten kamer, gordijnen dicht, strepen zon in een leegte waar jouw beeld en motieven in verbleken, een door- schenen put, wind uitgeput de laatste adem tegen ramen baart, aan de halsband rukt van bekentenissen die we vermeden in een monoloog van pijn.…

Gelatenheid in 't lot Toont eerbied voor een God, Die alles, wat Hij geeft, Zo wijs berekend heeft. Rotterdam, mei 1819. ---------------------- maag - familie krijg - oorlog, strijd…

De stilte buiten op straat, in huis. Slechts het zachtjes tikken van de klok. Overpeinzend, beschouwend, doch niet wetend wat komen gaat... Telkens dat ene moment dat telt en steeds die rust, niets dat wordt verondersteld. Geen verwachtingen, noch het pogen naar wat dan ook. Dat is geheel uitgeblust, als ware het opgegaan in rook…