Alle inzendingen over reikt

geen hand die naar je reikte geen wimper die bewoog slechts trilling van de tijd in alle stilte ben je over de grens gegaan alleen leegte…

plotseling is zijn komen doet het mij aan aan de voordeur het binnengaan door de gang een lang geleden hier reikten nachten naar de dag verhoorden de gebeden…

even reikten wij samen naar de hemel was er rust een heimelijk verbond namen we afscheid voor heel even…

de reiger reikt me zijn kikkerbilwil een eenzaam argusoog in akelig stil de wederzijdse schrik een weldoordachte wisselblik ik kijk je aan ik knik…

Zij reikt me mijn beer, verscheurd door kinderleed. Ik omsluit hem in mijn armen en weet dat hij begrijpt. Zonder een woord.…

sapstroom van kracht in wortel geboren verlangen naar licht ontvouwt blad uit tak reikt naar de hemel geeft huis aan vogel…

toen onder elk terneergeslagen oog het aardse groen vergeeld tot bruin gezaaide tenslotte door de najaarswind verwaaide mijn lege armen reikten naar omhoog…

het woord reikt verder dan de blauwepen waarmee ik door dorre geest en wereld ren om te stuiten op een dromend lied dat men aan de oever van het leven ziet…

Schoonheid, levenslang verborgen door ontkenning Je geeft je, juist aan mij mijn aanbidding, ik ben stil prachtig schepsel der natuur ons houden van reikt tot ver voorbij het vagevuur.…

door de sneeuwstorm draaiend in cirkels zoekend naar houvast reikt ze haar hand welke door het obscure wordt aangeklampt opgeslokt walend door de zee van tijd gaat ze op in het onbekende ~*~…

zwaluwen vergezellen wijzen hooglijk de weg 't vroege ochtendblauw hun theater reikt tot in het oneindige waar de nacht stilletjes de morgen kust…

het woord reikt verder dan de blauwe pen waarmee ik door dorre geest en wereld ren om te stuiten op een dromend lied dat men aan de oever van het leven ziet…

De laatste dagen zilveren het grijze aan je slapen bewust over de houdbaarheidsdatum heen gedragen in het nieuwe nog onbevangen reikt een kind een suikerspin aan allen die het vragen…

glas buigt in sierlijke lijnen neigt naar boven reikt aan licht verliest zich hemel rakend in ijle kwetsbaarheid transparantie weerspiegelt eeuwige schoonheid…

jij ligt hier zo zacht in diepe rust en het lijkt alsof je mond lacht ik haal je aan en jij geniet spontaan met een siddering die reikt naar mijn vingers in je vacht…

aan de tulpenboom kleurde een enkel blad intens geel de takken reikten naar het wolkendek stormen dwongen het oude huis op de knieën ik vond de weg niet terug…

Glashelder zijn je idee en mening je opvatting, redenering Je doorziet wat goed en fout blijkt Wat verder reikt dan bodem of kurk van 't glas Wat de drank of vloeistof was.…

Ze staart me aan en reikt haar hand uit naar de mijne. Oh dame van de nacht, wat doet me het afscheid onnoemelijk veel pijn.…

Jij reikte naar mijn hand maar raakte mijn hart. Onbewust en onderhuids Iets ontzet. Toeval of overname, van wat van binnenuit is aangezet. Woorden en zinnen opeens oppervlakkig bij de Diepte van het beminnen.…

In het vallende Zonlicht van deze Verstilde zomeravond Zweven zilveren meeuwen Langs het lommerrijke lover De volmaaktheid tegemoet Gadegeslagen door de Eindeloze zieke die Verlangend naar de einder reikt…

Zichtbaar zo ver het oog reikt zijn als zovele maar onderscheidend in licht en leven. Vergeet de weifeling en richt je tot de kern. Luister naar binnen.…

Mijn hand reikt in de leegte van een grote kartonnen doos Leeg misschien van binnen maar de herinnering hangt nog broos Woorden plakken in mijn keel droog schrapend in een stille blik Dromerig staar ik voor me uit en hoor weer die bekende klik Altijd geweten maar verdrongen gedachten stromen vloeiend van binnen Helder en opnieuw bezongen…

een lach met witte tanden een oogopslag in plaats van vuil geworden handen er is nog ongehoord in het jammeren van de wind het fluisteren van de bomen in plaats van het gejengel van een kind er is niet uitgesproken woorden ongebroken de lucht is niet gebruikt grieven en bezwaren worden niet gespuid er is nog niet gekust het reikte…

Begrijp mij Snap mij niet Lees niet wat ik zeg Maar begrijp wat ik bedoel Lees langer dan mijn neus reikt En zie mijn ziel Van diep daarbinnen Zonder algemeen begrip Openstaand voor een ander Niet mezelf maar toch mij…

reikt de hemel nog ver als mijn ziel even wordt gekend door de glans van reflectie of zie ik slechts mijn ego in vermeende perfectie ik word gewaar van mijn gevoel daar vertelt de stilte wat ik bedoel…

Ik reikte ver over naar wolken in water zag hoe ze deinden dichter bij mij om nèt buiten bereik van mijn hand te vervagen mij bleef niets anders dan leegte te dragen in verlangen naar dichter bij jou…

bloesems in de schaduw ze geuren als vlinders op het water mijn hand reikt naar het dwarrelen, halverwege een kindervuist is onzichtbaar het verbaast me niet ik ben groter dan ik was en verspreid de tijd het zingen leg ik neer in stenen…

Zo éénmotorig zo op zijn zondags brommend zo hoog in de lucht zo stil is mijn tuin zo rood is de eerste roos zo wit de jasmijn zo zomers in mei zo hoogt reikt hier het geluk zo blauw is de lucht…

reikt je de hand nodigt je uit om plaats te nemen je te laten overspoelen door een oase van rust zonlicht dat steels met de krullen rondom jouw gezicht speelt stilzwijgend ontlokt ze een glimlach…

Tot waar mijn blik reikt, ligt voor mij een horizon. Loop ik er naartoe, dan schuift deze steeds vooruit. Wat ook wel kan, is te spreken van einder. Er gebeurt hetzelfde. Maar anders is mijn beleving, meer als een absolute grens.…