Alle inzendingen over relaties OR liefde OR persoonlijkheid

De liefde is de zoektocht naar geluk van elke persoon. De liefde is iets positiefs ten aanzien van een ander. De liefde is iets geven van jezelf, opdat je kunt liefkozen met elkander. De liefde is de illusoire wens van elke persoon. De liefde is strijden voor de ander in geval van nood.…

Er zitten spaties in mijn relaties. Korte pozen tussendoor, waarin ik als zij soms niet daar is, voor even bij een ander hoor.…

waar woorden schuren verschralen relaties tot onvruchtbare grond [senryu] foto: Martien Montanus…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

Leef met de persoon mee, want hij of zij heeft het heel hard nodig. De liefde en het verdriet kent bij die persoon zijn weerga niet. Steun elkaar in vertrouwen, dat is het mooiste in het leven en op deze aarde.…

ik blijf toch wel vervloek mij, verzoek mij ik ga niet weg zoen mij met zoete lippen ik blijf nog even kijk mij recht in het gelaat was mij de oren ik blijf toch wel degene die ik ben ik ga niet weg…

Weet je lieverd, het doet er eigenlijk niet toe of jij van me houdt of zij - ik ben onvervangbaar.…

De splitsing was een feit, gespleten was, haar persoonlijkheid en iedereen maar denken dat ze alleen maar met consumptie sprak.…

een zwerk fluks achter bossage van groen en grijs houterig versteend verleent opgelost vervlogen, een koninkrijk voor mijn drift! hoe graag zweefde ik mee hoog boven nimmermeer…

de glazen waardoor ik zie spiegelen mijn ziel in de avond soms aangeslagen door het stof van de dag er wordt soms veel aangedragen waarvoor ik in gedachten kniel ik ben dan klein de ander vaak sterk of groot kwetsbaar ben ik dan, neen, niet geheel uit het lood ook zijn er dagen dat ik zonder vragen aan zoete druiven proef talrijk in…

Zijn schamel wiegje was een houten kratje, hij kreeg van huis-uit nog geen stuiver mee Zijn moeder had niet eens een port’monnee en vaak ontbeerde hij zijn droog en natje. Hij groeide op tot man en wist van wanten, het zaken doen dat lukte hem voor twee en alles liep gesmeerd wat hij ook dee; zijn saldi groeiden aan, van alle kanten. Maar…

Elke traan, elke lach Alle pijn en tegenslag Alles wat is gebeurd Het leuke dat zich heeft voorgedaan zorgde voor de persoon die er vandaag zal staan…

Ik wil Vrij Zijn Voel me Een gevangene Van mezelf Ik wil Vrij Zijn Zit gevangen In relaties Die niet Goed voor Me zijn Alléén Ik kan mezelf De vrijheid Geven…

Nog nooit getrouwd, maar vaak gescheiden, een hoop gelazer en getob; toch ken ik nog de harteklop van elke vrouw waarmee ik vrijde. Ik schreef gedichten tussenbeide, maar loste het probleem niet op: nog nooit getrouwd, maar vaak gescheiden, een hoop gelazer en getob. Hoe dikwijls toog ik niet ten strijde en keerde met bebloede kop weerom…

Hij voelde zich blij en sprak zeer vrij: wil jij misschien een relatietje met mij? Ik bedoel dat moet toch kunnen kijk niet een met van dat trouwgedoe of een met van dat flauwgedoe maar gewoon, zo’n flinterdunne?…

zij sprak in ijskristallen hij mompelde in schapenwolkjes terug ze kwamen nooit dichter ~*~…

Het is te laat Je zit niet meer in mijn hart Ik heb het gevoel dat ik had Met verliefdheid verward Een paar maanden geleden Stond mijn hart open voor jou En ondanks je vele twijfels Koos je voor een andere vrouw Maar nu na al die tijd Weet ik precies wat ik bedoel Het is enkel vriendschap Dat ik voor je voel Je bent een maatje We…

het spel van over iemands schouder naar anderen kijken ken ik wel onderhand ook een glas ergens neerzetten binnendringen bij belangrijke relaties een zandbak met emmertjes en schepjes…

Lossere banden: mijn contacten groeien uit –– tot verbindingen.…

achter ons lag een tijd van sudderen en niets-aan-de-hand we keken niet om naar de verdorde tuin de donder in de verte leken we niet te horen aan de rand van de vlakte stortte de woede van moessonregens op ons neer we hadden erop gewacht zonder het te weten…

ik zag je in de spiegel achter me ik lachte, je verdween slechts mijn gezicht met ogen vol herinnering staarde me aan ik fluisterde je naam je echode gedachten kwam zomaar naast me staan je deed me gloeien was me aan het boeien met je blik in spiegelbeeld ik heb je losgescheurd uit mijn verleden, de pijn is nu gelijk verdeeld…

Doe maar, verwijt me dat jij weinig aandacht krijgt Het is waar Ik ben met mezelf bezig Ik weet het heel goed dat mijn leven te kort is om uit te stellen wat belangrijk is niet alleen jij ook mijn eigenaardigheden pleziertjes, gewoontes en verantwoordelijkheden voor mijn gezondheid, thuis met de buren en op het werk Ik ben daar…

messen blinken staal kaatst woorden die raken zonder zichtbaar te vermoorden werpen met venijn een blik vol haat haar krijg je wel klein want je kent geen maat achteloos punt je de roos, naast het trillende lemmet bidt zij wanhopig haar gebed je hebt het mes er in gezet, het zal snijden, zonder bloed is er geen scheiden…

voetstappen ontbreken net de laatste meter je verwondering bekijkt niet mij je blikken zoeken naar onzeker ik wacht tot uren trager worden het licht mij niet meer ziet ik ben er nog voor ons omdat mijn ring het me gebiedt je deelde slechts in mijn verblijven vulde waar je recht op dacht verkrachtte mij met anonieme liefde…

duizenden onmiskenbaar het Twentse accent vertrouwd het timbre dat weliswaar verzwakt wordt opgevangen nog steeds rillingen veroorzaakt een sterk gevoel van verlangen magnetische krachten verzaakt je zingt hoewel ondermijnd een eigen wijs straalt uit wat vele idolen node missen sympathie niet uit te wissen kritisch oorstrelend geluid persoonlijkheid…

spreekt samen in kalk een portret uit duizenden een steunpilaar, zeg maar balk woorden doen deze wereld duizelen selenietsplinter in m`n vinger en de korst sluit lucht af een najaarsblad blijft een beginner maar nooit begonnen. laf raadzaam als schaatsen op een ijsbaan, en maar lachen je kan dit nergens plaatsen ondoordachtbaar persoon…

Overal mensen, toch voel ik me alleen. De enige met kleur in deze grijze zee. Een donkere kleur, toch een mens. Een maatschap, maar geen maatschappij.…

Ik stop mijn oren dicht met zelfgekozen geluiden ik giet mijn ogen vol met statussen en weetjes en soms zie ik ver weg op een foto het licht van de dag van vandaag Ik negeer de mensen om me heen, zo persoonlijk is mijn leven, helemaal op mijn maat gemaakt in mijn hoofd en bevestigd door mijn vrienden die mij raken en zich uitsluitend…

in vorm en uitstraling jouw talent dat bij mij al een behoefte heeft herkend samen lopen wij de paden na van onze overeenkomst besluiten met warme hand zelden heb ik zo een koop gesloten want de eer en het gewin voelde geweldig aan mijn kant alsof jij iets had weggeven dat een belangrijk stukje was in jouw leven iets persoonlijks…