66 resultaten.
Achterblijven
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 136 de klank van kinderstemmen,
zachte vogelgeluiden
van zwaluwen en grutto’s,
de jonge eenden die schuw langs
de rietkraag zwemmen.
Je bent zo dichtbij
als ik naar binnenga,
maar spoorloos
wanneer ik in de
kilte van de kamer sta.…
Noordpolderzijl
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 262 Tussen de stilte
lispelen golfjes
onder welluidend
vogelgezang
fluisteren rietkragen
wind over land
grazen koelbloedige
Belgische paarden
in kwelders achter
de wakerdijk
waden kinderen
door het slijk
wandelaars
kijken hun ogen uit,
vormen een kleurige
sliert door de polder
lucht ademt nodigend
Rottumeroog,
de waker geleidt je
indachtig…
Fascinatie
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 343 het meisje zwaait naar de overkant
niets te zien, dan het gortdroge land
en wat magere koeien
hoe kan ’t mij boeien, dat meisje
en haar hand, wat ligt er verborgen
aan die andere kant
waarom stel ik mij die vragen
zelfs de roerdomp die ‘k plotseling zie
tussen dorre rietkragen verzet geen poot
in de lucht wat gevorkte vegen
de vlerk…
Jij ook ?
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 526 Heb jij het ook allemaal gezien
het levende van vandaag
de fladderende vlindertjes en
de eendjes zwemmend langs de rietkraag ?
Zag jij ook de zwiepende takken
en hoorde je het ruisen van de bladeren
voelde jij je eigen hart kloppen
in heel je lijf, door al je aderen ?…
Ik wil zijn..
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 293 als een natuurlijk blad
vlinderen op de wind
in de zwaarste storm
het sneeuwklokje
dat zich een weg weet te banen
door de ondoordringbare aarde
als de merel, de klanken,
de reikwijdte van haar toverfluit
verstaanbaar, vol van waarde
de sierlijke schelp
een symbool van vertrouwen
voor wie haar treft
als de rietkragen
wuivend in…
Als het stil wordt
gedicht
4.0 met 1 stemmen 6.245 En van achter de rietkraag zet je
met iets van verbazing
de brasem terug in de vaart.
De vis slaat met zijn staart. Het
zilveren pantser schiet weg, wordt
niets dan het zwart van de rug.
-----------------------------------
uit: 'In een zwervend licht', 1992.…
Voorjaarsoase
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 126 ik heb ze zien rijden
stoere mannen van weleer
beijsde baarden en haren
blik op oneindig en meer
langs berijpte rietkragen
kraakte vervaarlijk het ijs
spiegelde zwart dat de
immense diepte aangaf
het lijken wel dromen
uit mijn subtropische tuin
waar op beschutte plaatsen
al even de lente wil zijn
het sombert in deze
donkere dagen…
Het donkerzwart bevriezen
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 158 strakblauwe lucht
ontdaan van
warme tierelantijnen
klonk in het hoog ijle
de noordooster kou
herauten speelden
de macht van de vorst
in een uitstralend
winterse nacht
waar helder kraakte
in het donkerzwart
bevriezen van spiegels
op sloten en vaarten
pas toen zon
de rijp deed schitteren
slepen schaatsen nieuwe
tonen tussen oude rietkragen…
Ontspanning langs breed water
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 119 Genietend van onbeschrijflijk ritme
van wind en golvenspel
naar muziek door rietkraag luisteren
veroorzaakt door wuivende halmen
die mij gedicht toe willen fluisteren.
En de zon werpt flonkeringen
als sterren over het watervlak
ergens te midden van wijde velden
in toomloos schoon van de natuur.…
Schaatsers kraken stilte
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 360 zon staat laag
rietkraag warmt
sloten met
een gele kant
kristallen kou maakt
water strakker
langs de zomen
verzwart in ijs
een brug teveel
eenden kwaken
hoenders houden
ijs en water los
schaatser kraken stilte
knisperend in vaart
diep de koppen
pegels in de baard
noordooster schrijnt
de winter over land
duurt maanden voor…
Reflecties
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 94 Als zilvermeeuwen
zich schreeuwend
op het brood storten
zet de glinsterende zon
de rietkraag in brand.
Als reusachtige zeearenden
landen en elkaar begroeten
kakelen hoge opgewonden
klanken over het water
naar de ondergaande zon.…
een kalme stroom
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 807 je leven werd een kabbelende stroom
die kalm meandert tussen zomerkaden
de schepen ogen traag en zwaar beladen
doch voeren slechts een achterhaalde droom
wat futen drijven slaperig en loom
een rietkraag lispelt treurig een ballade
de avondzon belicht met veel genade
de knekels van een jonggestorven boom
je houdt de bedding keurig in bedwang…
Het wassende water...
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 525 De eerste zonnestralen raken het wassende water
Het schitterende waterkleed laat zich spreiden
Drijvend neemt het water de zonnestralen mee
Langs prachtige oevers van groene weiden
Het waterkleed laat zich meenemen
Door geulen van mystieke rietkragen
In nevelen vol sprankelende druppels
Het water laat zich langzaam meedragen
Stil laat ik…
De poelgeest
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 76 Tussen de rietkragen krioelt het leven
op heiïge dagen. Boven- en benedenwaarts
de poel blijft de natuur immer verbazen;
over dat met waterlelies overdekte voorjaars
paradijs; dat kwakend, zoemend en kringelend
zijn eigen weg gaat en iets van de ziel van
de poelgeest verstaat.…
Het harde aangezicht des levens
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 220 (Wat de Heerser van het universum vermag II)
Men strekt de povere handen
naar de libellen
in het gras
en laat de vleugels dansen
boven rietkraag
en moeras
Men zinkt er haastig in
als het leven hevig spartelt
als het prooidier voedsel zoekt
en het roofdier het “ speels martelt “
Het tekort aan liefde
in de schalen
van de…
Tuinfantasie - 13e tafereel
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 103 Het is je reinste zelfverlakkerij:
Slechts door een rietkraag en een plasje water
en hier en daar wat pollen paarse hei,
met in de ochtend vrolijk eend gesnater
en in de lucht wat zilvergrijze meeuwen
die door thermiek gedragen, rondjes draaien
en soms de lucht verscheuren met hun schreeuwen,
omdat ze schrikken van een koppel kraaien
en…
Winterwandeling
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 157 Strak en rimpelloos licht nu de vlakte
waar golfjes kabbelden weleer
zilveren vissen sprongen over oppervlakte
rietkraag golfde langs oevers van ’t meer.
Bewegingloos staan nu de populieren
in rijen langs de waterkant
terwijl hun witte kruinen sieren
stille contouren van het achterland.…
hamers
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 495 ik droom een strohalm
of een rietkraag aan de vijver
en daarbij de wind
de zachte trilling van leven
de maan is bleek vanavond
je geur hangt nog boven tegels
of zijn het de narcissen
ik droom je lichaam hier
de vogels roepen om duisternis
de deur werd dichtgeslagen
wolken lijken op hamers
ruzie is een aanslag
bomen lijken stronken…
In gesprek
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 273 luistervink, wat heb je me vroeg gevonden
en wat ben je me al dicht genaderd
laten we praten nu het nog kan
woorden over oevers werpen
ons koolwit aanspreken
monden behoeden voor ogendonker
in thuisloze sporen treden
een jeneverbes verlaten op de hei
harde woorden sussen
voordat teelaarde onze smaak verkilt
laten we ons markeren
voordat rietkragen…
Schiermonnikoog, januari 1996
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.371 (een herinnering)
Je denkt: was er maar sneeuw en helderheid
en ijs op sloten, wolkjes uit je neus,
een rietkraag, krakend landschap wijd
verbreid – geen misverstand, geen enk’le keus -,
spaarzame vogels, takken rijp en tijd
bestaat niet. Je staat daar als een reus,
trotseert de wind die door de duinen rijdt.…
Bij nacht en ontij
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 82 Winden in de beken zingen mee
het zijn de wateren die wegen
het murmelen van rietkragen,
het broeit in alle vragen, waarin
de bronnen heimelijk zijn verzwegen
met luide stem de rust vertragen,
in het stroomgebied waarin we dreven,
hun oorsprong we niet kennen
uit een onbekende bron te drinken,
ook bij nacht of ontij,
elke minneteug…
Het nu
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 112 Wandel langs rietkragen
geniet de natuur
beluister de vogels
ze zingen heel puur.
Je mag echt gerust
wat meer moeite doen
je leven past niet
in andermans schoen.
Thuiskomen mag je bewaken
ontspan gerust in en bij jezelf
geniet en leer keer op keer
van dit leven in elk moment
vanuit je mooie traktement.…
Vertrouwen en rouwen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 93 Kom gerust even uitrusten in de regels,
de lucht is bedompt, rust op het talud,
nu zelfs ook op de rietkragen bij dit water,
het licht is er de zon heeft even pauze.
Misschien kwam ik iets te dichtbij, sluit
tijd voorlopig dozen met oudere foto's
wist momenten, gesprekken vol heimwee.…
Dijkbewaking
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 571 Nog verder draag ik mijn verleden
het weelderige riet in
waar de mandjes groeien
bruinverpakte gorzen de wacht houden
over elke doodgeboren lentemorgen
en vroege klanken stroomopwaarts
de eerste zon ontmoeten
Een rapsodie in tegenlicht
bewaakt de ijle dijken
in de laaghangende kilte
trek ik mijn rietkraag verder op
buitendijks wachten…
~De Mei~ van mij
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 161 met dank aan Gorter
Die Gorter, mooi wist hij het aan te stippen:
De Mei, waar groen weer uit de grond ontspruit,
de karpers schieten langs de schoeiing kuit
en in de rietkraag broeden waterkippen.
Brutale mussen die de tuin door hippen
en poezen snoepend van vers Kattekruid.…
Elke stadje heeft zijn kladje
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 753 Leeuwarden, Ljouwerd, prachtige stad
goudrands gelegen, in rietkraag gehaakt
behangen met kleedjes van kant gemaakt
want voor suïcide was je gelukkig te plat
En mochten er zich toch complexen verhogen
toornen boven jouw schuingebekte Oldehoven
dan pleurden de tegels uit de Donau van boven
daar grauw `t vrij end krachtig af had gezogen…
Wat we in ons dragen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 71 Stemmen in de beken
vragen mijmeren mee
het zijn de wateren
die ons wegen naast het
zwijgen van de rietkragen,
bij nacht en ontij,
het broeit op alle dagen, waarin
afkomst hun bronnen zijn verzwegen
met heldere gong de rust vertragen,
bij nacht en ontij,
in de delta in het stroomgebied
waarin we afdreven, de oorsprong
herkennen…
De hand van liefde vinden
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 254 zou ik als de els
aan het water mogen wonen
de stroming zien
de zon dichtbij beleven
elke lichtstraal pakken
dat wat er drukt
in de kleine golven laten zakken
zou ik na een roerige herfst
de rust van de winter
de stilte van de sneeuw
rustend op mijn handen
verder dragen
naar de wachtende wereld
verscholen achter de rietkragen
zou…
Zeeland.
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 706 Zeeland, waterland, weiland met duinrand
Ganzen dansen in het akkerland
Lieflijke dorpen en oude stadjes
Het leven is er soepel en gladjes
Monumentale gevels, bruggen en grachten
Een rijke historie herleeft in gedachten
Kanalen, dijken, plassen en weelen
Stille plekjes en vogels die kwelen
Rietkragen, inlagen, schorren en slikken…
het voorjaar komt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 122 heel voorzichtig zie ik ze komen
uit het struikgewas en bomen
uit rietkragen en bossen
ze vervullen als ieder jaar
hun onbewust bijkomende taak:
mij van mijn somberheid verlossen
ik hoor al weer hun eerste kwettergevecht
‘t is ook een heel belangrijke zaak
zoals dat ook zo vaak gaat bij ons mensen
die pas verbonden zijn in de echt
het plekje…