Alle inzendingen over ringo starr OR signeren

Vermoeid zijn onze handen van 't signeren. Er staat een mooie vrouw, die met me flirt. Ik houd mezelf ternauwernood in toom. Verbaasd ervaar ik, wat er nu gebeurt: ze streelt m'n kale kop. Ik voel me lekker. Ik krijg een dikke kus. Het is een droom, die eensklaps afloopt - evenals m'n wekker.…

'met onmiskenbare hang naar lekkere trek kwijlde hij ongegeneerd toen zijn oog viel op de verleidelijke Bossche Bollen'... poëtischer kan ik het niet voor u maken sprak de dichter met zalvende stem terwijl hij bovenstaande tekst als opdracht in een bundeltje voor een lezer uit 's Hertogenbosch opschreef…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Matgroene ruiten starre duistere blik mos groeit van buiten opgesloten en ziek. Hij kent haar bestaan morgen of na morgen wil hij op bezoek... morgen blijft verborgen.…

ik zag haar zitten achter stapels bundels breeduit lachend midden in de bijenkorf pen in de hand om te signeren channah van het ware dichten haar daar kwam ik voor ze was zo waarachtig kort en bondig haar kaken lachten verkrampt ze keek verwezen en verwaten wat wil je zo alleen gelaten nog steeds kwam niemand daar zielig las ik…

Kalme slakken signeren elke avond de mat. De vriendelijke pissebed drentelt over het tapijt. In de gootsteen bloeit een klein groen plantje. Leven gaat zijn gang. Op de witte muur slingert een rode duizendpoot. In elke hoek een spin. Langs de plint flitst 's nachts een muis.…

Ik adem jouw glimlach dieper in leven laat stromen bedaren als lage rivier die ik veilig doorwaad naar de oever waar jij staat te wachten tot mijn starre lippen herleven…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

De glinsterende stoeten Der starren wijken róndom, eindloos-diep; - 't Was, of de stilte plechtig tot mij riep: 'Bid! op de starren rusten Godes voeten!'.... Ik weet, ik weet niet, wie de wereld schiep, Of ze is geschapen, of we aanbidden moeten, Wat wij als Leven, Ziel of God begroeten, - Of eeuwig slapen zal, wat eeuwig sliep!…

Starre gedachten zijn verliezers. Emoties zetten ons in beweging. Laten ons vrijwillig kiezen voor. Voor innerlijke strijdtonelen. Voor oorlog of voor vrede. Voor wijze aanvaarding. Voor liefde of geluk.…

Het algoritme van het brein als machinekamer dendert voort Nooit was de vernietiging zo groot De schoonste bloem vermaalt in rekenkundige modellen Een mooie wereld ging ten onder Een starre geest telt onze dagen af…

Ze zitten als versteend achter hun bord Met starre blik en kromgegroeide lijven, Hun geest gevuld met veertig platte schijven; Ja, dammen is de allersaaiste sport. En daarom vind ik die controles jammer. Een beetje dope zou goed zijn voor een dammer.…

als een dwaas een nar word je bezien door de mensen om je heen begrip vol medelijden een versnelde pas en weg zijn ze weer de mensen om je heen gefluister besmuikt gelach mensen om je heen starre bange dwazen om je heen…

ik ga maar roept mijn gevoel nog langer hier verblijven gekluisterd aan een onaantastbaar doel is teren op starre beelden, vastgespijkerd aan ijle lucht ze zullen eerder, wat komt en gaat, aan stijfheid rijgen hoe kwetsbaar is mijn hiel onder deze verlopen zucht…

Dagelijks wordt het leven, de liefde en de dromen van geluk van duizenden vernietigd in het starre spel van macht en eigen gelijk. De absurde logica van zinloze wreedheid en onmacht van verdriet ontgaat geen mens die mens is. Hun leed weegt duizendvoudig op mijn schouders.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

uitstraling was leidraad in de plaatsbepaling die wij voorzichtig samen dachten te gaan delen ik voelde de herkenning in je blik toenemen en in het elkaar ruimte geven hoefden wij geen gaten meer te vullen wij kenden muren vol lijsten met uitbundigheid en het donker ingetogen waarbij alleen de lach en ogen emoties signeren…

Vliegtuigen getuigen van cigarettemerken schrijven nijver merknamen tegen de buik van God Met koortsig glanzende oogopslag en stramme arm signeren generaals de capitulatie in een theetuin vol roestige fietsenrekken ze laten heftig naar pis ruikende bunkers achter om de herinnering aan hun levenswerk concreet te houden…

niets is zo donker als de doorwaakte nacht waarin kolkende gedachten beuken tegen de starre onverbiddelijkheid van de ontgoocheling niets is zo stil als de vraag zonder repliek niets is zo diep als de valkuil van beschaamd vertrouwen maar als aan de einder het licht ontwaakt verbleekt de wanhoop van de nacht een nieuwe dag een…

die mij een weg willen duiden die ik niet wil gaan als al teveel belopen zonder horizon en hopen dat die ooit eens komt in het reiken van een echt helpende hand met nieuwe tekens die door jou op mijn lijf geschreven worden en in spiegel- schrift te lezen zijn ik voelde jouw crypto ’s zag je hand raakte aan warmte door het signeren…

Hoe snerpend knarst de schaduw, En kwijnt het wit weg, Zo ver als de reis kort is, Zo diep is het gapende gat, Waarin leegte leegte opvult galmend in het niets, Aan haken hangen ogen, En in de starre stilte gaan zij voorbij, Wie zou nu durven geloven, Dat hij daar later zat.…

Aan 't avondlichte blauw staat één reeds van de gouden starren. Ik ga in 't kleine sparrenwoud zo vrij denkend te lopen, dat 't is of mijn gevoel door 't hout zich op de grond spreidt open.…

hectiek bedolven onder immense golven ze spoelen mijn gedachten schoon in een zee van rust waar euforie grilligheid laat smelten en vrijheid terugbrengt naar het diepste van de ziel een zee van rust waar liefde tot leven komt verbeelding ontwaakt en starre blikken verdwijnen in een hemelse glimlach…

in grijs gebied zonder haken en ogen onze verbazing niet gezien en heel misschien niet gelogen zingt een oud lied door haar starre vreemde pogen telkens weer die holle maar blije lach ik mag, ik mag luisteren met een treurig oor iedere week iets minder totdat ik niets meer hoor…

Kijk naar de mensen die hijgend een weg zoeken in hun ijzeren monsters Kijk naar hun starre blik omdat het plastic van de maatschappij zich in hun gezichten vastzet Kijk naar hun klauwende handen en zie hoe zij met trillende botten graaien in de hoorn des overvloeds Luister tenslotte hoe hun adem sidderend wordt uigedoofd door versmelting…

ik zoek jou mijn woorden te grijpen ontmantel ze in het gemeen draag ze naar het midden tot lering en vermaak ontzet ze mijn starre zinnen in het openbaar tot een springen vrij en op naar het hoger ideaal doorprik mij de hiaten feilloos in de pijn snijd in mijn genoegzaamheid om licht gedragen daden zweep op tot magisch…

De vrouw slaat de man gade en denkt aan het absolute niets wat kan hem nog raken alleen zo en zo alleen hoopt zij hem te treffen in zijn starre onvermogen zich te herinneren waar de zin des levens uitgesproken werd niet zwijgend uit verkiezing opgedrongen terughoudend als een zelfgekozen plicht de vrouw slaat de man gade en denkt…