Alle inzendingen over roos OR meisje

in een met tranen gevulde inktpot doop ik mijn vulpen in de hoop woorden te vinden voor een engel zoals jij op een doodgewone dag in maart zit je toevallig in de tram tot de wereld ineens stil staat jouw wereld er wordt geschoten juist op dat moment zit jij op de verkeerde plek door niet te vatten redenen word jij uit ons leven gerukt…

ze zijn te laat veel te laat vijf dagen geleden schreef je dat ze je onderhanden gingen nemen op 14 maart kreeg je de eerste aderlating op de 16e ben je er tussenuit geglipt ze zijn te laat veel te laat ik had je nog vele uren in de natuur gegund, waar je zo intens van genoot die je prachtig vastlegde jouw prachtige kleindochter die…

EEN ROOS IN JE HAND Ik heb je een roos in je hand gezet de rode roos, die de liefde vertolkt Op jou ligt de rest van mijn boeket ’t is kil voor mij en zwaarbewolkt Ik heb jou de roos in ‘t haar gelegd de roos die aan eertijds denken laat Ik heb mij heel sterk aan je gehecht en dus met jou in de liefde gewaad Ik heb je mijn roos…

Een roos opent, een roos sluit. Je staat naast me, je maakt geluid De roos opent… Ik ruik nog één keer je geur, voor ik mijn ogen sluit. Ik zie je voor me, je was als de wortels in een kluit. Je hield alles bij elkaar, nu moeten we zonder jou vooruit. We houden van je, De roos sluit……

Een meisje dat het beste in mij altijd naar boven haalt. Een meisje dat mijn hart geweldig snel is ingedaald. Een meisje waarvan ik alles wil leren kennen. Een meisje dat mij verschrikkelijk weet te jennen. Een meisje waar ik gewoon niet genoeg van krijg. Een meisje waardoor ik de realiteit geheel ontstijg. Zo'n soort meisje.…

Meisje zonder tranen Meisje zonder lach Meisje zonder woorden zonder stem, zonder gezag Meisje zonder liefde Meisje zonder doel Meisje zonder hoop zonder geloof, zonder gevoel Meisje zonder streven sta niet langs de kant Wees in jouw eigen leven niet meer de figurant…

Ze bracht een rode roos mee, voor haar vader, waar is dat voor, vroeg hij? Gewoon omdat het vaderdag is Pa en jij heel belangrijk bent voor mij. Dit zegt meer dan duizend woorden, die allemaal al zijn gezegd. Want dit is liefde en net als de roos, geen namaak, dit is ècht!…

Ik heb liever onkruid Dat in mijn gedachten groeit, Een roos bloeit maar voor even Ik doe liever iets slechts Of misschien liever slechts niets Dat goed is bedoeld Dan dat ik leef Volgens ongeschreven regels Die in strijd zijn Met mijn En eigenlijk eenieders gevoel…

Noem me gek of wanhopig het maakt me echt niets uit Vanaf dag één dat ik haar zag nam ik meteen mijn besluit Deze vrouw wordt de mijne zij is echt voor mij gemaakt Nooit eerder werd mijn hart zo vol in de roos geraakt…

Ze haalt me met een voetveeg onderuit Dan die vlijtige armen die me vermoeien De balsemgeur rond haar ronde kaken Het gespartel onder een waterstraal Ze toont me haar gekartelde open roos Ik hijs het zeil en zwaai naar haar Noem haar een milde soldaat.…

bloedrood gloeiend schoon en groeiend scherp en boeiend stralend bloeiend één nacht van storm haar lichaam knakt behoudt haar trots haar bloem in vorm bloedrood vervloeiend haar eer ter aarde haar ziel vermoeiend haar hart roodgloeiend haar eigenwaarde…

met een bleekrode blik ontwijkt men het zware, een knik als het waren, niet op zuiver zien gericht men ervaart voor een periode zekere gevoelens buiten proporties handelt dan vaak ook manisch verblind voor latere aardse geboden dit opperste rose genot wil ik mijzelf nimmer ontzeggen het zou wellicht windeieren kunnen leggen maar…

als was het een stuk van mij een wilgenkop eigenzinnig in een groene dreef een boterbloem die het maaien van de graskant overleeft een wandelpad vertrouwd onder oeroude bomen geluk dat mij beschoren is zolang ik nog durf dromen een paard dat hinnikt als het mijn voetstappen hoort het diepe rood waarmee een laatste roos…

ik schuif mijn hoofd vitrages uiteen een wereld wolkt en regent tranen de straat nat het wenen gaat onverdroten voort ik kijk vanuit mijn raam glimmend en klinkerend de roos buigt…

Ze is onze overbuurvrouw en haar naam is Anne-Rose. Ze lijdt aan borderline en is alcholiste, maar heeft een magisch aantrekkingskracht op alles wat man is. Ze hangen aan haar lippen, komen regelmatig over de vloer en gaan voor haar door het vuur.…

Ze heeft geen lust meer om nog open te bloeien maar doornen heeft ze ik knip ze omzichtig af nu troont ze in mijn slankste vaas…

Twee rozen letterlijk twee regelrechte rozen december sneeuw en ijs gaat komen die nog blozen knip ik af ik prik mij weer tot bloedens toe de zoveelste keer ze geuren nog…

zij draait oog in oog met de stilte schreit namen waardoor doornen uit het zwijgen vallen een bloemblad blijft liggen verderaf er is geen wederkeer ongeschonden…

hoe hardhandig is de les die wij leren moeten: allen zijn wij één al die hagelkorrels haat worden dagelijks afgevuurd opdat een ander vijand blijft ik voel hoe nu gevraagd wordt te zoeken naar verbinding die zonder bloedvergieten wacht een witte roos bloeit in de hof van Eden het hart van ware Mens Zijn…

De bloeiende roos verontschuldigt zich blozend voor haar scherpe doorns…

De nacht is gekomen waarin helderheid, contrast en scherpte van allerlei maan en sterren schitteren in de hemel O Roos, zo elegant en puur je bent, altijd zal ik van je houden tegelijk bewaren in mijn hart om jou nooit meer te vergeten laat staan verwelken, verdorren en dood laten gaan.…

Een jeugdige roos bloost in vroege ochtendzon liefde ontvlamt weer…

Ik ben een roos nog in de knop maar ik wil openbloeien Ik ben een roos nog niet geplukt ik mis nog iets ze moeten me besproeien...…

Een kleine eigenwijze dreumes die stampend door de kamer marcheert, een gniffelend snoetje, ondeugende oogjes en een bolletje dat heel snel iets leert. Twee kleine knuistjes, een grappig bol buikje en 'n mondje dat heel graag iets eet, we waren God dankbaar toen jij werd geboren en we willen dat jij dat ook weet. Met je mondje probeer jij…

de toekomst ze sluit je op in de nacht, de angst blijft aan je knagen, losgewoeld door zwarte tranen maar je zult het zien, lief klein meisje, de liefde in je eigen ik zal groeien door de dagen heen, ook al ken je jezelf niet meer…

elke middag zie ik je staan in dat hokje om de hoek op de kruising van de Kersenlaan wachtend met je boek vijf voor half twee kon je daar maar eeuwig blijven staan neemt dat akelige ding je mee op de kruising van de Kersenlaan morgen weer een dag ik blijf kijken tot ik je niet meer zie de gedachte aan jouw lach van het meisje van lijn…

Na school luidt ze de klokken van de avond. Vederlicht vlees, soepele benen. Leest het geluk van de schorpioen in 'Elle'. Alles wat volgt O Marineblauwe parel Ontwakende schoot Giftig teken In een knip schoof ze uit de vruchtenzee, rijk aan diepte en gesis. Blije kreetjes galmen in het hoofd. Het brandt onder mijn navel. Avond na…

Na twee lieve jongens een meisje, een droom. daar lag ik te genieten van je, heerlijk en lekker loom. moeder en dochter, dat is een bijzondere band. ik wil je door het leven leiden aan mijn hand. Je broertjes zijn verliefd op hun kleine zusje. Als je in je wiegje ligt geven ze nog even een kusje. Je bent zo mooi en zo puur en zacht.…

het doet er niet toe, zei ik hij is dood ik legde het geweer op de vreemdeling plukte plastic geraniums en gooide ze voorbij mijn triomferende blik die avond liep ik in de tuin de wind ging me voorbij en zakte in de wolken toen ik met dit gedicht op mijn huid de hemel betrad door de spiegel heen spuugde ik nog een laatste keer op…

me skilt ende bertrouw siet ghie mie anne dun ernst maoke oew gesichte mere oawer dun least dien skouder gedraeghe unne ganse lief is oe an te siene als geliecke verskole piene die werme skout sich slegts in wienig telle as diene oge glaense doch seltsame kere die klostertuune onrinkt oewe siele alwaere ut oe self ut is er so stille…