40 resultaten.
HARD GELAG
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 227 Zaterdag! Weekend dus!
Echtelijk pretmoment!
Wanda ligt smachtend
al klaar voor de start
Maar schrikt zich dan toch een
testosterongeluk
kreunt dan: ”O schatje
dit is veel te hard!”…
een wereld van verschil
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 651 de kloof tussen hun niet
uitgesproken woorden
deelde de wereld in twee
een rivier,
bronstig, onstuimig,
scherpte de rotsblokken
diepte de kloof
woorden, toegeworpen,
verdronken
sloegen te pletter
twee werelden
een brug te ver…
Adrijana ,een Slavische sirene
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 161 Wilde golven
beukten op de rotsblokken
maakten ons
met de zeeschuim nat
Een flesgroene baai
omarmde
haar Slavische heupen
Onophoudelijke mistral
kamde
eeuwig in de war zittende haren
Zilte wind
bracht
het klokgelui en lokkende sirenenzang…
Gareel
snelsonnet
3.0 met 4 stemmen 146 Het rotsblok dat vanuit het niets opdook
- Een eigenzinnige asteroïde -
Die moeten we de toegang streng verbieden,
Die eigenheimer zweeft hier bloedlink spook.
Wellicht valt hem een warm onthaal ten deel,
Mits hij wel keurig zweeft in het gareel.…
Het lange spoor 4
gedicht
2.0 met 168 stemmen 26.716 Onderaards krioelen, gericht op sjouwen
van immense korrels zand, rotsblokken,
mieren, bladluizen, honderdpoten.
Dit is de tweeledigheid der schepping,
op en om, vervolgens op en nogmaals om.
Zandberg, zanddal, stoffelijkkheid migreert.…
De zee
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 84 Een verademing,
zichtbaar in schoonheid,
hoe de golven duellerend, kaatsend tegen de
rotsblokken slaan..
De zee krachtig, nooit saai.
Altijd spel van natuurgeweld.
Enerverend is zij.
Vaak tomeloos, soms ook
woelend vlak.
Haar karakter is oneindig
veelzijdig.
Voor mij van grote waarde.…
Slot
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 144 Slot,
uit steen en rotsblok opgetrokken,
verborgen achter water en weg,
vandaag
zomaar weer
op slot gezet.
Oude stenen
onder
een nieuw dak gemetseld,
zuilen als pilaren
in de hal geplaatst.
Spiegels die
de tijd weerkaatsen
als echo in
een slapende stad.
Verdwaald tussen haar muren.…
Levenslicht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 141 Wanneer een rotsblok valt,
in onze rimpelloze vijver.
Wanneer het licht dooft,
aan het einde van de tunnel.
Wanneer de zon verdwijnt,
achter de horizon.
Wanneer we niet langer vluchten kunnen,
vallen schellen van verblinde ogen,
sterven illusies,
nadert de dood,
of gloort,
o wonder,
het dagend levenslicht.…
Pieter
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 204 Na Clintons hondje weiger ik er nóg eens in te trappen
Het nieuws dat overal inmiddels al is opgedoemd
Dat naar Van Vollenhoven 'n planeetje is vernoemd
Ja leuk hoor, 1 april: hou nou maar op met al die grappen
Dat rotsblok, gaan we straks bij Pauw en Witteman nog horen,
Lijkt sprekend op een man met bril en héle grote oren.…
afstand
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 118 zoals het ritme
van de tijd onzichtbaar zingt
en zichtbaar doortikt
zoals de liefde
voor de mens een eeuwigheid
duurt en opeens stopt
zoals de woorden
over de verbroken lijn
dan pijnlijk klinken
zoals de schouder
ontbreekt als een vast rotsblok
voor de losse traan
zoals de afstand
een liefde kan verbinden
doet het verdriet…
In Cargo
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 124 levend
tussen momenten door
van wanhoop en
hittestress
vastberaden doorklief ik
de tijd
moedig ontlopend de onwetenden
die mijn ware gezicht niet
kennen
rimpelen gedachten zonder bodem
mijn innerlijk gemoed
zweetdruppels zwaren mijn schouders angst
camoufleer ik mijn
ziel
in nevels van steenlawines
manouvrerend tussen
tranen en rotsblokken…
Groot dromen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 37 Alles is een voortzetting
van vervlogen tijden
die we kunnen dromen
als houvast in ons leven
Rotsblokken en stuwwallen
eeuwige sneeuw, machtige
rivieren, trekvogels en woudreuzen
de aarde uit sterren geboren
.....Het is zoveel groter
.....dan de nietige droomwerelden
.....die onze aandacht verstrooien
.....als gehoopt houvast in ons leven…
Slechtziende of erger
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 961 Vuisten tot bloedens toe
stuk geslagen op
gepantserd glas
tranen gehuild
met droge ogen
schreeuwend zonder geluid
struikelend
over keien
die rotsblokken bleken
licht wordt schemer
schemer tot schaduw
schaduw tot angst
wat blijft over
voelende handen
in wanhoop zoekend
het kan erger
fluistert de wind
en ik prop mijn oren…
Vliegen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 760 Op een rotsblok vol mos
Stond hij met de handen los
Schrapend naar de laatste stappen tot
Zich overgeven aan een duizelingwekkend lot
Toen daar een adelaar van boven
Een duikeling maakte op de wind
Hij kon zijn ogen niet geloven
Die buitelende vrijheid als van een kind
Sierlijk gleden vleugels langs de stenen
En scheerden ijlings langs de…
In strak staccato
netgedicht
4.0 met 245 stemmen 41 het was of ik
het zwart bruine
rotsblok hoorde
spreken in het
aanwakkeren van
een ijskoude wind
er werd ons
geen uitzicht op
warmte gegeven
in het donker
ogende gat dat
als opening sprak
in strak
staccato geselde
wind het gesteente
waar de vegetatie
het liet afweten zonder
enige vorm van houvast
nog sluipen
restanten over…
cluedo
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 151 een oneindige vlakte
hier en daar een struikje,
rotsblok
er stroomt een beekje meanderend
in één van zijn lussen
een lege fauteuil
plompverloren neergezet
de zon schijnt
een zwoel briesje kietelt receptoren
op het bijzettafeltje
een asbak en een glas cognac
halfvol
op de grond een manuscript
onaf
de gsm met een open smsje
ligt aan de…
Erbarme dich
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 78 in het schelle licht drukt
het gewicht van uren
dagen en nachten
de tijd is het rotsblok
dat Sisyphus tegen de
berg duwen moet
de onbarmhartige zeis
snijdt links en rechts
in noodlottige levens
ze teistert het broze
weefsel zwaait grillig
de hemel dicht
maar dan brengt Bach
zeeën van licht voor een
rituele wedergeboorte
je…
Zwerfkei
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.070 Een kei vormt een steen
Hard van buiten en binnen
Niets van transparant
De grauwheid maakt dof
In kilheid gekleed
Een kei vormt een steen
Pure brute wilskracht
Niets dan alleen hardheid
Kleuren vervagen in grijs
De kei leeft in zijn cocon
Een kei vormt een steen
In rotsblok ontleed in delen
Grillige vormen geven ronding
Langzaam geeft…
rustloos
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 598 Een rib uit mijn lijf
Laat ons handelen een antwoord zijn
's Avonds laat spot ik en drijf
Het duidt op een steevaste levenslijn
Schepen heb ik zien vergaan
de mijne heb ik desolaat verbrand
oog om oog, tand om tand
Met een hart vol littekens worstelt deze veteraan
Maar rotsblokken verpletterden het rustloos verlangen
wederom heeft het leven…
Santiago de Compostela
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 912 Een Kempense zwerfkei
achterlaten bij het Cruz de Ferro
-een rotsblok wegrollen van mijn hart-,
lichter verder wandelen
in het zonlicht
van de Camino Frances,
tot voor de barokke kathedraal,
tot bij het graf van Jakobus.…
horen
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 255 je keert je
meer en meer naar binnen
zegt hij
stiller dan de stilte die je onderdak geeft
rondom jezelf
ik kijk hem bevreemd aan
bemerkt hij het lawaai dan niet
de wind alom
en hoe ik alles hoor vallen
het blaadje, bedekt met bedrog
de rotsblokken op mijn naam, de assen van de zolder
waarvan ik het beeld verdrongen heb
dit…
Zonder toom
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 192 Als vrijheid grenzen kent
of schuivende markeringen
zoals tussen zee en zand
demarcaties of vage randen
zachte zomen of brede boorden
obstakels als rotsblokken
op weg naar wenkend licht
hoe vrij en onbelemmerd
reikt vrijheid dan nog?…
Oopjen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 102 linkerslaap
hoe licht is haar huid
net onder de zijden zomerjapon
steekt haar voetje uit
het ongeboren leven in de bollende buik
de Gouden Eeuw aan haar voeten
hoe schrijnend was je lijden Oopjen
toen je met lege armen achterbleef
wat voelde je toen je het liefste
niet aan je hart dragen kon
toen je je handen stuksloeg
op onbarmhartige rotsblokken…
Kernsplitsing
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 Elke druppel, blinkend en puur
meldt zich bij de onzichtbare richel
om mee te reizen in een stortbad
op weg naar het einde van de val
een explosie waar kernen splitsen
van ijzig water naar klamme kleuren
Rillingen door het granieten hart
van rotsblokken en ijsmeesters
we huiveren zonder angst
getemd en zonder te spatten
meanderen we…
DE ZIEKTE VAN BELLE VAN ZUYLEN
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 287 Als een rotsblok lig ik op de aarde
Sinds Jean-Samuel ’t contact verbrak
Ik vind bij Cagliostro onderdak
Hij hecht aan Mesmers theorieën waarde
Magnetiseert, iets wat mij zorgen baarde
Maar tegelijkertijd een halm toestak
De wetenschap hangt aan de wilgentak
Zelfs Newton is niet meer van deze aarde
De graaf, genezer, ziet mij vorsend aan…
Keien
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 78 Keien
je vindt ze overal
keien
ze zijn in duizendtal
keien
die steeds uitdijen
op landerijen
ontelbaar in tal
Keien
waar komen ze vandaan
keien
ze liggen zelfvoldaan
keien
in lange rijen
allemaal keihard
niet kapot te slaan
Gletsjers kwamen vanuit het noorden hier
en ze wreven als schuurpapier
de rotsblokken glanzend rond en glad…
Prozagedicht/"Ik zal te zwak zijn om te dragen, wat uwen wil mij tegentart" (uit een boek uit mijn schooltijd)
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 391 Zo noemen ze mij, zo spreken ze me aan en zo was de naam van de baby met de fragiele beentjes in het wiegje dat ome Guus getimmerd had: de beentjes spartelden op het lakentje; inderdaad een teken van kwetsbaarheid, aangeboren kwetsbaarheid die mij bleef vergezellen, die mij blokkeerde, die rotsblokken wierp in de rivier van mijn leven waar het water…
Pasen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 13 Als alles in mij is verstard
tot steen, tot muur, tot een spelonk
mijn zelf verworden is, waarvoor
een rotsblok ligt, wees jij dan vonk
in mij, wees vuur, verlicht mijn hart.
Ontgrendel jij dan mijn bestaan
dat mank aan wonder nergens daagt.
Maak stromend mij weer, warm en zacht,
jij die mijn oorsprong heilig acht.…
De Duivelskloof
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 494 Het was klam en kil in de smalle kloof
bizar gevormde rotsen keken ons aan
dreigend overhangend met alle gewicht
boven ons hoofd zat een grote rotskei
onzeker klem tussen twee rotswanden
Moeizaam klommen en daalden we
tussen gigantische her en der naast
en op elkaar neergekwakte rotsblokken
op de meest onmogelijke plaatsen
groeiden grillige…
En als de storm 't zwiepende weefgetouw
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.757 En als de storm 't zwiepende weefgetouw
Vastmokert op nachtlijke vastelanden,
En wereldzeeën blauw en goud doet branden
Onder zijn spoel, een streep van goud en blauw,
En dan voor de ingang van cyklopenbouw,
Een berg elk rotsblok met duiz'lende wanden,
Tot groet aan morgenzon met trotse handen
Zijn regenboog zich omsjerpt, hel op grauw -…