Alle inzendingen over route

Vogels vliegen samen Samen naar de zon Ik wou dat ik kon vliegen En alles overwon Vogels breken grenzen Passen hun route aan En ondanks elk obstakel Zullen ze verder gaan Ik voel me soms een vogel Zwevend in de lucht Blij met al mijn vrienden Die mij helpen bij mijn vlucht…

Op wegen speelde wij onze verlaten route een oneindige horizon in het vooruitzicht. Op wegen deelde wij gespeelde situaties maar de toekomst was op de splitsing gericht. Ondanks onze rotondes die wij hadden ingebeeld rij jij door jouw tunnel naar het begin van het licht.…

Ik lees onze wereld als een spannend boek nieuwsgiering en vol verlangen zoek ik steeds naar een ander hoofdstuk nooit zou ik op één bladzijde blijven hangen als opgesloten in een kluis steeds sla ik op goed geluk een nieuwe route in immers de reis en de bestemming ze zijn mijn thuis…

Geen richting, geen route. Ik loop, ik verdwaal. Wil graag zien en ontmoeten. Ik neem elk pad waar het mooi is en vrij. Soms links en soms rechts. De wereld is van mij. Verdwalen geeft vrijheid. Vrijheid geeft kracht. Geen weg ontneemt deze vrijheid en pracht.…

Mijn buurman heeft een extreem mobiele met verstelbaar stuur en route navigatie verchroomd frame en een super acceleratie lichtmetalen velgen en extra brede wielen mocht hij nog wat luxe bij willen bestellen hoeft hij slechts even Apeldoorn te bellen ------------------------------------ (Rollator blijft in het basispakket.…

Op deze manier valt te begrijpen vonken op een paardendeken zachtheid in ruwe wol verpakt Sterren allemaal geteld, daarna constellaties bepaald Natuurlijk ook de toekomst voorspeld met mogelijke waarschijnlijkheden Niet beter weten, maar een roetvlek op je wang weg gekust en de route naar een kloppend hart gevonden…

hier regent het plaatselijk in het hele land op de plek die nooit ergens tegelijkertijd kan zijn het hier en nu is de plaatselijkheid van alle tijden, aanwijsbaar als coördinaten op de kaart, als de kortste route probeer te keren, nooit waren we op hetzelfde punt in de ruimte hier is waar het moment is verdwenen terwijl de plek…

twee zwanen kwamen over ik bleef gewoon staan en voelde de kracht van hun vleugels door mijn lichaam gaan twee zwanen naar het westen vrijwel op een lijn vastberaden naar een bestemming die daar ergens moest zijn lang bleef ik staan staren er was alleen maar blauw toen wist ik mijn route weer samen met jou…

Langs groene velden en kleurige weiden Over smalle wegen, langs dreven, weilanden en bossen over dijken en langs meren, voorbij het oude stoomgemaal In de verte kun je er de paardestallen zien staan Enkel vreedzame natuur, van hier en van over de grens, een gevarieerde route zonder einde En ik neem je mee.…

traag is je lijnvaart te zijn in doen schouders drukt bedrukt de weg meer en meer vrij uit tesaam op de route tot behouden vaart langs een bebloemde zoom klank en toon vervormen vergeefs zoek je in het rond op vreemde grond in leegheid mondt taal op mijn tong langs een stille vliet door ‘t avondrood…

De wegen lopen parallel geen tijd zal het besparen waar mensen zoeken paden langs sluikse route. Mensen roepen hun taboes vanaf hoge torens luisteren naar de echo die vanaf beneden klinkt. En vanuit verre oorden wordt geen geluid gehoord dat is veel te ver voor begripvolle woorden.…

ze heffen armen kijken omhoog in hun verdriet om het gemis maar langzaam sluit de kring familie die er dan nog over is rond de tafel van herinnering langs de vaste route die zij ging alleen die ene stoel blijft leeg pas later wordt het vierkant echt gebroken aan een ronde tafel is er nooit een plaatsje over…

Haaks op het kanaal van achter naar voor tussen Postkade 15 en 16 krap tussen de huizen door loopt het Museumlaontje smal voet- en fietspad je waant je in een andere wereld: slecht verlicht met overhangend lover afgedicht tot schemerlicht maar dit laontje baant je charmant een rechte route voor je voeten uit 't Streekje de Museumweg…

vanuit ogenblauw sla je winterkleurboeken na waarin alles samen stroomt op kaarten ingetekend de route is verdeeld gedeeld via een oud wandelpad tussen de huizen waar een deur open gaat dat groeit plotseling uit tot een verhaal in oude balladen zonder straatnamen vanaf die oude Middelzee tot in dit kleine dorp…

wat is waarheid in het samen stappen van de stenen op een pad dat liefde leidt dwars door alle stromen druppelen de bomen hun nat dat hopelijk van onze schouders glijdt wij hebben onze route genomen handen in elkaar weet dat niemand daar ooit kan tussen komen want onze waarheid kent geen liefdestrijd…

De route ligt in het verborgen einde van de onbekende brug. In stilte heb je de mist nog nooit zo beleefd.…

in de tiende maand schuift mijn bodem onder de voeten het kan ook zijn dat de geest kiest bij het vallen der bladeren voor een andere route het lijkt of hakken plakken aan de aarde en schoonheid het laat afweten in haar oorspronkelijke waarde het is een brug overgaan zo zwaar als het beklimmen van het rulle duinzand om aan…

kolkende massa baant zich 'n weg door tegen en er overheen nietsontziend op zijn route vol destructie dwingt hij alles ten onder wat eens een beekje was wordt door metershoge golven overvallen alles verslindend beuken ze door wegen en straten kippenvel rukt op wanneer de stroom is uitgeraasd en gaat zakken zijn het…

Met de laatste druppel van de gevallen traan heeft de transparante route een andere lading.…

Ik zal niet zinken Ik vertrouw op mezelf Ik stel geen vragen Met het verleden in mijn rugzakje Wat en hoe ik het doe Met geloof in wie en wat ik ben Met dank aan dit leven Dat me zoveel heeft gegeven Twee stralende levende sterren Geven mij verlichtend duidelijk licht De route lijkt gegeven ik leef Ik ga de toekomst fier tegemoet…

Als een uitgestippelde route kwamen we bij je aan Onverwacht en ondoordacht moesten wij daar staan Samen aan je graf wij zo met zijn twee Ik stel hem aan je voor Is dat geen leuk idee?…

Fraai gesitueerd aan de route van die mooie Express der Tsaren Lijkt een vreemd oord Brede straten van West naar Oost naar Noord Met die lijn kwam de handel Russisch, Siberisch en lokaal; tijd stuurt mensen en trein Hoorn met oproep in te stappen; voorwaarts naar het eind- station, zo'n drieduizend kilometer verder- op…

was het deze middag of lijken beide wegen op elkaar het pad waar we elkaar ontmoetten de berm waar wilde cichorei stond de boom die leek op de vorige en de vorige die zo leek op de volgende was er een route naar de plek waar we niet voor kozen is dit de bestemming en bleek er geen weg terug of hebben we bij vergissing gedroomd zonder…

mijn beide benen dragen niet zo ver halverwege de eindeloze tocht staken zij hun moeizame bezigheid trekken terug in de schoot van moeder aarde stuiterend vervolg ik mijn straffe route na korte tijd verlies ik abrupt mijn hoofd laat beide armen zowel de sterke als de lange slap hangen rol de steile helling af…

Toch had hij enigszins opgekeken Al gaf de navigatie aan “keer om” ’t Bleek wel de kortste route van Tom Tom Om de Noordzee dwars over te steken Logisch dat hij de verkeerde afslag nam Op weg naar Mini-stad Madurodam …Op het strand van Zandvoort is een Mini Cooper aangespoeld met Engelse kentekenplaten.…

Koortsachtig zoekende naar een uitweg, een zij-route of rustplaats ... maar niets van dit blijkt te bestaan daar, daar waar ik ben, helemaal alleen. Roepende om hulp heel zacht, in mijn hart een plek van leegte en verdriet door de pijn en wanhoop; verloren in het doolhof van eenzaamheid.…

De koude wind vangt mijn tranen Het zout vermengt zich met de regen Druppeltwinkels liggen in de zon Omdat ik je zo mis Al lacht de dag me altijd toe En omarm ik alle nachten Na elk gelopen uur ben ik verder weg Omdat ik je zo mis Is er een route terug Naar de dag dat jouw leven stopte?…

Kleine kinderen kruipen sluipen door het gelukzalig groen nemen de kortste route door de tovertuin. Ik flirt met de zon begraaf mijn hoofd in haar en denk aan helemaal niets.…

Een ieder kent vele gezichten Vrolijk, hard, of zacht Misschien ook donker, of wel open Of juist één die altijd lacht Al leerden wij te kijken Niet alleen naar het gezicht misschien Maar in die verschillende ogen Die toch wat meer weerspiegelen misschien Dan zagen wij elkaar in het wandelen De route van het hart Verdween een stukje van…

doornen op zoek naar de liefde wegen bezaaid met spijkers en schroeven ze ogen gevaarlijk en glad maar niets houd me tegen ik ben moeilijk te stoppen op zoek naar een weg tot jouw hart ik spring en ik vlieg ik zwem en ik val maar blijf doorgaan op deze plaats onbekend, in t'heelal geen kaart en geen route…