Alle inzendingen over rouw OR afscheid OR overlijden

Weemoed, die verbleekt het leven op geheel unieke wijze ervaart in de veronderstelling, dat rouw toch geen genade zou vinden, terwijl jij er niet meer bent...…

Stil ben ik ervan, en dan wat anders kan ik zijn dan stil? Iemand is vervangen door de geurende Dood, die twee ogen heeft twee ogen, twee oren Verwoven in een lichtweb in een vorm, in een toestand van geloven Een vriend van ijzer met namen die nog klinken in mijn bloed, die verdrinken in een toevloed van vriendelijkheid en nog nakolken…

(In memoriam S. G.) Mijn leven voltooid zoals de huizen die ik bouwde. Klaar voor de laatste reis, benieuwd wat komen zal. Mijn vrouw en kinderen aan mijn zij, dicht bij mij, hun warme blik en groet, zo is het goed. Ik draag hen allen mee in eeuwigheid.…

even al is het maar even hoeft niet lang te duren maar even wil ik je nog horen al was het maar over fietsbanden of de schilderijen van Vermeer of noem nog eens wat of bloembolvelden die je onder water zet blijkbaar doen ze dat ergens voor we hadden het verder over wind en tegenwind we namen een tomatensoep zo zeker van onszelf…

wat je toevoegt is later nu is er alleen maar alleen een paar dingen in je hoofd een herinnering niet eens de geur van een koekje terwijl je denkt aan alles maar zo weinig ik ben je kwijt je leeft niet in me voort als je dood bent ben je dood en elke hersenschim daarna is wat het is en geen verder leven maar alsjeblieft leef nog door…

Na het begraven komen de problemen, Een vers gedolven graf ligt er slecht bij. Een uitvaartondernemer tipte mij Voorlopig maar een opklapgraf te nemen. En ik ga blind op zijn adviezen af, Zo ’n man die kent het klappen van het graf.…

De serene rust die ik ervaar als ik naar het strooiveld staar geeft ietwat troost aan mijn verdriet, nog immer voelend sinds jij mij verliet De geurende rozen in mijn armen, terwijl winterse zon mij weet te verwarmen, leg ik één voor één op de aarde voor jou, mijn schat van een pa om wie ik in stilte nog rouw Als ik Westgaarde weer verlaat…

Het is vandaag die dag Die dag die nooit meer hetzelfde zijn mag De dag dat jij jouw reis hebt voortgezet aan die andere kant van het bestaan Aan de andere kant van de maan En zie ik in de nacht de maan dan zie ik daarin jou De vrouw waar ik mijn leven lang oneindig veel van hou…

de goden willen hun getal luttel uitstel, achteraf bekeken, en toch te kort voor wie van je hielden wachten weegt als je werk voltooid en voorbij is als je orde op zaken gesteld hebt, als je niemand ten laste wil zijn, als je meent te weten dat je plaats elders voorbehouden is, als samen oud worden je niet gegund werd maar dat men je…

Terwijl de laatste jaren van haar leven Getekend zijn door chaos in haar hoofd, Waarbij gezond verstand waarneembaar dooft, Zien wij, dat zij zich over heeft gegeven. Geen angsten meer, geen wanen en geen pijn, De Dood kan ook wel eens barmhartig zijn.…

De dagen ruisen de mist trekt gestaag nu op, toch vervaalt het landschap ook weer. Elders trekken dagen de natuur weer uit het slob dat is iets waar ik regelmatig over fantaseer. Ik heb een tijd niet over de natuur nagedacht, heb tijdelijk last van een ontembaar hart, een die mij zowel vreugde als verdriet bracht, de rouwtijd is nog niet geheel…

Mijn wensen zwerven en vele uren vergaan het leven voelt als een frêle onrustigheid. Het lijkt of alle wolken steeds anders staan, als week met muren en minuten vol onzekerheid. Komt er ook na dit mistige pijnvolle leren in de tijd die ook vergaat met veel dromen de tijd dat leven andere zaken gaat begeren, als ik van het gebeurde wel bij ben…

Ik herinner mij het afscheid van jou intens lief mens ik hoop dat het je goed gaat dat is mijn diepste wens.…

Pasen zal nooit meer hetzelfde zijn Je besloot te gaan Die 1e Paasdag Jouw favoriete feestdag Werd de dag van je overlijden De dag waarop je over lijden heen mocht zijn Naar die staat van zijn Van niet meer hier zijn Van niet meer lijden Van pure liefde In puur licht Een lichtreis naar de bron In ons universum…

(bij het overlijden van zr. Dymphna)…

Dat het afscheid nadert Voelt als een rouwe druppel. Pijnlijk. Die mooie blonde haren. Waren wel heel bijzonder. Het kwam tot een hoogtepunt. Maar nu is de tijd gekomen. Voor het afscheid. Voordat het uit de hand loopt. Zeg ik elegant gedag. Om vervolgens weg te lopen. Zonder nog een kans te grijpen.…

Liefdesrouw Ik rouw om jou, jij die ik lief had, waar ik op vertrouwde Ik rouw om jou, jij die mij zoveel mooie dingen liet zien, waar ik zo naar verlangde Ik rouw om jou, de verliefdheid, de genegenheid, de warmte, het houden van Ik rouw om jou, om alles wat we deelden, en beleefden Ik rouw om jou, de herinneringen, de verlangens…

Als ‘t leven is begonnen dan eist direct de tijd haar deel en brokkelt stuk na stuk van het totaal een beetje af Het lijkt niet veel Er is nog lang te gaan We leven door We blijven bij zo’n brokstukje niet even staan Soms gaat het mis en worden het plots brokken die langs ons komen en realiseert een mens zich pas dat hij voor elk stuk…

Als het leven ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan De pijn zal verwijnen je wist dat je moest gaan…

Een paar maanden terug nam ik onvoorbereid afscheid van jou, de man die eens heel belangrijk was voor mij. In slechts een paar uur tijd was jouw betrekkelijk jonge leven voorbij. Jij was eens mijn echtgenoot, daarna ex, maar bovenal vader van onze kinderen. Waarom moest jij nu al dood en was dit erge voor hen niet te verhinderen?…

Nu na al die jaren tijd Heeft zij voor mij Iets wat ik benoemen wil Als vorstelijke werkelijkheid Met warmte voor de mens Haar drang naar harmonie Voor volk en vaderland Er was een moment van lichtgelovigheid, Maar ook van strijd en stimulerende aanwezigheid Voor menig Nederlander nu moment van droevigheid Juliana... ...Hare Majesteit…

zo plotseling weg schouderophalend, de duimen tussen de bretellen een buiging en klak af ook die schelmse lach -geen tijd- om afscheid te nemen en nog vanalles mijn berevent ergens daarboven meer Antwerpen een stukje Victor een stukje Verdano een stukje Cyriel mooi man --------------------------------------------------…

Zijn mond zal niet meer praten zijn hart zal niet meer voelen zijn hersens zullen niet meer denken hij zal er niet meer zijn De aarde zal hem opslokken de donkere dreigende aarde Hij zal me nooit meer kunnen helpen bij mijn grote en kleine verdrietjes Hij zal niet meer blij voor me kunnen zijn Hij zal me niet meer kunnen steunen bij alles…

Een laatste blik op jouw gezicht, mijn ogen die jouw trekken scannen om ze te branden in mijn hoofd, een laatste streling op jouw zachte handen die mij koesterden wanneer het nodig was, een laatste blik, een laatste groet voordat de kist gesloten wordt. En met het sluiten van die kist wordt ook jouw leven afgesloten, een stukje tijd, een…

in het donkere huis leek niemand meer te wonen alsof hij voorgoed vertrokken was doch aan de wazige einder werd onverhoeds het licht ontstoken alsof hij was aangekomen daar waar zijn reis ooit begon (aan A)…

vrije vogels balanceren onder een grijs wolkendek dat gisteren nog zoveel meer grijzer leek kale bomen staan hulpeloos met hun handen in de lucht alsof zij vragen willen een waterig zonnetje verwarmt niet meer onzichtbaar is haar schoonheid alsof de natuur haar adem inhoudt zijn het sneeuwklokjes die zich als eerste tonen overgoten door…

Zij was voor ons een oma'tje Zo'n vijftien jaren lang Ze had geen eigen kinderen Verloor alreeds haar man... Ze had een gebogen ruggetje Fragiel ook om te zien Maar oma danste als er dansen was Ze heette oma Fien... Belandde in verpleegtehuis Ze haatte dat verblijf Was blij met elk bezoekje Ja, dat stond buiten kijf Ze rookte als een…

voel me in de wilgen vang me met de wind laten we donderjagen als 't onbevangen kind voel me in het zonlicht ruik me in de zee in liefde worden herenigd ga jij nu alvast maar mee voel me in de regen schilder me in het gras ook al zal niets zo blijven en nooit meer worden zoals het was voel me zonder woorden koester mooie tijden met…

Wat ben ik geschrokken En wat een verdriet Toen jij daar al dood lag Meerdere dagen... En wij wisten het niet Je lag daar alleen In je kamertje klein Je kon niet meer bellen En 'k vraag me nu af Had je ook pijn? Heb je geleden En had je ook strijd? Nooit zal ik het weten Of was het zoals men dan zegt Gewoon toen je tijd...?…

jouw kleuren vervagen naarmate de dag groeit de reden van het bestaan hangt nog aan een zijden draadje in vurig overleg worden scenario's besproken doch zijn ze het snel eens openen de kooi en laten hem vrij voor altijd ~ Voor Fred, rust zacht ~…