Alle inzendingen over ruimte OR verlies

Ik zal je ruimte geven het ging je iets te snel Ik doe het echter uit liefde maar ja dat weet je wel Ik wil je niet teveel pushen maar ik ben erg enthousiast Ik wil je steeds overtuigen en haal alles uit de kast Pas als ik zeker ben van jou zal ik pas wat rustiger zijn Je zegt dat je zeker bent en dat vind ik heel fijn…

ik sta tussen verre groene wanden daarachter paarse golven ik hoor niets dan de wind fluisteren in de eeuwige bomen onder de wijde hemel duizend eeuwen geleden deden stormen en zand hier in ijzige koude een spel zwevend in ruimte en tijd voel ik de levenskracht ik ben deel van een grootse schepping…

Ze heeft haar kind begraven samen met het stil verdriet niemand die het ziet terwijl ze blijven draven Ze zwijgt de stilte dood laat geen ruimte voor het lege ik ontwaak en laat achterwege te luisteren naar het bloot in haar ogen, te kijken naar het bloed in haar oor barrevoets in het slijk en afgeweken van het spoor Wat fluistert…

Hier, in ’t Westfriese land, aan de rand, aanschouw ik wolken, dieren, lucht. Al die wisselingen maken dat ik zucht! Het is de aard van de jaargetijden waarvan het verscheiden mij doen verblijden. Ik heb aan dit land mijn hart verpand.…

Dood is maar dertig centimeter weg Nat asfalt glinstert in de zon Daar is de bocht - Trommelvliesscheurend motorgeschreeuw Flits van tandengrijns en stekelhaar Dood is maar dertig millimeter weg O, God! Een bocht....…

als je de kooi bent zonder de vogel komt de ander die de vogel zal zijn durf hoog te zweven als je de zwaan bent de ander in de schaduw kijkt je na zo lang hij kan als je valt wees dan niet bang voor het licht en het donker ik kom uit de schaduw vang je, zonder te vragen, op…

Zij kunnen mij niet horen In de ruimte eromheen Het bos is zonder bomen En de ruimte eromheen Kan de leegte binnenkomen God Wat voel ik mij alleen…

weg wuif je ruimte wil je laat me zei je ik doe niet anders maar zal je nog meer ruimte geven m’ n koffers staan al klaar…

weg wuif je ruimte wil je laat me zei je ik doe niet anders maar zal je nog meer ruimte geven m’ n koffers staan al klaar…

loop naar de maan, zei je en zonder aarzelen deed ik wat je vroeg ik zal de melkweg nemen, dacht ik misschien slaag ik er nog in een ster voor jou te plukken…

het binnenstromende licht biedt een duizelingwekkende ruimte het is niet voorbij ik leer me verzoenen…

Het onverwachte geeft plotselinge ruimte. Het verlangen daarna maakt strijdbaar en maakt het moeilijkste te dragen.…

Ik sprak tegen jou maar je kon me niet horen Ik zocht naar jou maar ik zag je niet Ik voelde me dood, koud en leeg, hier van binnen Soms zag ik het nut van het leven niet meer Totdat jij kwam, jij gaf mij liefde , vertrouwen en ruimte Nu kan ik zeggen: met jou leef…

boven alles uit ademt mijn verbondenheid de wereld is mooi…

Dit vers gaat enkel en alleen, Over alle ruimte om ons heen. Die ruimte berust op het feit Van beschikbare uitgestrektheid De ruimte is van iedereen. Je kunt zelf pas voluit leven, Als je de andere ook de ruimte wilt geven.…

ruimte vol leegte verdriet in alle hoeken de stilte nabij leegte met begrip gevoel tussen de oren op weg naar binnen in stilte vreugde de ontdekking van de roos herboren krachten…

onze bestemming kende een ander station ruimte genoeg dachten wij als geestverwanten het vooruitzicht was te groot voor de waarheid onze ruimte kent nu alleen nog de zonsondergang.…

het heelal of de ruimte eindeloos mooi...…

En als ik nou vandaag door niemand opgebeld, gevraagd, geapt of aangesproken wordt Als ik nou vandaag niemand lastig val of blij maak met mijn opmerkingen, niets doorstuur niemand van zijn of haar tijd beroof met een spreuk, een idee van mij niets probeer te ontlokken dan dan is de dag, de tijd voor mezelf en de tijd voor de ander…

Waar eens de oerknal onze dimensie binnenging, waar de ruimte zich opende en de tijd werd geboren, uit een ondeelbaar punt als ultieme bron. Die immense ruimte waar het sterrenlicht miljoenen jaren reist om naar ons te gaan.…

Is mens' leven uitgetekend in de sporen van de nacht, of leiden schimmen het bestaan van mensen die potten roeren in blokhutten van drie bij drie terwijl het vuur heel snel dooft? De laatste ster maakt de ochtend hoewel vogels nachtbrakers fluitend naar bed begeleiden Voor even stond de tijd toen stil... Duizelend brokkelde steen van…

Een vlotte oorlog in de Golf leek naar de hand van Bush een kolf. Verzekerd, dat-ie snel zou winnen, wou hij al te graag beginnen. Hij had van alles voorbereid en vele maanden voor de strijd z'n oorlogstuig en troepenmacht vlak bij Irak bijeengebracht. Nu is de kogel door de kerk. Het is helaas begonnen werk. De krijg verloopt al desastreus…

iemand verliezen is niet leuk, bijna iedereen weet het! maar wie niet weet wat verliezen is, kan het moeilijk begrijpen. ik heb iemand verloren... ik weet wat het is.. het is triest, donker, stil... iemand minder in je wereld.. dat is wat verliezen is..…

Er is geen foto die laat zien hoe jij nu bent. Geen landkaart waarop ik jouw huidige verblijfplaats aan kan wijzen. Ik kan alleen in mijn herinneringen reizen, terwijl ik weet dat ik je daar niet vind. Zo sta ik in de tussenwereld van het heden, met achter mij jouw onvoltooid verleden en ver vooruit mijn toekomst die zich achter…

Een verlies van iemand is hard. Je bent nog maar zo klein, maar je voelt de kille pijn. Het harde leven is gestart. Deze persoon was heel speciaal. In jouw ogen een held en geniaal. Hij beschermde jou tegen het kwaad. Deze leegte is het ergste wat er bestaat. Samen spelen in het gras.…

hij alle tijd in de schemer van zijn hart zaagt twijfel aan zijn poten hakt pijn hem steeds in moten verliest hij alle strijd in het donker van zijn geest maalt waanzin zijn gedachten al, ik weet niet hoeveel, nachten verliest hij voor altijd in het zwarte van zijn ziel slaat vrees reeds grote gaten in waar nog reserves zaten verlies…

zo stil was je nooit als in de blankhouten kist verstoken van elk levensteken nog net herkenbaar alsof er iets is weggegrist waarop je niet raakt uitgekeken verbleekt tot marmer bekende trekken uitgewist elke kans op terugkeer geweken onomkeerbaar dood alsof God zich heeft vergist en je zo weer zult gaan spreken…

Vanochtend werd ik wakker Met een uitdrukkingsloos gezicht Met in mijn ogen schijnend Het oranje ochtendlicht Het gemis dat kan ik dragen Als een fakkel in de wind Het vuur dat zal hoog branden Totdat ik het genoeg vind Mijn verdriet zal eeuwig blijven hangen Voor mij kom jij nooit meer terug Hopelijk kan iemand jou vervangen En vind…

Zonder nog een traan te laten rollen Gum ik alles weg Wat me nog aan jou kan laten denken Voor mij ben je niets meer dan een stukje verbrande foto een vaag weggestopte herinnering die ik zonder twijfels verder wegstop om op een mooie zomerdag weer aan je te denken en te beseffen dat ik gek was je ooit te laten gaan Maar ik kan het niet meer…

Een doolhof met gedachten door de dood van je vriend wat is er toch gebeurd? en wat was je laatste zin? Even gaat alles aan je voorbij tijd staat stil, gevoel staat uit er is nog zo veel dat je nog had willen zeggen. Hoe was die laatste blik en wat was die laatste grap? het staat niet zuiver in herinnering en dat, dat doet verdomde pijn…