Alle inzendingen over ruisen OR bruisen OR lier

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

Tijd is nu soms als een bijzonder mooi apart refrein waarin ruis, wind en regen en zon bij elkaar zijn. Maar dat af en toe sterk ruisen dat is nog gebleven dat is deel van het nu, ons dagelijkse huidige leven. Tijd lijkt een zandloper die gewoon leeg wil gaan eens zal ‘t ruisen stoppen als wij weer bij elkaar staan.…

Ik word zo blij van het ruisen mijn kind de geur van de lente die ons zo bemint je voelt de wind over de smalle paden gaan de gaven van liefde komen dan stilaan. Ik word blij van het ruisen ook van de zee ze brengt steeds nieuwe rollende golven mee.…

de zon gloeit na verstrooit haar licht onder slapende bomen geluk van een sterfgezicht waar ik te dromen sta daar dwarrel jij noodlottig neer de maan zal straks weer komen als wachter van de nacht ik hoor de bomen ruisen adem diep je levenszin sprakeloze woorden van de wind ik wil nog even bruisen jouw glimlach lijst ik in…

Langs mijn eigen hijgen hoor ik palmen ruisen, ondanks dit blindzwijgen zie ik de zee immer bruisen. Ik zoek nog steeds een strand met de koelte van kiezels en de warmte van zand, met lichtvoetig water en zwaarlijvige golven, met luchtkastelen onder schelpen bedolven.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

zij zoeken zeldzaam lila langs eeuwen schelpenstrand het blauw gevuld met meeuwen zo wit als zilverzand een V-formatie vliegers verjaagt de winterkou met zuiderzonnewarmte vanuit een hemels blauw het bruisen van de golven die breken op de kust het ruisen van de harten die ademen naar rust waar komen al die spetters die glinsteren…

laten violen koude beekjes warm ruisen schalt een trompet de restjes winter weg…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Nimphje, als ik 'er uw oogjens zo zoet, Zo lief, zo lodder, vol heldere gloed, Bekijke, zo vliegt 'er mijn zieltje gebuid Op wiekjens van zuchjes ten aderen uit. Dan blijft het hangen als 't bijelijn doet, Aan kaakjes of lipjes, vol gloeiend bloed, Of kropje, dat, zacht op en neder geaamd,…

Het boompje laat zijn blaadjes vallen, Aan 't Einde van de zoete tijd, Gedurig enige van allen, Zo raakt hij ook het laatste kwijt. Dat doet verhevene gedachten, (Terwijl haar naaste daalt in 't graf) Ook deze zelve gang verwachten, Want Adams blaad'ren vallen af. De Wereld kan haar lievelingen, Die met haar herts genegenheid, Wel…

Op 't hoogste van de nacht, na 't zinken en voor 't krieken Des dageraads, wanneer de slaap die 't al verblindt, Met Mankop om de kruin drijft op zijn vale wieken, En d' ijdle dromen, door een fluisterende wind Ten olm-boom uitgejaagd, Door al de wereld vliegen, Om al wat hersens draagt, Met schaduw te bedriegen, Met list te domplen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Spijtig Klaartje zou zich baden Moedernaakt in ene beek, Die langs klavere boorden streek, Overschâuwd van wilgenbladen; Grage Reinoud zat en keek, Watertandend door de rietjes; En hij riep eens zoet met een: Nog wat dieper, tot de knietjes; Daar mee droop zij schaamrood heen. ------------------------------------------ Spijtig -…

Vierde Verdeling 't Staat vast: ten ware door een Goddelijk bewegen, De grote Baaierd had noch ongeschikt gelegen. ..........................*...................... De verse melk, gestreeld uit volle prammen Stremt, door een stadiglijk geroer, Tot gele boter, die de Boer Ter marte veilt, waar stedelingen op vlammen. Zo karnt, zo…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

in ’t witsel van het ruisen nog uw ding (ting) (ing) (i) wijl ongenadig ons als zaad ontvalt op kille rots de woordenklank en droog.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

het is een stad die pracht en kunst bezit en waar het leven lijkt te zijn bevroren hier blijven vogels zingen, bomen ruisen rollator, wandelstok en kunstgebit zijn thuis in 't paradijs voor senioren --------------------------------------------- uit: poëzie-deleestafel, www.daandeligt.nl…

in ons lied stemt het lied van de streek, 't Bruisen der zee en het ruisen der beek. Holland! zoet Holland! hoe zwelt ons het hart Dáár, waar uw duinwand de zeevloeden tart; Waar al de schat van uw welige tuin Grenst aan de dorheid van 't stuivende duin! Needrig van buiten, maar rijk in uw borst, Zijt ge, zoet Holland!…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Alsof het gordijn heel even trilde zo bewogen de dubbele plooien vluchtig als een zucht voor mij net waarneembaar de wind was het niet want schemer lag stil onder een luchtige deken van een warme lenteavond voelde jij soms het denken van mijn lachende rimpels terwijl trillende handen weerbarstige tulpen schikten weet je nog, als kind…

het is rustig in de tunnels en op de brug op weg naar de heilige burcht zicht op het pad het licht ruimte vullen met levenskleuren ontwaak en houd wacht de spiraalvlam brand tot diep in de nacht overgang naar dag de dauw als instrument een trompet luid is de kreet ontwaak o luid ruis de dag is grauw maar zon komt toch wel weer…

Ik, die met bossen ruis en, meisje, lach, Die zonnig vink en schem'rig nachtegaal, En tot nocturnes aai met manestraal Mijn lier, de hei, besnaard met herfstdraadrag, Ik, die uit orgel, zwart voor blauwe dag, Smijt over de aarde mijn donderchoraal - Jou koos ik, dat je op 't orgel van je taal Eert Brahman, mij en jou, ons beider Bach.…