Ruis

Alsof het gordijn heel even trilde
zo bewogen de dubbele plooien
vluchtig als een zucht
voor mij net waarneembaar

de wind was het niet
want schemer lag stil
onder een luchtige deken
van een warme lenteavond

voelde jij soms het denken
van mijn lachende rimpels
terwijl trillende handen
weerbarstige tulpen schikten

weet je nog, als kind vroeg ik
steeds naar het hoe en het waarom
een enkele reis begreep ik wel
maar ik had je nog zoveel meer willen vragen

Schrijver: metha, 22 mei 2009

methaoudshoornmsn.com

Ruis

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 119