Alle inzendingen over sabel

Plots staat hij tussen mij en De opgaande woestijnzon Een man gehuld in 't zwart Zijn blinkende sabel daalt Als de weerlicht op mij neer Ik pareer ‘t staal in ‘n reflex En stoot met een angstroep De bajonet in de schaduw Van zwak vlees en bloed De sabel valt in mijn voet Ik veer rechtop in m’n bed Masseer de pijnlijke plek De…

Mijn taalgebruik is niet zo kleurrijk eerder dof en soms futloos, het is schaamteloos en erg omslachtig zo sabel ik mij dan vrolijk neer iedere keer een beetje meer.…

Degen, sabel en floret Worden ingezet En … het schietgebed. Ken je veel moeilijke termen, Dan kun je daar volop mee schermen.…

ik spiegelvecht vaak in mijn witte vest floretteer met een houw kop toucheer mijn beeld en jij hangt in de strop sabel als een maître dans in maliënkolder naar overwinningen in tweestrijd op mijn eigen zolder daar waar de spiegel stert in raken stap ik weer achteruit en ga en garde want jij jij daagt mij steeds weer uit…

Rugdekking biedt soldaten zekerheid die in de strijd het pleit moeten beslechten, een ondersteuning tijdens de gevechten bij onmin, tweespalt en vijandigheid, al is 't effect daarvan zeer discutabel wanneer dat plaatsvindt met de blanke sabel.…

vesten daar waar zij zich blootgaven het dansante bewegen leek gevoed te worden door kabel- verbindingen die alles registreerden of versnellen magische krachten de momenten van raken op het onbeschermd stukje lijf in de strijd waar het hoorbaar kreten slaken al klinkt vanuit de kling en lichtsnelheid vlug langs rapier en sabel…

we kruisten wapens na een eerst touché gingen we en garde wisten van het groeten in elkaar ontmoeten en toch was het raak stak dieper dan ik dacht jij riposteerde in verdediging met alle macht en niet alleen met brute kracht verwondde je vlak langs je helm door een open vest verbond je zonder klagen de striemen op mijn rug…

Als uitschot van de maatschappij ben ik oneindig onrendabel mijn deken is een gehaakt sprei op het bloembed van de fabel als scharrelaar verman ik mij met de fier getrokken sabel ten teken dat ik dikwijls vrij met de stuurloze parabel voor galg en rad dat ik gedij los van elke vaste kabel en in het sprookje dat ik brei is iedereen…

zeventien was hij toen het oorlog werd een stoomtreintje bracht hem hoog in de Alpen in die nazomer poseert hij in uniform zijn sabel losjes over de schouder ik mis jou ik mis ons dorp en de graanakkers schrijft hij in brieven aan zijn moeder temidden van het oorlogsgeweld volgt hij zijn weg door een verminkte wereld…

Waar mensen woorden sabelen met gezichten onheilig van cynisch bedoelen Waar mensen woorden vleien met gezichten kwijlend van kruipen en kroelen Daar metsel ik deuren en ramen met stenen keelbrokken dicht waardoor het valse licht en onoprecht geluid zich niet meer nestelt onder de huid Dans ik bevrijdend met vederlichte vlindervleugels,…

gefluister, geschuifel, gedruis een knecht die zijn wapenloop kuist het wachtwoord klinkt vals en onjuist zodat de wacht zijn hellebaard kruist de rabauw rekent zich bij de gilde waar ook een wetraadslid heen wilde maar wiens machtswellust zich snel stilde zodra men een buskruitvat tilde de snedige sabel ter hand en stoelen en banken aan…

Genoten werd toen van z'n sabel. Zo kwamen ze nader. De twee werden vader en moeder van Kaïn en Abel.…

Betrouwbaar de getrokken zwaarden, handgeschilderde replica der legendarische ziel Excaliburs de originele replica's verloren hebben ze de schittering en glorie, hun waarde de officieren met hun trotse grote sabels geloven niet meer in sprookjes en poëzie stilte voor de storm, betrouwbaar de afstand die zo gevreesd tot nieuwe inzichten…

Zachtjes en voldaan slaapt een ruige wereld buiten de barakken ligt een vijg van kots makke dwaze broeders slapen achter heuvels hun moeders zwerven in geduld en beven in hun trots De sterfelijkheid van liefde graaft zich in duel een ademtocht breekt vuige loeders de sabels hun gezel Een stoffig zadel verrotte akkers mirakels schermen…

Aan het ontbijt begint hij met een ponjaard De koffie steekt hij weg met een floret Bij voorkeur neemt hij bij de lunch een kromzwaard De thee gebruikt hij met een bajonet Zijn rijk diner bestaat uit vele gangen Een keur aan messentuig versiert de dis Van dolken, sabels, degens tot klewangen Met als dessert een kronkelende kris Doch op…

mijn zojuist bladvrijgemaakte schedeldak en gaat daar dan flink irriteren dat eigenwijze kreng strooit mijn hoofd vol late veren ontneemt mij de rust die het dus voor zichzelf niet zozeer ambieerde scharrel ik weer uren spastisch met donzen balen beddengoed omdat mijn lijf protesteert en het bloed gaat koken met dichtgeknepen ogen sabel…

Vaak trokken wij met onze roversbende op woensdagmiddagen de polder in; kruistochten naar het eeuwig onbekende, achter de dijk, achter de grijze kim - Wij droegen touwen, riemen, houten sabels, bouwden een fort van klei en zoden gras; geloofden grif de vlot verzonnen fabels over een vijand die in aantocht was, maar die niet kwam en nimmer…

bij het bloed doorlopen zand, zodanig als bagger geworden, overzie ik, Julius, Ridder van de Vergulde Vingerhoed, het slagveld met lede ogen en ervaar in mijn gemoed zwaar mededogen met de verminkte krijgers, alom zwaar gehavend , door sabels en kogels beboet een geschrei van verre snijdt mij door het hart ik spoed mij naar de plek…

Waar elke taal ter wereld wordt gehoord streed Arie met zijn sabel om victoire, zijn tegenstander Pósta de Hongaar, maar Arie’s droom werd in de grond geboord Want net toen hij zijn doodssteek wilde plaatsen, toen zakte er een fat boy door zijn klapstoel, de jury draaide om, De Jong trof knáp doel, maar dát werd niet gezien. De winst?…

gesmeed snijden in zang bloemetjes op jurk vertrappen en verscheuren haar borsten openen, in haar navel dansen en zij verzet zich niet kortademig niet te stillen zij taalt naar altijd meer tragiek in haar gelaat de laatste vlam in stervende stieren zij Virgen de los Reyes,zigeunerin, Maya, ornament van het Alhambra als gloed van sabel…

Laat mij toch los en kijk, zoon van de stichter der grondwet, die mij griefde en vertoornd, wik je woorden wel, gebruik het schild, en niet je sabel en geweld... Gebruik verstand en niet het geld.…

niet meer met een koperen pendel en bloedarmoede is allang niet meer romantisch; wij zijn voorbij 1830, Heine, en alle Wilhelms geland op grond waar het gras niet meer zo groen is als goed is wij zijn neergekomen bij het hese metaal waar de kleine aëroplanen uit Olieslagers' tijd als vlinders aan de muur geprikt zijn waar de snorren en sabels…

Drink een slokje, maar blijf zitten kruip dichter bij je zon, als je een satelliet bent gebruik je hoop als een sabel geef de wereld blindelings op of doe je schoenen uit onttover jezelf nu beetje bij beetje stap uit je kleertjes zonder dat iemand het ziet werp dat omhulsel weg tegen de spiegel houd jezelf bezig, stel je spiegelbeeld vragen…

De parade kijken op een Franse boulevard Er was toen geen angst, nee, er was toen nog geen gevaar Tijden zijn veranderd, meer dan veertig jaren verder 'n Wereld die in brand staat, schapen zoeken naar een herder Waanzin heeft zich vastgezet in hoofden van de mensen Die één geloof als enig waar voor alle mensen wensen Vreemde wapens sabelen…

Noorden vormt de kroon op Europa Het Zuiden kleurt hun vakantieverhalen Oost en West maken hun kruis compleet Ze zijn hier rotsvast geboren en getogen Ze weten hoe een kinderwagen aanvoelt en duwen fier toekomst de wereld in Nieuw leven beschijnt saai pensioen Ooit dachten ze vele volksjury’s te leiden De kwade tong immer klaar om neer te sabelen…

Ik sta er met sabel, met snavel, met bloedjas. Mijn lichaam is groot en vet en vet van de beenderen hitler en bismarck en nietzsche en truman. Chaplin is mijn lakei, maar ik weet het: hij steelt epauletten voor kermis en tabak voor de slaven van soho, hij steelt mijn historie voor marx - protesteert, generalen!…

Ze komen gegleden van d' overkant en kruipen met speren en sabels aan land, aan 't strand van de vele, zoo vele Chinezen. Ze hebben al uw boeken gelezen, en nooit een geheim vermoed noch ontsluierd; ze hebben de eeuwen der jeugd verluierd, ze zijn verhongerd en oud.…

toekomst wordt bezweerd door het verleden Als de hebzucht is verdreven met de tijd Als de eeuwigheid en het moment zijn versmolten met het heden Als ik van de twist van dood en leven ben bevrijd Is er een plaats waar het licht mijn aangezicht kleurloos laat Breng me daar en vertel me wat je herkent ...als ik ontdaan van schild en sabel…