Alle inzendingen over samen OR toeval OR einde

Het denken dat gedachten niet bij toeval ontstaan. Het je afvragen waarom toeval bestaat, als het geen invloed heeft op het denken. Het weerleggen van de idee dat gedachten niet toevallig zijn, want. Het je erbij neerleggen dat dit niet per toeval is gedacht.…

Door het lot gebonden Elkaar niet bij toeval gevonden Delen vreugde en verdriet Worden vrolijk als de een de ander ziet Kunnen samen de hele wereld aan Vullen elkaars gedachten aan Vrienden kan je mee lachen Bloedbroeders lezen elkaars gedachten…

Naar waar lijnen kruisen, en we samen vrede zien. In hemeldragende muziek, naar liefde luisteren. In strofen van gedichten, gevoelens lezen. In beweging van vlammen, dansend leven zien. Waar toeval bedoeling wordt, ontstaat ons nieuwe leven. In liefdevol samen worden. In gelukkig Samen Zijn.…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

Is het toeval dat juist op deze dag, alleen vier jaar later, jij jouw schoonvader kwam halen nu gedenken we jullie samen en missen jullie dubbel zoveel Tot ooit ~ 2004~2009~2010~ ~* Voor Gabriel *~…

Samen zijn we héél anders. Samen zijn wij één.…

Zie het wonder, hoe de weg jou vinden zal, als toeval dat bedoeling is. De weg is als reizen, naar waar je nu kan zijn. Naar waar je hier al bent. Samen zijn we op reis, met velen om ons heen. In liefde en vaak in leed. Er is geen ontkomen aan.…

ook hun handen spraken dezelfde taal met vaak ingewikkelde woorden ze ademden synchroon de lach als je niet beter zou weten hielden zij samen een tweeling vast waar toeval een kleine knipoog geeft blijft de verbazing- wekkende gelijkenis een wonderbaarlijk feest…

'n Waarheid weten 'n kennen herkennen Toeval ? Toeval bestaat niet !…

ik kwam je weer tegen na lange tijd zonder contact geschrokken keken we elkaar aan en alles kwam weer boven beelden doemen voor me op jouw handen op mijn lichaam mijn nagels in jouw rug jouw veelbetekenende blik die zich in mijn ogen boort jouw tong die met mijn lippen speelt mijn gretige mond die de jouwe zoekt dat was toen nu zien…

Zon valt op de gevel een zoveel duizenste tegel verlicht door een ster aan de hemel Wij verven de wolken blauw zingen op die steiger dansen door tot de dauw De zomer komt eraan een groot feest hier ver vandaan Dans dan mens en laat je gaan ver weg o maan o maan waar komen wij vandaan waar gaan wij naar toe toe het toeval bestaat…

Mezelf op te sluiten, waaraan ik niet ontsnap los te laten van iets, waarvan ik de strekking nog niet snap, de bascule in onbalans, dat kan geen toeval of vrijheid zijn. Geluk?…

met penselen trachtte ik het zwart van je af te schudden (in een kamer) maar ik vind nog een heldere stippellijn op het behangpapier (niets is toeval) waarop je schaduw meevaart, bij tussenpoos vanuit het spiegeleffect tussen licht en donker ‘k veeg niets meer uit laat het strijklicht binnen als disgenoot fijntjes wat blijft op…

Het wintert in Pompeï. De tijd van vegen, opruimen, restaureren en verder graven in de as. Er zijn recruten ingezet, soms wordt een kiek gemaakt. Zes jaar verlopen, en in je tent 's nachts om drie uur toon je me foto's: kijk, toen was ik in dienst, we groeven een villa op in Pompeï, het was berekoud, ik heb nog een munt achterover kunnen…

Misschien is het gewoon toeval dat jij en ik hier zijn, uitgerekend op deze planeet, en voor hetzelfde geld een dolfijn.…

De mensen die je tegen komt, kom je niet voor niets tegen, want ze zeggen allemaal hoe dan ook iets over jou. Dat heeft ook met trillingsgetallen te maken en met aardstralen, die jou op een bepaald stuk aarde laten zijn. Ik leer meer en meer om mij heen te kijken en daardoor zie ik vaak heel mooie mensen, die ik graag nader wil ontdekken…

hoort Nee, denk maar niet dat we je zijn vergeten Dat zou nooit lukken, in geen honderd jaar Na duizend jaren zelfs zullen wij weten Jouw liefde voor ons was oprecht en waar Rust zacht, neem alle rust die jou nu toekomt Baad in het Grote Licht van het Heelal En als de tijd er is dat je weerom komt Dan zijn wij daar, en dat is géén toeval…

Ineens ontving ik een berichtengolf Er lag een roofdier in een tuin te pitten En kort daarvoor, gaat u er maar voor zitten: Trof Silvia De Wolf-De Wolff de wolf Zo'n naam maakt uiteraard de tongen los Die komt van 'silva': dat betekent 'bos'!…

Verbonden in de geest die we samen zijn. Daar blijf ik wie ik ben en altijd was. Een dier zoals alle dieren waren. Als toeval dat bedoeling werd. Als kind van ons heelal.…

als klein kind een dreumes verdwaald in taal luisterend blind de zee niet meer als de zee niet meer in het oor waarom gaat dit door muziek in je gelaat niet de zee als meer er staat ruis in je ogen schuim op de regels slapende egels vogels drogen ogen waarom staat het veld leeg in koude lucht ik maak het vol daarom…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

Laten we ons eens levendig voorstellen, dat we samen met al wat leeft, mysterieuze antennes zijn. Van onze cosmos. Dat we samen open ogen zijn. Van onze wereld. Dat we hier op aarde werden geboren, om door het toeval uitverkoren, waar te moeten nemen. Om alleen maar bewust te zijn. Om mogelijkheden te zien. Om samen bij te dragen.…

een minnend paar man en meisje identiteit onbekend op een grijsgeregende morgen in een van de plattelandssteden komen vreemd aan hun eind nl. zij vloeien als twee vlakken natte waterverf in elkaar liefde of toeval niemand weet het stoffig en schraal als puin vindt men de bewijsstukken (hun silhouetten) later veel later op een onverhuurde…

een begin zonder eind zoeken naar elkaar samen zijn voelen alleen het verdriet de spanning de pijn zonder zijn zijn gemis omdat in het begin met het einde begonnen is…

Samen wandelen we Over dit lege canvas En behandelen we Alle uitzichten Waar schoonheid schuilt Je horizon mijn blik Mijn uitzicht jouw ogen De blik die je me geeft Als je me aankijkt en weeft Met woorden die klinken Alsof ik ze ken Toeval bestaat weer Ik geniet, verdwaal En meer, de pret In je ogen het palet…

Als je het hebt gedaan, ben je blij dat je het kon. Stel je het uit, krijg je spijt dat je het liet rusten. Ga je er tegenaan, ben je blij dat je het hebt doorgezet. Zie je er van af, loop je kans het te vergeten. Dus ben je blij als jij weer wordt gevraagd iets onuitsprekelijks te doen!…

Je leert te leven met zwarte engelen, soms – is er een van goud.…

Als een vogel vliegend door de zon een schaduw in een vleugelslag voorbij, zo vluchtig was jouw blik voor mij op die dag toen onze liefde begon. Onze ogen die bij rond zien elkaar vonden die elkaar onbewust even passeerden, toen snel terugkeerden en elkaar fixeerden naar elkaar staarden van waar we stonden. Een bliksemflits die uit het…

Overal en altijd drempels Naar de wereld, naar het leven Overal het overleven Overal vooral het toeval Engel van het Afscheid, verdwaal in liefde /Ga voorbij, voorbij Engel van Verraad, verdwaal in vriendschap /Ga voorbij, voorbij Engel van Verwaandheid, verdwaal in aandacht /Ga voorbij, voorbij Engel van Kleinzieligheid, verdwaal in vrijheid…