Alle inzendingen over samenzijn

in je lach gaf jij weer wie je was sprankelde in hoge tonen het gewone was ragfijn door alle mazen weet je mijn hart te raken in samenzijn kom met mij mee in de zee van overgave dans met mij op de muziek van pijn…

Leidend van kamer naar kamer, naar het meest intieme van ons samenzijn. Haar ramen, bron van Licht. De trots van ons huis, het paradijs, de tuin achter het huis. Waar alle vruchten van de liefde groeien aan die éne Boom waar rond wij samenzijn.…

zal ik gefluister wezen de tederheid in die alles onthullende zucht een liefdesverlangen dat zichtbaar verglijdt in een eeuwige wens naar samenzijn het onverstoorbare een rakende droom waar nachtenlang de illusie wacht verstrengelde handen elkaars houvast die eens gegeven samengaan…

een witte stip vloog stilte naar de horizon tot dat adembenemende fatale moment waar het leven genomen werd en de ziel hen ontviel de banden zijn niet verbroken in een anders samenzijn alleen leven etst de pijn van de zielverbondenheid…

lang voor hij zijn arm rond haar schouders legde had zij in zijn ogen haar verloren dromen gelezen, ook die van hem zijn lichaamstaal had haar vertelt in hem te durven geloven vol vertrouwen heeft zij haar hand in de zijne gelegd hun wereld is nu van samenzijn beloftevol luistert nu de wind…

Mijn allerliefste valentijn mijn dochter, mijn zijn als ik in je ogen kijk voel ik mij zo steenrijk want liefde kost geen geld het is het gevoel dat telt mijn allerliefste liefje jij mijn Giulia, ik kies je tot mijn meisje, fijn samenzijn jij mijn eeuwigdurende valentijn!…

ik wilde altijd al meegenomen worden je blikken delen genieten van jouw lach zelfs je schaduw zou ik dragen zodat ik nog wat dichter bij je was zou graag dromen langs je ogen je zien komen in een onverwachte stap de kleine schrik later toch het handje voor lief evenwicht je edelsteent zon uit gebroken licht regent lente met geloken…

Gearmd op het strand Staan beiden, op zes poten Zolang al samen Thuis wacht Huize Avondrood De zon bloost bij het afscheid…

U neemt uw gevoelens mee en ik de mijne, ooit treffen wij elkander weer en zullen wij opnieuw samenzijn.…

Zij weent, en haar verdriet verschroeit mijn ziel en haar pijn, wordt mijn pijn totdat we samenzijn.…

o vader wij zijn samen geweest in de langzame trein zonder bloemen die de nacht als een handschoen aan- en uittrekt wij zijn samen geweest vader terwijl het donker ons dichtsloeg. waar ben je nu op een klein ritje in de vrolijke bries van een groene auto of legde de dag haar handschoen niet op een tafel waar schemering en zachte genezing zeker…

Op bergtop en dalende paden dolen over stormende zeëen waar bliksem stormt en wij, wij één kunnen zijn in een geborgenheid die het verleden kent als in duizend visioenen De nachten zijn duister enkel roodgloeiende kolen lichtten nog jouw gezicht -het kampvuur vertelt nog de mooiste verhalen, echter ik, ik droom van jouw glanzend zicht…

iemand opent het venster iemand houdt de nacht over ons heen als een nieuw tentdoek iemand kent de weg iemand legt mij zijn oude tweedjasje over de schouders iemand zegt honing, iemand zingt honing, iemand proeft iemand gaat met mij de rivier in iemand zoekt tussen de schelpen naar de allerkleinste geopende schelp iemand zoekt naar een…

Hij is een oude man, wat heeft hij? Honger gehad, en hij bleef bij haar toen zij zei dat zij net zo alleen was als hij. Dat is zijn vrouw; hij kon niet terug naar waar hij wegging. Als zij te weinig te eten heeft wordt zij boos, hij houdt zijn mond. Toen hij honger had dacht hij niet meer aan waar hij ooit wegging. -------------------…

vraag ik mijzelf liefste wat doen we vandaag als de gordijnen opengaan klinkt er muziek van verpozingsaard dat ik van pure denkkracht braken wou de weg naar mijn bedluchtgemoed slaap ik in als het meisje uit het sprookje met de beren slaap ik in jouw niet schone bed dat hevig naar jou ruikt wat gek is want zo goed ken ik je niet maar…

gelukkig ben ik met jou getrouwd tot nu heb ik het nog nooit berouwd wij zijn er altijd voor elkaar vormen zo een ongewoon paar in goede en in slechte tijden wisten wij elkaar te ver(b)lei(ij)den plezier, zorgen, helaas ook verdriet wat deelden wij samen niet? een echtgenoot die als slapie echt genoot trouwe beschermengel tot aan de dood…

daar op mijn eiland ongedwongen samenzijn In de branding zalig zoenend 't zilte water langs ons lijf Glijdend in de lauwe golven voel ik je in me vraag je.... "blijf".... ?…

Zoals jij zingt er niet een Dàn voel ik mij gelukkig Ik kan de wereld aan Daarom wil ik voor eeuwig Het liefste Tussen mensen staan Hun warmte is onmisbaar En samen zijn wij één Waar moeten wij op aarde Zònder samenzijn toch heen Ik hef zo wéér een lied aan Misschien vind jij het fijn Om net als al die anderen Een deel van ons te zijn…

je fluisteren kleurt lucht vertrouwelijk geeft de ambiance het zachte van begrijpen waar kijken moeilijk is door het getemperde licht ik ken de kleine nuances van je stem de variaties van het intoneren die het spel van overtuigen soepel beheersen nog heb jij mij niet geraakt is er op zielsniveau geen contact gemaakt maar met…

Waar je stem is wil ik zijn zoals op onze eerste dag toen jij aan stilte die hem veilig hield mijn naam ontsloot samen met namen van vogels - mees, jonge merel; bloemen die daar uit het stof ontstonden - krokus, sneeuwklok, narcis - wuifden, geven aan je groet gehoor. Wij spraken met geen woord van 'ons inrichten', volgden waar…

De hoeder van mijn oude eenzaamheid schudt aan de tafel een wilde dans is gestopt wat nu nog moet wordt afgerond willoze twijgen in het gedoofde venster de kop van de helling bezwijkt de andere wereldhelft zal stonds ontwaken ik leg mij neer in de opalen schijnsels de roep van dieren komt tot de deur zacht zal ik straks belijden…

Mijn hand pas in jouw hand, alsof het zo hoort te zijn. Met mijn hand in de jouwe voel ik me minder klein. Ik zal geen weerstand geven, ik probeer het juist te begrijpen. Dat ik je volgen kan zonder dat je in mijn hand hoeft te knijpen. Al laat je mijn hand soms even los, wanneer je boos of verdrietig bent. Mijn handen kunnen meer dan dit…

Ik ben de minnaar die je 's nachts aan banden legt zeker mijn wellust, mijn ogen blauwe vlammen begin ik warm te draaien, stoomt mijn paardenkracht stormt het bloed door je gespannen ledematen. Ik ben de dromer die jou tot muze verheft zeeën wijken voor ons, lagunes drogen op door ons vergissen rivieren zich in hun stroom de regen beheersen…

Laat dan de wind de waarheid van het samenzijn dragen, versmeltend met moeder aarde wier kern bestaat uit brandende warmte toegedekt met een kleed van druppels water en korrelende zandpatronen.…

Met een ruk keer ik mij razendsnel om daardoor zie ik nog een glimp van jouw geheimen ik wens ze nog steeds te doorgronden nooit zal ik echter precies weten het beleven van een vrouw maar één ding weet ik heel zeker het was een innig samenzijn…

Ben ik gehuld in eenzaam zwijgen wachtend op de grauwe maan weg zijn mijn kansen, mijn leven weg mijn doel van bestaan. Ik heb je nodig, kan niet zonder jouw liefde om me te steunen ik wil niet verder gaan zonder jou. De mensen zie ik lopen ik hoor een dof geluid maar niets dringt echt door want het maakt niet uit. Zonder jou is niets zeker…

De nacht brengt de schaduw van jouw kus. In mijn verbeelding is het als een vleug van heimwee een plotselinge glimp van het in elkaar verstrengeld liggen. Het voelt als leeg wanneer mijn handen zoeken en slechts een kale plek van kou ontmoeten. Ik weet het wel, mijn lief, zo machtig is illusie betoverend, als overgave aan muziek troostend…

Zijdezachte ogen strelen jouw gelaat, fluisteren van liefde die nooit meer over gaat. Vragen zonder woorden: "weet je wel hoeveel"? Soms gewoon benauwend, grijpend naar mijn keel... Geen leven kunnen zien zonder jou naast mij, als aan elkaar vergroeid levend zij aan zij. "Weet je wel hoeveel , hoeveel ik van jou hou"? Ik lees…

De goudvissen zwemmen honderd rondjes in hun kom. Wij lachen samen wat, een voor een. Aan de muur hangt een kleed van geweven pampagras met vogels in raffiakleuren. Iemand heeft ze ooit horen zingen, maar we zeggen niets. Voor je het weet wonen er woorden in de leegte. ------------------------------------- uit: 'Hollands Maandblad',…

voor mij verglijdt de horizon en jij in lagen trillend wit mijn kleur verschiet de lust vergiet in heftig samenzijn uiteengespat in dol vergeten hoe het was de smaak van overgaaf de hitte is nu weggeëbd ik kleum van kou verschiet tot grauw en weer verglijden horizon en jij gescheiden zijn we vrij…