Alle inzendingen over satan OR genade

o,satan van oorlog,schuldig ben je aan je vernietigende begeerte doden, gevoelloos in bitterheid verwoestend monster in grimmigheid onuitgenodigd dring je binnen als een loopgraaf door de dageraad spoot je het rood in de verse aarde jij maakte een zwijnenstal van ons land het mensdom schuldloos geknecht en geknakt in haar ziel…

Zacht noemt ze de vertrouwde naam van wie zij in zich droeg bij ’t lezen van de dooptekst Mijn genade is genoeg. Door haar gemoed golft een baarmoederlijke gloed. Het kind een eigen weg gegaan mag door die naam Gods diepste liefde profileren. De naam houdt haar betekenis: Genadig is de Here.…

God vroeg Satan wat hij van Job vond… Terwijl er geen beter mens bestond… Job was een rijke man… “Neem hem maar eens alles af” zei Satan… “Op een dag zal hij je vervloeken”… En dat gingen ze uitzoeken… God zei tegen Satan: “Doe met Job wat je wilt”… Zolang je hem maar niet killed!…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

' De wereld in de greep van satan en mensen, doet velen naar hulp van de Verlosser wensen Het hulpgeroep naar de Schepper klinkt nu alom In het leven voor God en geweten doof en stom Corrupt en vals, de aard der mensen is te verwensen…

Een dag als alle andere _ of misschien toch iets heel bijzonders: altijd een dag, gemaakt door genade van onze Heer.…

Ik geloof niet in een Satan ik geloof ook niet in een God Ik geloof natuurlijk wel in iets dat kan ik helaas niet meer wissen dat was mijn foetus,baby,peuter,kleuter-inprentingsfase maar de opgedrongen socialisatiefase van mijn leven wel Dus geen mensen rondom mijn kist ik wil in de herinnering blijven dat ik het ook, echt niet wist…

Ik rook de dood, een mysterieuze bloemengeur geen genade, je lot bezegeld de poortwachter staat er al geen retour terug wreed meedogenloos, een orkest speelde in het ritme van de duistere nacht, bejubeld door koud publiek geen wetten, geen genade het roept iedereen elk op zijn tijd, naar het onaardse land de duisternis van de nacht…

genadig slaap je even uit want een stem spreekt tot de verbeelding ervaar maar een droom is moeilijker achter een scherm…

De zee had genade met zijn chocolade, weet nu ook een Goedheid uit Spanje.…

Laat ons samen God nu danken op dit mooie Pinksterfeest. Zingen zullen wij in vreugde om het komen van de Geest. Mocht Hij ons de liefde geven voor wat God geschapen heeft, onze harten dankbaar stemmen voor wat ergens ook maar leeft. Vred’en vreugde, moed en eerbied, alles wat in zevenvoud mensen samenbrengt in vriendschap, ons steeds…

Verlijdt U niet tot het duister waanzinnigheid en gefluister Waar televisies tot U spreken reclames boodschappen leken Waanzinnigen en demonen schreeuwen, manen en tot u honen Waar Satans rijk regeert U consumeert, verteert, en reguleert Denk goed na over de gevolgen de macht, de kennis is verbolgen De prijs die U betalen zal is hoog…

sluimert oude zomer bladrood grauwt daarna doorborduurt de narcis kil krokust jonge lente er trekt een voorhang op boven vluchtende ruïnes ver uit krijsend hete bergen slijkland zompt verdriet naar het westers paradijs somma knijpt een oogje toe ruilen lokt de satan zijn glimlach zegt genoeg…

In gindse olijfvelden op heuveltoppen der bezettingskolonisten is een bloeiende knop gebarsten en in uw dehumane brein losgeraekt de hecht doortimmerde plannen van uw sadistisch demonisch traktaet schudden en beven in omsingeling van satans militair apparaet uw house of cards zal de oog-om-oog tand-om-tand sabbattijd…

Verlatenheid en duisternis oeverloos lijden toen en nu; liefde niet begrepen, licht niet gedoogd, God, wees ons, zondaars, genadig…

Ik had mij verstopt in de wasmachine Want m'n schoonmoeder was op visite Ik riep om genade Zij zette hem aan Had ik die wurgslang Maar niet in haar tas gedaan!…

Zijn schip werd gebombardeerd... Ruim 300 man gingen ten onder... Hij vond een vlot, wel niet zo groot Maar zo ontkwam hij aan de verdrinkingsdood... Nog vier mannen klampten zich vast Hij hees ze op het vlot Zo dobberden ze op de oceaan Niet een dag, ook niet een week... Ze vochten, om niet dood te gaan Hij was de jongste van de vijf…

hier had ik willen fulmineren hier had ik mij tegen alles willen keren ik ben gestrand en aangeland op golven van weemoed zuigend ebben mijn voeten weg in overvloed…

onder een levensboog met goudblinkende trompetten staat met wijd gespreide armen gekleed in een laken vol witte rozetten de Beminnelijke Maagd, eeuwig verlicht door een fakkel in elke hand het is haar gelukt een verzonken hek te openen aan de hemelrand zij strijkt met warme honing over een zwartgeblakerde ziel en bevrucht opnieuw de zin die…

Nu haar sterren zijn gevallen niets haar waarheid nog kon delen waren zij - geraakt in zeer opnieuw de hemel in gegaan met blauwe bloemen voor de Heer om er het schaamrood mee te vegen van de loodgeslagen deuren die zij zagen in verveling Het was veel te heet geweest die zomers dat zij er van leefden van de naderende stilte blote billen…

Langs de wegen, vroeg en spade, dolen wij, op Gods genade, dorpen in en dorpen uit, tot ons, oud en onverdroten, eens de slagboom wordt gesloten die ons rustloos zwerven stuit.…

tijd is stout en ouder zijn is vel over been alleen is overkomen slootje springen beginnen zoals gifsla bloeit bloed rozen klappen één hand geen geluid sluit poort moord roept brand gang bang samen is pijn sluis loopt vol licht een schaduw schijnt fel priester ken kan jij mij beter dan ik woord voor woord god maar! begrijpen doen zij…

Deze genade, zó groot, door mij niet verdiend, mag mij doen dansen en springen! Gered van de dood! noemt Jezus mij Zijn vriend, zodat ik nu Halleluja kan zingen.…

Het leefde, leeft in mij: vol van genade te zijn. Mijn wil lag vastbesloten: anders wilde ik niet bestaan. Ergens elders liep het hart over van pijn; echter, ik kon vergiffenis schenken. Enkel de ziel van een ander mens te wenken.…

Kind van ons kind, kleine man, nu al zo eigen, daar bén je dan. Je pientere oogjes nemen ons op, volgen beweging, je bloemt uit de knop. Je warmte, je geur, je licht gewicht zo dicht aan ons hart maakt ons Scheppergericht. Kind van Uw kind, kleine man, nu al zo eigen, we ademen dank.…

ik telde omarmde ze zij stroomden genade beschenen mijn handen met cirkels vol warmte balancerend langs lijnen op een tocht zonder einde een lantaarnpaal verder viel licht kapot op de grond bomen droegen meer schaduw van struiken zonder houvast een merel ontwaakte aangeschoten door herrie van de zuipschuitenferry begon tegen donker…

Alex Roeka is een wijze dichter die rauwe gedichten genadig dichten kan.…

in armen van genade, zal het einde dan onsterfelijk zijn?…

nooit hebben wij ons bloed gemengd of naakt gedanst bij volle maan geen heidens ritueel van schedelbekers bier vleermuis en vampier weg met de magie uit donkere uren de hete vuren in overgaaf aan satan en serpent wij kiezen voor door licht gebroken duisternis de klaring van de zon koestering in warmte en transparantie van de zee…