Zij stroomden genade

ik telde omarmde ze
zij stroomden genade
beschenen mijn handen
met cirkels vol warmte
balancerend langs lijnen
op een tocht zonder einde

een lantaarnpaal
verder viel licht
kapot op de grond
bomen droegen
meer schaduw van
struiken zonder houvast

een merel ontwaakte
aangeschoten door herrie
van de zuipschuitenferry
begon tegen donker te fluiten
de roes was nog binnen maar de
kater sprong snel al naar buiten

Zie ook: http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/

Schrijver: wil melker, 9 juni 2008

wlmelkerziggo.nl

drank dronken nacht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 8 stemmen 434