Alle inzendingen over schaatsen OR energie OR omkoping

Tweeduizendacht was bijna afgesloten, maar toen ik lachend de balans opmaakte, begon het 's nachts te vriezen dat het kraakte, en werd er water op het plein gespoten. De ijsvloer bleef ik tot het laatst vermijden, uit angst alsnog een scheve schaats te rijden.…

Vogelpoep vergleed schaatsen gaven nog geen klap de laatste ronde…

Iets voor het eerst doen, schaatsen, uitgaan, of troosten -- Jammer! Je bent stijf!…

schaatsen ging prima maar zakte toch door het ijs tijdens het klunen [senryu]…

Haar wollige muts vol krakende hersenen ijs scherpe schaatsen.…

voel nattigheid en weet het scheve schaatsen woelen ik die altijd recht door zee de lange golven snijdt takkenbos en deuren die bij toeval openen angstvallig mijdt zij trekt mij onweerstaanbaar aan de donkere vlek die mij totaal laat gaan heb het ijs gebroken ben in het wak gedoken alleen de schaatsen heb ik uitgedaan…

In tijd zijn levens spelden- knoppen; gebold en vervolgens geprikt in kus van tijd die ongeëvenaard de equator kan laten schudden Zowel aardkorst als -schollen bouwen een be- paalde spanning op. Te hakken is al- tijd de tijd. Hetzij in blokken, hetzij in jaren van geen Oorlog En mast én stok vlaggen vrede Is ons landje bodemloos…

Winterkou brengt ijs Schaatsen uit het vet gehaald Holland op z'n mooist…

zee spoelt ongeschreven zinnen weg laat verzonken voeten achter opkomende vloed brengt nieuwe woordenstroom ik omarm de nu nog ongekende dromen tomeloze kracht overspoelt me plots de energie van de oceaan heel even van mij…

je vult mijn longen met frisse lucht mijn hart met vers bloed mijn hoofd zit vol gekke ideeën kortom een lijf barstensvol energie een alles overtreffend gevoel dat zacht en toch roze is en bovendien vogelvrij…

elke cel, elke ademhaling kent het dansen van het bezielde zijn gezien en ongezien golft en lacht de kosmos in eeuwig zingen muziek in beweging trilling en verstilling verdichting en vervloeing woord, beeld en klank krijgen een vorm door inspiratie…

Wolken drijven voorbij, haar dijen zacht bestemd voor mij als de zon en de maan... En wij laten ons gaan. Zonnestralen over onze lichamen omringd door rode rozen en ook boterbloemen, terwijl insecten om ons heen zoemen. Maar onverdroten geven wij ons aan elkaar over en strelen hartstochtelijk elkanders huid. Het riet langs de sloot…

Dolende over de velden in het prille ochtendlicht vibreren haar woorden over mijn huid als een zachte zomerbries de spanning glijdt van mijn mannelijk lijf ik voel mij één met de natuur en met haar die ik nimmer heb ontmoet een vreemd soort energie maakt zich meester van mij ik geef mij over en laat mij meevoeren naar een plek niet van…

Hij zoekt naar zijn ziel en vindt daar dan ook zichzelf vol met energie.…

In de bonte berm wuiven bloemen vrolijk naar een grauwe passant Hoe heerlijk het is om weer te proeven van de heerlijke buitenlucht waar ik zal genieten van het hemelsblauw en een onbekende berm in tinten groen die mij heeft uitgenodigd om haar van dichtbij waar te nemen. Geschikte plek voor insecten en kriebelbeestjes waar ze gezellig…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

's-Ochtends eerst een appel om op te starten Gewonnen Elfstedenkruisjes: zeven Door heel hard schaatsen en te beleven Er compleet voor gaan, zonder lot te tarten Een schaatsheld die wist van de hoed en de rand Gaat 't schaatsen volgen vanaf de bovenkant Jeen van den Berg; 8 januari 1928 - 8 oktober 2014 *Elfstedenrijder…

Langzaamaan Toch vliegensvlug Schaatsen Met de handen op de rug. Voeten blauw Hoofd rood. Over ijs En sloot.…

Wat is die Gianni Romme wisselvallig: Soms breekt hij elk record met groot gemak En soms is hij ziek, misselijk en zwak En blijkt ook zijn conditie achterstallig. Dus gisteren een kanjer, nu een kneus En morgen is de dwerg opnieuw een reus.…

De oude startmethode bij het schaatsen Wordt aangepast aan deze snelle tijd. Een valse start, dat is een vaststaand feit, Maakt dat veel favorieten zich niet plaatsen. Dus wordt er tot iets drastisch nieuws besloten: Er wordt voortaan, met scherp, voorlangs geschoten.…

bij het opstaan verlies ik telkens meer een beetje zin, de dag ondergaan en om je heen kijkend door de borstelige wenkbrauwen van dit bestaan niemand is echter dan de persoon die wankelt alvoor hij zijn evenwicht laat omkopen door een smeuïge samenleving die deugdelijk zijn verward met oprechtheid en gedeelde smart er bij willen horen…

De velden schijnen Ons tegen met dezelfde gele glans, Die ook op ’t hardblauw vlak aan de balans Der schaatsen ontschampt in bestoven lijnen.…

U begrijpt het natuurlijk al, We halen de piëdestal van stal. Wanneer heeft u voor het laatst, Iemand op een voetstuk plaatst, die had scheefgeschaatst. Er zijn al genoeg kwallen, van hun voetstuk gevallen.…

(in zijn koude mantel hangt nog een winter van toen) nu vorst de aarde dekt- wit en stil rond vogels waadt, laat ik niets na de ijsdans van een glijdend paar draait achten boven water sierlijk als een kleinood in vergeten glans hun wals smelt weg waar ik herinneringen leg, leg jij het beeld van nu zwierend, zwevend tot bevroren lof…

het is weekend en het ijs is weg we drinken chocolade in de kantine van de ijsbaan en we praten over vorig weekend op natuurijs met tegenwind en zo zwaar dat we steeds vielen met al die scheuren in het ijs maar wel echt mochten we moeten kiezen dan zeker dat ijs en niet de ijsbaan tot onze verbazing…

de Jaap Edenbaan terwijl je schaatst kijk je het nauwelijks aan tot het moment zoals vandaag dat de sneeuw valt en je gelukkig bent dankzij de sneeuw en de kou ondanks vermoeidheid en een geeuw is het: ik hou van jou zo mooi het wit op de Jaap Edenbaan en op zoek naar brood een verloren meeuw was je er niet, was beter maar gegaan…

Lieve deugd wat ben ik blij dat geschaats is weer voorbij enkel en alleen het zien vrat van mij een pond of tien. Want al klinkt het ook absurd steeds deed ik bij elke spurt onderuit voor de T.V. virtueel wel voluit mee. Was het langer door gegaan had de kans beslist bestaan dat ik mager als een lat dra de geest gegeven had. Goddank…

dit is mijn gezicht het is door lijnen getekend vroeger werkte ik op het land waar schilders stroompjes creëerden het zag vaak tegenslag groef zich vast in de winter in '63 schaatste ik de tocht die mij het leven zou leren over weemoed las ik de huisjes aan de Bonkevaart het ijs dat smolt onder mijn voeten over pijn leerde ik het…