Alle inzendingen over schaduw OR licht OR vorm

God zei dat ik een liedeke moest maken. Ik zei dat ik niet kon. Hij leê* mijn weifel-hand en wilde bij me blijven zoals een moeder doet die kindeke leert schrijven en 't lied begon. En 't lied begon te groeien uit mijn handen lijk uit de mei het gras; nog voor ik aan die wasdom bloei en zaad kon wensen stond heel mijn herte rijp van liekens…

Licht van vormen of de schaduw van het geluid fluistert als één stem in de lucht, overal ben jij, wacht ik op jou, zelfs nu hoor ik jouw stem je lachen, als een echo dwars door muren als de roep van mijn hart -kom terug naar Huis.…

zie hoe lijnen elkaar verrijken in schaduw en contrast vormen in samengaan verglijden zich uitwaaierend weer spreiden punten lichten op in de vitale kleuren van het energierijk leven drink elixer uit heelal mijn muze is er al en straalt vergeten planeten kom dans met mij uit zwart naar rozerood om onze liefde eeuwigheid te…

lief spelen zij al jaren lang het spel van licht en schaduw nooit heeft een onvertogen woord daar afbreuk aan gedaan als er een lichte schaduw overtrok werden er slechts wenkbrauwen gefronst en nooit eens stevig op de deur gebonsd alleen waar onverwacht het contrast verstoord werd herstel niet snel voorhanden was bleek…

In de schaduw en het licht is alles gezien gehoord en gevoeld.…

in gedachten danst wat jij ooit was, verder als kleine puntjes licht ver weg als grote lichte schaduw ga je door de donkere dalen van eeuwig niets.…

zacht vloeien herinneringen ineen van het kleine beginnen tot de meest sprookjesachtige dingen in de carrousel van tijd glijden emoties en formaliteit moeiteloos door vele jaren van woestijn tot oase bergen gletsjers en zee wij hebben het allemaal ervaren toch tonen bijna alle foto’s in de schaduw van licht het nog nooit uitgesproken…

Van verre slingert een koude zon mij slechts stralen naast ‘t gezicht Als een veraf gelegen luchtballon schenkt ze schaduwen van ’t licht Ik ril en tracht warmte te voelen doch koude kruipt mij in het hart En donkere zon, zonder gevoel en met stralen slechts uit pure smart Warmte, zou zij dienen te bieden zoals dit een eerlijke zon betaamt…

In lichtend spoor langs rechte wegen gedroomd geluk gevonden leven langs lijnen van verheven banen niet slechts het licht ook duistere tijden gaven mijn zijn in schaduw aan.…

Verkrampt lijkt ieder gezicht met de toekomst als schaduw van het licht... Vergulde gedachten blijken schijn achteraf. En grimlacht naar ons reeds het graf. Zinloos iedere daad zo geprezen en op het gelaat kun je de twijfel lezen.…

er is geen schaduw zonder licht & geen stilte zonder jouw stem in mijn allerliefste dromen sla ik je niet met woorden ik streel je zinnen & teder kus ik jouw gezicht…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Geen schaduwen werpt wat ongeschreven is niet gelezen wordt wat zich laat zien doet het licht weerkaatsen maakt zich een vorm herkenbaarheid en optelsom van bekend en onbekend zo laat een kus zich voelen twee lippen op een zachte huid daarbij een passend geluid noemt zich en klinkt vrolijk twee wijnglazen tegen elkaar breekbaar…

Schaduwen tussen bomen fluisteren hun woorden in akkoorden van zachte bries groeien in mosstille geluiden door zonlicht gestrekt tot drempels over zanderige paden. Sluipend door en over elkaar geven elkander geen ruimte vormen zacht licht van de dag om tot nevelige schemer tussen verduisterend eikenhout tot nacht elk zicht ontneemt.…

ik volg het licht op jouw gezicht als jij de avondlucht trotseert met wisselende intensiteit vlammen schaduwen speels rond je vormen de matheid van je fraaie huid voorkomt weerkaatsen in diep donker vragen oogt je sterrenblik een lach glimt tanden wit dit warm decor heb ik zo lief omdat het uitzicht op de hemel biedt…

Er staan twee mensen Aan het eind van de straat De zon op hun gericht Schaduwen vormen zich Aan hun voeten Geschreeuw Weerklinkt tussen de huizen Ze gaan allebei een andere kant op Vormen zo hun eigen weg Schaduwen blijven achter Het staat op de straat geschreven Lange tijd verstrijkt Lantarenpalen floepen aan Mooi recht in een rij Nu…

Ik leef maar voel het niet ik zing maar vorm de klanken niet ik vecht als een schim in een stralende schaduw altijd zoekend naar het geluk in mijn verdriet…

nu de wind de takken buigt is dit geen vraag meer maar verdrongen stilstand bij gedempt licht en bijna gesloten oog een tint tussen nevel en zwart of anders een vorm van helder nog vóór de tijd van keuze en besluit maar voorbij het lichaam dat schaduw wierp een voeg tussen het nu en ons, hoe de wind is gaan liggen, samen vanuit een…

Zoals bij 't sneeuwen die vlokken vervaard weiger en trage vallen op aard, zo moeten alle gedachten van ons van uit hun hemel van dromen en dons dalen op aarde waar alles dooit wat sneeuwwit en droomrig de dingen vermooit. Droef is de dooi maar als uitgeblomd gesmolten bloeisel gefilterd komt na duistere reizen door wijze grond kristal…

een kleine lente ontspon zich in jouw wintercocon zon wikkelde de draden af die schaduw gaven zacht ontwaakten maanden slapen in het eerste licht dat vorm gaf in het strekken van nieuw leven zag je vleugels strak ontplooien kleuren die ontdooiden je koos als regenboog een fladderende vlucht vrij in helder blauwe lucht…

ik rembrandt licht vermeer de zachte lijnen in de haren van de dienstmaagd met baleinen die een kan met verse melk schenkt speel met kleur de wind en schaduw in gordijnen het glas in lood van een half geopend raam weerkaatst haar gaan rubens ook de zachte vormen die in schaars bedekken een welkom roepen aan de meesters en gezellen…

uit twee werelden beleef ik een rustige vorm van verdriet.…

Kijk dan beide handen gevuld met helemaal jij ooit zwanger van verwachten groeit het nu tot aan de hemel en nog verder groen tekent het naderende voorjaar soms barst het open en blozend kleurt een prachtig boeket de vensterbank…

voor de vorm zou ik je willen kussen in de nabijheid van een warmtebron ik zou je willen pellen je huid je schaven en de krullen tellen en stoetsgewijze plaatsen naar grootte en hoeveelheid pigment een compositie van leedvermaak en van verleden heden op de uitvaart is er niemand zelfs de kist is leeg alleen is er de lucht van afgesloten…

Jan Peter heeft een glorieuze week Hij mocht er bij de topontmoeting tussen En ook nog eens Michelle Obama kussen Hoewel ie daar wat lodderig bij keek Zo ben je hier een loser en uit vorm En héél ver weg lijk je ineens enórm !…

die met zijn paard in het drijfzand dreigt te zakken die door zich bij zijn paardenstaart te pakken zichzelf met paard en al opbeuren kon Want door de vorm kan alles functioneren Daar kan de inhoud vrijelijk transformeren…

het rondelet 't is een schavuit, een nar, een vlerk het rondelet geen schaterlach maar binnenpret het vlucht voor 't zingen uit de kerk verdwijnt dan in het blauwe zwerk het rondelet..…

In het spoor der zwaluwen luwen schaduwen in het morgenlicht licht verblindend licht dat licht verbonden in de lucht als zwaluwen zweven en schaduwen geven hun licht in het morgenlicht…