59 resultaten.
Spiralen van zand
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 71 ik wist dat zij
zouden komen
kleine spiralen van zand
voelde ‘s morgens
de zon al prikken op
mijn gezicht en hand
ook het steels
verschieten van
de duinse schaduwkant
waar de alom
aanwezige gekko’s
kartels stappen op de rand
nog hangt in de pittige
geur van olijven ui en
paprika een kip te garen
op het vuurtje dat
maar niet…
Hallo Lente
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 398 Hallo Lente, wat ben je maagdelijk
pril, bijzonder groen, dit jaar
de winter liet zich innig gelden
maar nu laat jij jouw zon zien
gaat er een knoopje los
voor bomen bladerknoppen
zag ik jouw vriendin, de zomer
vandaag al een beetje glimlachen
vanachter haar blonde gitaar
liep ik over schaduwkant
van straat naar glasbak
om het…
Beelddragers
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 341 We dragen beelden met ons mee
soms in een fel laaiend vuur
of juist een rustig kalme zee
die beelden ze blijven op den duur
Verbeelding wat je graag wil
kan heel lang blijven hangen
of beelden waarnaar je stil
met liefde blijft verlangen
Die beelden, foto's van ons leven
met schaduwkanten of overbelicht
koester dit geschenk want het gegeven…
Natuurlijk
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.083 Je aarzelt nog of de liefde
die mijn hart teistert
natuurlijk is
zoals eb en vloed tegen oeverkasseien
en of de echo van mijn woordgeluid
ook stilte kan verdragen
maar in het ruisen van de wind
hoor je mijn adem in het verlangen
en twijfel je niet langer over de schaduwkant
van dromen die het leven overleven
daar leg je jouw hart in…
Lunch-excentriek
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 80 hoe dun is de wind
als hij al kou lispelend
uit de schaduwkant
van het straatje komt
de tochtige hoek
kijkt al lang niet meer op
van vreemde passanten
met mutsen en wanten
naamlozen schuifelen
schijnbaar doelloos
voorbij en toch houden zij
angstvallig de overkant vrij
waar warme zon
de terrasjes laat stralen
glimlach en ogen de…
Na de eerste blik
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 143 jouw pas
is langer dan de mijne
in vergelijk ben ik de kleine
maar jij schikt en
in een licht verend gaan
komen we altijd samen aan
toch dol ik onderweg
maak vreemde capriolen
tot jij er iets van zegt
ik kan niet braaf
gearmd met je lopen
als ik jou op handen draag
licht op in schaduwkanten
imponeert in winkels vol klanten
met…
Het jachtspektakel
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 52 donker
dwaalden
schaduwbomen
op de van licht
vergeven
kale plaats
hier bleef
de wind
achterwege
er was voor
jonge aanplant
geen schaduwkant
zomerse hitte
droogden
jonge loten uit
kaal barstte
in de grond
de zwarte kluit
waar nachts
de plek leek
uitgestorven
loerden ogen
uit de rand van
het bos naar prooi
mooi zichtbaar…
Natuur
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 647 een geasfalteerde autosnelweg
met een berm ernaast, de waterkant
eenden lopen langs de brede rijweg
en een nijlgans aan de overkant
bomen in een rij voorbij de rondweg
kale weiden aan de schaduwkant
de konijnen hollen langs de sluipweg
vogels zichtbaar van de onderkant
in mijn auto zie ik de natuur
als een film gewoonweg paraderen
tot…
In de duinen
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.661 Stil ligt hij in de diepe duinendel
- een krekel sjirpt, blank zaagje, fijn getand -
Hij ligt te turen naar het kleurenspel
en 't dof oud-zilver van de schaduwkant.…
Op het zuiden
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 678 in eerste instantie dacht ik dat ze
temperament hadden, dat vuur en passie
er vanaf zou spatten
zolang ze er zijn heb ik het niet kunnen
ontdekken alhoewel hun kleur genoeg
zegt
misschien zou de zon een reden kunnen
zijn omdat ze aan de schaduwkant op het
oosten wonen, zie ze iedere dag treurend
hangen
nu hebben ze geruild met andere…
De maan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 176 Mijn gebaar is een eerbetoon in de openbaring
van een leven wat we samen hebben opgebouwd
nu dat ik de schaduwkant zie door de verduistering.
Alleen de nieuwe maan die het daglicht niet kent
maar wel de euforie van vernieuwing verzend
naar mijn brein voor een kostbaar fragment.…
Toch speelden wij zon
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 292 ik heb de schaduwkanten
lang gezien dacht dat
zij het echte leven waren
de jeugd werd er al
heel vroeg mee omgeven
toch speelden wij zon
klein geboren mochten wij
pas laat de stem verheffen
op hun manier gaan overleggen
weerstand was hun zekerheid
in generaties opgebouwd maar
wel in een vooroorlogse tijd
wij zochten openheid en…
Bewaar mij voor het goede
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 293 Noem mij één onheil
in mensen geschiedenis
dat zo demonisch
kwaadaardig en gruwelijk is
dan de fanatieke wil
alsmaar goed te doen
geneigdheid alles te
willen zuiveren uit naam
van moraal en fatsoen
blinde gehoorzaamheid waar de
wereld nog steeds voor beeft
wil ons doen geloven
dat ons bestaan geen
schaduwkanten heeft
zo is het al…
Levensloop
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 37 mededogen,
los van valse hoop
in een briljante
tocht op zoek naar
eilanden van de zon,
alleen door tijd bemant,
troost te vinden in
de vriendschappen
te schuilen in het
het hunkerende
bloed, wat op het
manifest van lijf
en leed geschreven,
bleven we aan elkaar
verwant, om het beste
deel gegeven naast de
avontuurlijke schaduwkant…
Alarm
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 750 Wervelwind weent door zilveren zand
Treuzelend zeilt de avond voorbij
De dood, kreupele wurger
Suipt hoestend naar de schaduwkant
Richt zich op in de mistige wei
Blank en schuchter is de vlucht van de maan
In de akelige stilte van een zeebodem
In de vrede van een waan
Zuigen de vangarmen aan mijn wrak
Ik los een weerbarstige traan
Zwarte…
Betovering (deel 1)
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 235 De wolf huilt bij de maan zoals haar stem weergalmt
de lichtende nachtwolken belichten haar schoonheid
de achtergrond is haar schaduwkant als de nacht.
Ieder woord komt als een vonk door mijn pupil
haar spierkracht en sierlijke beweging betoveren mij
als haar giftand zichtbaar wordt wanneer zij lacht.…
Frêle schouders
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 46 ik zag je
gezicht in tal
van vragen
de antwoorden
wetend wist ik
hoeveel jouw
frêle schouders
moesten dragen
toch liep je
verend met
ingehouden spirit
de borst vooruit
het neusje geheven
jouw verschijning
bruist van leven
en vitaliteit
toch had ook jij
je schaduwkant
waarbij jouw silhouet
in grijs gehuld
de kleurloosheid
van…
Krachtenspel
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 699 samen en uiteen
schuilen diep en vluchten ver
zoeken naar de levensbron
jalousie en ijver maken tongen los
het oog ziet slechts een deel
kent niet de ruime blik van verre horizonnen
maar slechts een blinde vlek die groter wordt
verdwaalde scherpe zinnen
snijden door de eeuwen heen
niet doordacht maar wat bleef hangen
ziet men slechts een schaduwkant…
HOPPER
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 716 De Amerikaanse droom doorprikt
Uit de eenvoud van zijn wieg gekropen
Kneedt hij een eigen stijl
Weekt zich los
Stroomopwaarts klimmend
Toont hij de schaduwkant van wildgroei
Het lege huis spiegelt verveling
Herkenbaar en genant
In dunne gelijke lagen aangebracht
De mens afgezonderd in een hotelkamer
Niet meer dan een ding in de ruimte…
Koud laat je me janken
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.769 aarzelend open ik mijn grote muil
stem mijn lied in witgrijze damp
grom mijn grieven tegen de lamp
die helderheid brengt in beneveld gehuil
verknipt toon ik mijn schaduwkant
als silhouet in priemend blauw gelijst
dat zielsverdriet naar boven krijst
verkracht onteerd en aangerand
lange halen smijt ik de argeloze hemel in
woest roep ik de…
"Ademtocht "
netgedicht
3.0 met 37 stemmen 1.539 Haar haar als zeil
bollend in de wind
in bruisend sop
en schuim gewassen,
de blouse fris getint
stuwt haar scheepje
van het rankste soort
in schuimend kielzog
van een tocht die maalt
langs sterren, ongetemd
als hinden blind voor
hun bestaan, ongeremd
tussen kop en staart
bereiken we de schaduwkant
van ons en een bekende maan.…
ONEINDIGE LIEFDE
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 400 uit
Ga nu maar zalig naar het dromenland
morgen schijnt de zon weer op je huid
Sluit je ogen gerust maar in mijn hand
ik zal heel de nacht over je waken gaan
Droom nu maar van onze grootse band
laat hem nu maar rustig gaan, die traan
Droom maar zalig in mijn veilige hand
niemand die jou nog verdriet kan doen
Dadelijk is er zon zonder schaduwkant…
Ondanks alles….
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 24 gemotiveerd dat de resultaten
voor onze nazaten, het op z’n
minst een betere opstap hebben
tot een hoger doel, wat scoort is
te zwak uitgedrukt, geprojecteerd
in een gevoel tussen materie en
afhankelijkheid wat wordt
bedoeld wat alles wat ons maakt
uit dwangmatigheid ontstaat,
waarachter dat meer of mooi
in intrinsieke normen ook in
schaduwkanten…
De tussenstand
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 121 het levenspad begaan
Kan je samen beter aan
Blij verruim je wij
Met nieuw geboren leven
Dat je alles zal geven
Aan jezelf voorbij
Altijd paraat
Altijd beschikbaar
Wie zij zijn ben jij
Wie jij bent terzij
Want dapper gaan ze het leven aan
Afhankelijk van jouw bestaan
Sara brengt de tussenstand
Het leven
Kleur gegeven
Maar ook een schaduwkant…
Daar wil ik je toebehoren
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.723 Waar bergtoppen nevelen doorboren
avondlicht rood in rotsen brandt
een echo machtig rondjes zweeft,
zijn vederdek met wind verkleeft
en nacht verschijnt aan schaduwkant
daar wil ik je toebehoren
Waar zon en zee elkaar verloren
`s ochtends stormend vroeg ontwaakt
wilde stromen niet te stoppen
driftig donker golven koppen
donderend…
Vredesstichter
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.425 Vredesstichter
Rabin 'vocht' voor eenheid in zijn land
voor samen hand in hand op weg
naar vrede
zijn rug naar de schaduwkant
zijn ogen gericht op de zon
die kleine man bracht licht en hoop
maar duisternis die overwon
ook deze keer
men schoot een waarlijk mens
onmenselijk
in nog geen vijf seconden neer
men nam 'gewoon' zijn leven…
het water van de Amstel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 164 het water spiegelt het ornament van panden
lichte kringen vloeien over schaduwkanten
water voert straten en bomen met een boog
naar een overbrugging van zijn loop
de dag roeit aan de oevers lange slagen lawaai en
getoeter aan een hoge draad worden trams zingend
door de stad gedragen een woonplaats onzijdig en groot
over het water verglijdt…
de put
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 2.391 doorgaat
die somberte hult je in een cape van afschuw
haar zwaarte drukt pijnlijk op iedere zenuw
probeer ondanks dit alles verder te kijken
niet alles zal voor altijd uitzichtloos blijken
wat jij nodig hebt is geduld, kracht en tijd
vertrouw me, je krijgt hiervan beslist geen spijt
je doorleeft deze periode niet zomaar
want naast de schaduwkant…
Arcanum XII: De Gegangene
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 81 gutsen
langs mijn rug
een terugweg
naar de bronnen van de oerzee
ontbinding
de rotting van het vlees
verlossing door de dood
zaaien de kiemen van nieuw leven
de toekomst
is het kind van
de vergankelijkheid van het verleden
in bevrijdende onthechting
lokt sterven
met beloften van geluk
dat ooit slechts
rauwe lust was;
aan de schaduwkant…