Alle inzendingen over schelden OR vloeken

Vloeken is gebrek aan woorden. Pesten is gebrek aan begrip.…

ik weet dat ik eens niet meer zal bestaan treur niet, vloek niet laat mij gaan…

Vloeken in de kerk: niet altijd een zonde, soms een dure plicht…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Een gynaecoloog van aan het Scheld' verdient - naar 't schijnt - veel Nederlands geld. Wie gaat voor een zoon betaalt een klein loon. Maar voor een dochter wordt extra geteld !…

Het water van de Schelde roept me met haar wiegende deiningen Een onweerstaanbare kracht drijft me naar haar toe Door het gat in de dijk waar ze ooit hongerig de polder binnenstroomde Stap ik in ontzag haar wondere wereld binnen Haar dagelijks wisselende verschijning is getooid met witte schuimkoppen die plagend spelen met de schaduwen van de…

Sinds er mensen wonen aan de boorden van de Schelde hebben ze zich gevoed met wat de rivier hen bood Vis, kreukels, krabben, kreeften, lamsoor, zeekraal, garnalen Eiwitten, vitaminen, mineralen De landoogst kon mislukken, het vee ziek en dood Oorlog kon alles vernietigen maar de rivier behoedde voor hongersnood Helaas, het is gedaan met…

Gescheld, zo hoor je vaak, is zeer gezond Daarbij verdwijnen al je stresshormonen Hou je niet in, het moet de moeite lonen Neem dus de grofste woorden in je mond Allicht zou ik dat nodig moeten doen Het lukt me niet: ik lijd zwaar aan fatsoen…

Wat blijft er over van een goed verhaal, Wanneer we vieze woorden, foute grappen, Uit alle kinderboeken willen schrappen? Dit lot treft nu het werk van Roald Dahl. Straks mag alleen ‘wat door de beugel kan’, En niemand vindt er meer een donder ‘an.…

Er schuilt meer kracht in zwijgen, dan dat je probeert met een vloek eruit te krijgen.…

Wanneer ogen de taal van de mond spreken zal het vloeken verdwijnen!…

Opa is zo streng: bij onweer dondert het nooit -- want vloeken mag niet.…

Zij schelde in ‘t Duits en riep: “Eichel!”…

ontnemen ochtendnevels zicht op andere kanten stoeien kleine golfjes voor de boegen weten stoere mannen wel van wanten als loodsboten door golven ploegen krijst in ruime luchten meeuw ziet in het verschiet jouw laatste friet op het Bolwerk staat fier die beroemde Zeeuw ontlokt het lome zand de andere een geeuw daagt een storm het water uit…

Vruchtwater De Schelde ontplooit zich Zijn naakte spiegel bedekt nu De matte en laffe rand Bloemen reiken de hand: Een erehaag, gadegeslagen Neergepend in vogelperspectief De tijd aan de dijk gezet Vergrijst in spaakwielen…

Op een schier verborgen plein in Antwerpen schouwt het hoge Neptunusbeeld minzaam, waarbij zijn ogen onverstoorbaar waakzaam, heersende, vorsende blikken werpen. De vorstelijke drietand wil zich scherpen om het kunstwerk onder hem, met sterke naam, zelfverzekerd en trots, toch gehoorzaam, aan de zeekoning te onderwerpen. Scheepsboegen steken…

Spreken is zilver vloeken is lood toch heeft de mensheid aan beiden een broertje dood.…

rusland in tranen bij zoveel gewild geweld past enkel vloeken!…

Verbaal geweld Geweldadig verteld Woorden.... als kogels afgevuurd mondeling ingehuurd door de lippen bestuurd komen keihard aan Schelden doet meer zeer dan slaan.…

Een vrouw verwordt tot man als zij wil schelden Zij wordt een hem met navenant veel haar En dan verschijnt het volgende gevaar Als de reproductiespieren zich niet melden Zo wordt de hele mensheid nog vervloekt Heeft die papegaai toch flink succes geboekt…

Huis van steen, huis van hout tranen gekerfd in elke balk vloeken geëtst op elke bout, niets, maar dan ook niets wat mij er nu nog van weerhoud je de rug toe te keren. En misschien komt er een tijd, dat ik denken zal aan al die keren, van vóór de samenzwering van tranen en vloeken.…

Het is om je te laten weten Dat vloeken zo banaal Ver weg van Poëzie Een gebrek aan taal is…

Dan vloeken wij en schelden Op beider verleidingskelk, Verzweren hen voor eeuwig - Maar proeven ras weer van elk. Jenever beide en liefde - Nooit wordt het genoeg gezeid - Zij doen ons telkens zwichten Voor hunne welsprekendheid. Laat vrij de vijand komen!…

Ze slaakt geen zucht En noemt mij niet in haar Stil refrein Ook ik ben stil En staar haar naar Nader nu Stiller nu Geknecht worden En geknecht zijn Ze droomt van revolutie In haar geborgen zijn Van gras en geen helm Van boodschappen verborgen in het woud De schelde roert zich Het is niet stil in Antwerpen Soms lacht ze en is ze een uit…

en ik, ik probeer het te verwoorden je vertelde me wat woorden maar je woorden zeiden me niets gezegdes rolden uit je mond, je zei me iets, maar 't zei me niets je vertelde me wat dingen je praatte, scheldde, schreeuwde omdat ik je niet verstond.…

zo jammer zegt mijn oom vogels blijken niet te zingen uit blijdschap en geluk maar om te pochen of rivalen weg te schelden so what zeg ik nou zegt hij ik ben ontdaan…

hij dacht het zijne er van kom dan, kom dan smaak het vileine vragend, uitdagend komrij bevlogen kwamreed vervlogen de dood komt altijd op tijd komrij met mij ik scheld u kwijt…

Een grimmige vloek wacht op mijn tong Een onbestemde hand klemt mijn aders dicht. Er is iets dat ik nog niet weten wil…

In het donker van mijn gedachten ben je woorden die het licht verzinnen. In het licht van mijn fantasie ben je eenzaam mijn verhaal dat ik niet vertel omdat mijn woorden nog eenzamer zijn dan elke kleur die op jou lijkt en je altijd laat verdwijnen als je naam weer begint met de echo die de liefde weer bang zal…