Alle inzendingen over schepen OR fluiten OR verlangens

Hij werkt waar het water laag staat Een dagelijkse inloop van honger en dorst In zijn boot, staat het water hoog Al zijn paarden heb ik bereden: De vurige, de snelle, de krachtige Er staat water in de boot En terwijl híj zorgt voor water en brood Stap ik in de jol met overtollig nat Schep schep voor schep Een bodem in het vaartuig Het…

druipend langs mijn huid slechten verlangens tranen door liefde pijn, angst verliefdheid onder ogen gevoel gaat diep zuchtend en kreunend versnelt je hartslag kriebels in je buik je benen losgeslagen verlangens lees mijn hart en neem me mee in de vlucht die verlangen heet…

Schep nu de kleuren schep nu de kracht geef door de wijsheid aan ieder die het horen wil draag uit de kennis aanvaard de rede versterk de groep leg verband in gedachten doe goed straal liefde je naaste wacht!!…

Onvrije relaties verknellen ons, tussen kaden en schepen. Wie angstige kinderen blijven, bereiken kant noch wal. Vertrouwen verbindt ons mensen, zoals bruggen en schepen doen. Wanneer verlangen liefde wordt, gaan we weer op avontuur, door tegenwind en storm. Willen we met trouwe schepen, sterke waterbruggen bouwen.…

De mensen baden in de golven van schepen -- die zij leegkopen.…

De lust doet me verlangen naar meer, Om samen te gaan spelen en verlangens te delen.…

Je sprak over je onuitvoerbare verlangens, Verboden verlangens, die wij even deelden met elkaar Je handen volgend hun weg, net zoals de mijne Dat was even genieten geblazen En jouw handen blijven mij vandaag nog steeds verbazen Al wist ik dat ik je maar te leen had En bij elke seconde voelde ik het einde Maar toch wist ik je lust in bedwang…

als doornige rozenstruiken verwelkt door onopneembaar vallend vocht het fundament aangetast door zilte tranen slechts zoutkristallen vormen een geplaveide weg… Zie hoe prille zonnestralen kwenen in licht verscholen in een sluier van verduistering die het zicht ontnam van een liefde in reflectie getalmd door onuitgesproken verlangens…

sommigen verstopten we nadien in een fles, gooiden die bij hoogwater in de zee, de golven namen toen al onze onvervulde verlangens mee. op hoop van zege.…

de diepste verlangens blijven vaak onuitgesproken. we vermoeden ze wel maar we horen ze niet. daarom zien sommigen soms overal spoken en anderen blijven , met een kluitje, verscholen in ’ t riet.…

Zie hoe ze de voorbijgangers verleiden, en lonken naar al wie aan 't raam passeert, zij die door menigeen worden begeerd voor kort genot dat hevig kan verblijden. Maar nadat de genoegens zijn verteerd zijn er ook velen die hun spijt belijden, die lusten in 't vervolg maar liever mijden als zoete vruchten die men 't beste weert. Maar toch…

Telkens als ik fluit, gedachten smoren en warme lucht eruit.…

Bij het omslaan van de krant soms teder dan weer fel Tijdens het wandelen (aan het strand) bij het plakken van een band hoewel Maar nooit schel wel onvervalst muzikaal en als ik muisstil ben in mijn hoofd althans ogen gesloten... wordt er gefloten…

Vaak in mijne mijmerij Waart gij onverwacht in mij, 'k Zong mijn lied naar uw geluid, Zó, een jongen op zijn fluit Blaast in vredige avondstonde Droom'rig wijsje zelf gevonden En van 't wonder in zijn lied Fluit hij, maar hij weet het niet.…

De dag zingt zich een vogeltje vlinders zoeken buikgeluiden een wind uit het zuiden legt eieren in een nest je bent niet ver van de boom gevallen uiterlijk onbewogen kleed jij je uit in nieuwe tulpen, bloemenvazen alles wijst zich een weg naar jouw fluit.…

gegeven heb je het fluiten van de warme wind gehoord er is een vrouw die hier onkruid komt wieden wilde planten noemt ze die ze neemt ze mee naar haar rozenhuis koestert hen als haar eigen kinderen die de wind laten fluiten, die de wind laten fluiten luister, de wind fluit over een nieuwe ochtend de doden zijn niet voor niets gestorven…

Fluit hij uit of fluit hij thuis, met zijn autoriteit beschikt hij over wat in de wedstrijd zal worden voorgeschreven.…

Hooggehakt en kortgerokt over ongelijk plaveisel gespierde man bruingebrand kijkt, ogen keuren glimlach verschijnt tevreden met wat hij ziet fluit.... plots een geluid hij gelooft zijn oren niet zij fluit als een vent!…

wie helderrode verlangens heeft weet waar ik over spreek je moet vertellen zet stappen terug ontketen de woorden stap voorwaarts de onwetendheid voorbij ontketen de kracht in je ziel juist als midden in een zin je adem stokt hoor griot bard priester of sjamaan spreek door hen over verlangens gedrenkt in helderrood…

Rozen verwelken, schepen vergaan, maar onze liefde blijft áltijd bestaan. FLAUWEKUL. Als rozen niét verwelken, dan zou dat úniek zijn. Als schépen niet vergaan, zou er geen "verloop" zijn. Dat liefde niet "voor altijd" is, hoeft niet te worden uitgelegd. Daarmee is álles in dit rijmpje toch écht wel weerlegd?!…

Als passerende schepen in de nacht, zwaaide ik je bij daglicht voorgoed uit.…

Wiegende schepen, Rinkelende kettingen. Kade van muziek.…

verwarm me met je verlangens fluister me wat je denkt knuffel me en maak me zeker ik heb je nodig de liefde die je me brengt…

Als ik in het bos loop en een vogel fluit dan voel ik mij heel prettig ik voel mij even uit. Ik snuif dan diep de lucht in van het frisse groen en als ik ook kon fluiten zou ik dit zeker doen. Het liefste naast hem zittend naast hem op zijn tak lekker samen fluiten geheel op ons gemak.…

nee, ik schep niets ook geen afstand schik mijn veren slechts wat warmer onafhankelijk van toevallig beschikbare schouders onder plooigezichten van meelevend marmer deze zomer is te verbleekt om de ondergaande zon nog onder zijn vleugels te nemen nee, ik schep geen afstand maar een volle wintertooi om weer aaibaar te zijn…

Toekomst ligt breekbaar In mijn gedachten Mijn handen vouwen zich In gebed om zekerheid Ik doop mijn pen In meren van verlangens En laat een waterval Het onbevlekte wit bevangen Mijn verlangens schrijvend Ontdoe ik mij van het blad Voor mijn mond en laat gedachten de einder zoeken Mijn handen ontvouwen zich Berustend in eigen kracht…

We moeten praten, over schoenen en schepen -- en lekkere trek.…

De haven: kades een vlakke zee, de schepen -- ijzeren muren.…

Hoor jij de vogels fluiten?…

een lied dans mij een mouw klap mij een roos maar laat mij niet in de kou struikel mij een blok glij mij een banaan schiet mij een gebed en lach mij een traan brei mij een naald naai mij een steek hou me vast klem mij stevig beet regen mij een boog kleur mij in, wis mij uit hou van mij met haar en huid zwijg mij een woord fluit…