Alle inzendingen over schepping OR god OR weer

geen verdienste Dat is gewoon mijn eigenschap Dat is wie ik ben, mijn ik, mijn zijn Want als ik ergens ben, dan ben ik er ook Omdat ik me dat bewust ben En weet dat velen dat niet aankunnen Maak ik me meerdere malen klein Nou ben ik al niet groot En al 3 centimeter gekrompen Maar het hoofd weet ik nog steeds te buigen Ook nu woon ik weer…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Dan waren wij er niet geweest, was zijn schepping een beestachtig feest, was de wereld zonder mensen, beter had God zich 't niet kunnen wensen. Maar nu wij toch op deze aarde zijn, dolende, van God verlaten, moeten wij, niet zonder pijn, het beste uit de mens naar boven halen.…

Verdrijf het licht, sprak een stem tot Hem en de zon versteende straalde in zacht zilver tussen vonken die het vuur doofden verstil het leven, sprak een stem tot Hem en het leven vond haar rust geborgen in met huid beklede ogen, even donker als daarbuiten met dromen over sterren en de maan in een wreed ogenblik verzwolgen door…

Gods kind had blokken in zijn boezelaar, Waarmee het in de wolken had gespeeld. Maar toen zij op wou bergen, moe, verveeld, Zag ze in de doos en wist niet hoe ze daar In passen moesten, keurig ingedeeld. Want God was streng, maar sliep - dus geen gevaar.…

O god wat valt aan de mens te helen als hij zo is waar uw schepping het zicht in dag en nacht deed verdelen of aan zijn aard, ongevraagd, mij dus, de zwakte zocht toe te bedelen ben ik de kroon op uw schepping als mijn vel verdroogt onder ooggeklepte mensen en vrij als ik zie dat wij door kwetsbaarheid worden gedoogd en de levensaderen…

Lucht en winden, zee en strand De zon, maan en de sterrenpracht God, de Schepper heeft dit bedacht En houdt de wereld nog in stand. Looft God, de Schepper van ’t heelal Prijst Hem om zijn wijsheid en macht Dat Hij de schepping heeft volbracht Hij die was en is en er altijd wezen zal.…

waar eeuwig tijdloos was materie energie en eindeloze snelheid had scheidde god hemel en aarde baarde in een paradijselijke sfeer de evolutieleer met erfzonde en de doop in lidmaatschap als absolutie de prijs van deze struggle for live zal altijd hemel blijven de mens wil verder dan het drie dimensionaal gaan kijken…

Als ik het even niet meer zie zitten, maak ik het mee Als ik het even niet meer zie zitten, heb ik het mee De liefde van God en hoop erbij, Maar als ik om met heen kijk, zie ik de liefde van God in jou!…

hij schept wat stof tot wereldbol bekleedt haar met planeten hangt zon en evolutie aan haar op zaait verstand in eden hij draait zich om en zucht tevreden want uit zijn ooghoek kan hij zien hoe adam zacht in eva is gegleden…

Licht was Gods eerste schepping nog voor de zon er was of de maan of de sterren. Licht is immers liefde, is doorgeefluik naar zoveel meer. Licht is trilling en golf tegelijk, dat leert de fysica. Licht is materie maar zonder stem; ze wacht op ons.…

een beleven van het zijn zoals het was en ooit zal worden ik ben de schepping en ook god van het totale leven dat ons is gegeven…

jouw god heerlijk is leven met jou als gebod…

Als ik een goddelijk verveelde God was Zou ik als laagje dauw de aarde infiltreren En verder deed ik nooit meer iets Ik liet de mensen alles slopen Ooit breken ze de basis open Als ze me zien kan ik evaporeren Voor ze me vragen stellen met mijn schepping imploderen…

eeuwenlang geschapen als mensen goden vergeten of de schepping mishagen…

Glorie aan God, alle lof en eer Want Hij heeft aan ons gedacht En heel de schepping volbracht Geprezen zij God, onze Heer. Glorie aan God, die ons lief heeft Want Hij is met ons, dag en nacht En houdt trouw over ons de wacht Hij die in ons hart Zijn vrede geeft.…

Het hoofd, een benen doos waarin wat wij zien als het hoogste, kroon op de schepping: hersens het uitgespogen kauwsel van de goden, de schedel kwispedoor, waarin een grijze kauwgom of stinkende pruim --------------------------------------------------- uit: Van cadmium lekken de bossen, 2002…

Ik neem me voor weer kind te zijn vertrouwen blindelings elke dag! Uw goedheid Heer maakt mij weer klein. Maak dat mijn liefde groeien mag. Ik neem me voor in het nieuwe jaar mens te worden, ontplooi mij Heer. Dat lukt me niet alléén God maar geef mij de kracht dan telkens weer.…

je gaat weer lopen op de zwarte steen los van alles nergens heen in het raken voel je het verleden naken kom geef je over je bent te vaak alleen voel me vlij je neer, je ziel heb ik al lang gemist accepteer weer mijn gezicht je hoort bij mij deel de schepping die we vroeger waren, kom dan gaan we God ervaren de tijd is slechts…

Ook God ging dood, gelijk een mens en heel zijn leven bleek een leugen. Niet zijns dan was de schepping eigen, maar hij niets dan een vroeger wens. Niets meer dan ooit door mens geschapen, een langzaam vergeten waanidee. En God ging dood, maar zeer tevree, want God had nog een laatste wapen.…

Toen de mens als kroon der schepping, het loflied van zijn heerlijkheid, het paradijs mocht binnen treden, heeft God zich zeer verblijd, De mens, hij had Hem lief, hij wandelde met Hem, en in de avondkoelte hoorde hij zijn stem.…

Wanneer je de brommers moet geloven zijn ze knap pissig op ons daarboven Het dondert, bliksemt dat 't een lieve lust is kort gezegd: de weergoden zijn: Behoorlijk doorspekt van venijn wanneer ze het beneden laten gelijken op een waar spook- festijn.…

Van God hadden ze nog nooit gehoord En toch beleden zij hun eigen religie In het diepst verstopt, In het hart van hun bos Kwamen zij heimelijk samen Om hen die zij als goden zagen Te eren met woorden en gebruiken En samen volk te zijn In het hart van de natuur, Hun eigen bos, parel van Schepping, beschenen door Het nachtelijk schijnsel…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

Zomerse dagen in de lente zomerse dagen in de herfst wie kon dat bevroeden wie kan dat beïnvloeden geen mens en als het aan God ligt houdt hij het op 52 zondagen en de rest de rest is genade!…

De weergoden hebben het weer niet mee nu ze andere goden vervloeken kracht van de natuur negeren barst er een onweer los weergaloos waarachtig ik heb het niet meer met de wereld het aardse bestaan ontgaat mij door mysteriën in de spelonken stormen breken daadkracht de mens machteloos gaat aan krachtige winden ten onder en een god…

O, machtige God, niemand is aan U gelijk U, die hemel en aarde hebt voortgebracht U, die de mooie schepping hebt uitgedacht Niet te omschrijven en oneindig is Uw rijk. Hemel en aarde, het is alles Uw domein Ja, van U, o God, zijn alle dingen Hoe kunnen wij Uw naam bezingen U, die was en is en er altijd zal zijn.…

Grote God, wij prijzen Uw naam Omdat U ons steeds nabij wilt zijn In blijdschap, verdriet en pijn Grote God, wij prijzen Uw naam Want U hebt de schepping volbracht En aan al Uw mensen gedacht. Grote God, wij prijzen Uw naam Voor de prachtige natuur ons gegeven Dit mogen we elke dag opnieuw beleven.…

Met verwondering kijken we naar al wat leeft Naar de natuur die God ons heeft gegeven Naar bloemen, planten en het dierenleven Het is God die deze mooie schepping ons geeft.…