Alle inzendingen over schilderen OR verlangen

De avond verzwijgt het dansen verlangend naar troost en zotte echo van jouw lach daar in het land van de brief waaruit je iedere avond voorleest schilder je maanlicht en nachtgeboomte onder het plafond van het hemelbalkon hark je de onrust als slappe gladiolen tot over de rand van een afgrond, zo schoon en je betaalt soms tol aan geestverwanten…

We schilderen borsten en benen en billen secuur gelijkmatig in hemelse sfeer, doen een stap achteruit voor een kritische blik op ons werk en genieten steeds weer. Tevreden grijnzend bekijken we samen het resultaat van ons werk.......... en elkaar. We zien en besluiten: het verlangen, de hartstocht, de passie ontketend?…

Toen de wind opstak niet eens zo'n sterke die de warmte van het vlakke land verdreef werd de deken van beschutting en het aangenaam vertoeven in oneindig diep gedeeld. Kant of wal, wat kan het bieden naakt en met tranen overdekt die rolden van het klein talud om zich te voegen bij het water en het sterk doorbuigend riet. Wie kent niet…

Laat me opnieuw verlangen, maakt me weer jong en blij. Buiten geurt het overal, met prachtig tere tinten. Met bloemen zonder tal, die uit de aarde spruiten. Het lauwe windje speelt, de lucht is vol met fluiten. Ik kan alleen maar zwijgen bij al dit jubelend lentespel. Ik kijk en luister… en voel verwondering opwellen.…

Kom, laat ons saam de weg op gaan. Ik weet een bergbeek en een brug, Daar vindt het hart zich weer terug. Men kan er uren blijven staan, Want niemand zal ons vragen doen. Daar op de donkere terrassen Groeit jonge rijst in zilveren plassen, De wereld is er jong, en groen. De bergen zijn er donker blauw, Zo hooggestapeld in hun bouw.…

Jubelend vol verlangen. Iets mooiers is er niet. Nog even en de lucht is vol met geuren, en kleurt zich met een tere bloesempracht. Hoe heerlijk is die lentetijd, Mooier en beter… Dan je had gedacht.…

Is mens-zijn dan een oeverloos verlangen, een zoeken zonder echt te vinden ooit? Ik weet het niet, maar wil toch blijven vragen.…

Ik nader tot de kelders van jouw vloeibaar reservoir, gedachten worden smerig als een ranzig abatoir. Het deint Mia, het schrijnt Mia, mijn paden worden nat ik wil je graag beklimmen maar je flanken zijn te glad. Jij speelt met mij een hinkelspel en duwt me uit balans. Zo val ik uit de gratie en ontglipt me weer de kans. Nochtans jouw ogen lonken…

een man dicht in broze tijd de weg halverwege van hier naar later hij kneedt de taal vult de scheuren in het schrijvend hart poëet van vuur en ijzer kenner van ogen van naald en storm meester van karmozijnen woorden van geheimen van het licht schilder van bloesemend verlangen in dichters handpalm geschreven en alleen maar dit…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Schilder creëert de vrucht, tot de honger hem dwingt te eten van zijn stilleven. De nacht is gesluierd in het fluister ligt de smart van ieder dichters hart. Boom beklopt z’n bast, in z’n talent gerustgesteld draagt hij de takkenlast. In de kleur van een gevleugeld paard, vlecht ik verlangen in een ponystaart.…

, naar dat wat de schilder niet heeft ontbloot…

met plezier Gebruik pastel en zachte lijnen Voor de kleur van mijn gezicht Negeer vermoeidheid, leed en pijnen En wat ouderdom aanricht Schilder voor de dag van morgen Zet een droombeeld op papier Schilder mij Schilder geen zorgen Doe dat maar niet Laat die maar hier…

er zijn schilders en zij die schilderen en natuurlijk indianen en excentriekelingen die steevast zichzelf beschilderen hoewel er een gelijkenis bestaat zit het verschil hem toch vooral in het gebruik van kleur...…

Ik schilder mijn canvas, precies hoe ik wil Ik geef groen aan de wolken en schilder de wind windstil Ik meng paars en geel door de zee, verf een touwtje om de maan en neem haar stiekem met me mee Al mocht ik niet kiezen voor de grote van het doek noch de fijnheid van de kwasten die ik erf Ik schilder wat ik wil, vanaf nu tot het laatste…

Zij voelt liefde Voor hem met het Verlangen De Trots nu voorbij (De nachtvlinder) Rank en slank haar lijf Wachtend op hem. Haar Enige liefste De hond. De kat Spelende Het Ware leven (In afwachting) N.a.v. 3 werken van de schilder Balthus…

Waar modder wordt Uiteen geslagen Blokkades opgeheven Adem die stokte Weer wordt vrijgegeven Stolsels verpulverd Als waren zij er Nooit geweest Alles stroomt in mij In handen van Hem Die in mij alles Goed maakt en geneest…

Andere tijden met Akkerland en weidekoeien, Kippen die alle tijd Van de wereld hadden, Die meer scharrelden Met elkaar dan met Een voortijdige dood - Eenvoud en geborgenheid Het vertrekpunt, Ontwikkeling die eindeloos Doorging en nooit stil mocht Staan - tot de tijd mij inhaalde, En het moment aanbrak Om mijn ontwikkeling…

vandaag weer naar de schildersclub ouderen, met veel ervaring zelf ben ik de huppeldepup voor mannen een openbaring als bijna jongste van de groep schilder ik, als enige, abstract eens per jaar ga ik onder de loep velen vinden mij bekakt vrouwen zijn niet mijn doel naakt schilderen doe ik graag mannen zijn er, waar ik me bij voel schilderen…

ik wou dat ik kon schilderen met de kleuren van de wind dan kleurde ik de wereld in een vredig, warme tint dan was het leven handelbaar geen oorlog, angst, verdriet maar de wereld zit zo niet in elkaar en schilderen... dat kan ik niet…

't Verlangen van mijn hart doet gevoelens bovendrijven. Hoe heerlijk is het, als ik woorden vind. Het vult mijn dag, blij als een kind. Het zijn zo vaak die kleine vreugden in mijn leven, die het leven aangenaam doen zijn. Verdriet en pijn worden verdreven.…

nog heel even dan spreidt het blad het bloemhart laat zich zien bovendien de eerste bonte vlinder raakt mijn ziel in een fase van extase op zulke momenten wil ik alleen zijn om het hart te laten lenten te delen met de jubeltonen van de merel en de eerste zwaluw loopt de schaduw voor me uit die zich niet laat vangen zozeer is mijn verlangen…

, schrijvers, schilders in een woordeloos bordeel.…

In het landschap van mijn dromen schilder ik mijn liefde voor jou Het penseel verft de kleuren die ik in mijn hart ontvouw Opnieuw beleef ik onze liefde en schilder onze passiekleuren Zacht streel ik de verf op het doek over lichamen die naar liefde geuren In het landschap van mijn dromen schilder ik onze vurige kleuren Doop mijn penceel…

wat zouden we graag weer even mopperen over het weer elkaar omver lopen in drukte irritaties over flauwekul en meer wat zullen we straks vriendelijk in weer en wind belangstellend groeten begripvol en eensgezind toch?…

Nu ik ze buiten mijn bereik weet, mijn vosje rood als de schuchtere ochtendschemering, lees ik de oude Russen en trek ik me terug knus in mijn compartiment van oud verdriet en verse wonden, oh zie me toch verlangen....…

Met zinloze woorden schilder ik het verlangen schaamteloos op haar blanke huid. Steeds wilder roffelt het maanlicht op ons broos duet.…

kleur mij kleur mijn dag mijn lippen in rood schilder mij schilder mijn blik mijn ogen minder dood schets mij schets me dan mijn leven mijn zijn in roze met rode rozen en ik ik beloof je leer je zweven over de wegen tot aan de hemel tot aan het blauw…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…