Alle inzendingen over schrikken

het lijkt vaag op iets dat verdwenen is maar mogelijk ook nooit heeft bestaan een soort fantoom waarin wij hebben geloofd en zijn meegegaan met iets dat zich vaak kneusde aan de realiteit zonder sporen na te laten behalve een niet te harden diepe pijn van littekens die nooit zichtbaar waren er zat leven in geweven zonder…

Tot zijn schrik belandde hij in de lik en leert nu lezen aan zijn celmaten.…

Schrikken van de deur die ik zelf dicht trek Leven en ademen tegelijkertijd oneindige vrijheid Haar overvloed was mijn gebrek.…

Hij heeft blaren op zijn vingers Sterk is hij in de adem van haar taal Dat de slaap meer en meer dunt Verbijsterd in schrik doet ontwaken…

Tot grote schrik van velen dreigt de ploeg van Engeland waarschijnlijk te gaan spelen in de Britse variant.…

Schrik Schrik … slik … snik … klik Mijn dode moeder opgebaard…

het verdriet dat in je ogen brandt de blijdschap waar je van straalt de schrik van de angst het rode van de liefde mijn gevoel niet te beschrijven…

ik krab de korst van een nog verse wond kom uit mijn cocon en verlaat mij doodshoofdvlinder "geen verwijt aan jou maar een schrik van mezelf "…

Mijn olifante-tante uit Nederweert, die echt als een tenniskanon serveert, werd de schrik der clubgenoten. Die hebben dus snel besloten, dat kortgerokte dames worden geroyeerd !…

de reiger reikt me zijn kikkerbilwil een eenzaam argusoog in akelig stil de wederzijdse schrik een weldoordachte wisselblik ik kijk je aan ik knik…

voortdurende stresshemel waar schrik zijn blauwdruk in de hersenen projecteert is het met zwart-wit gedaan dan roert chaos het aanbranden op te hoog vuur…

maar hoef niet te schrikken ik zwaai, zij zwaaien terug het is wel crisis-, maar ook vredestijd voldaan bijt ik mijn hond wat liefde toe!…

zij plaatsen hun ladders tegen mijn lichaam ik schrik in het diepe donker van hun aanwezigheid wat moeten zij van mij wat is het dat zij zoeken dat ik zoek zo vasthoudend dat het elke nacht trilt in mij…

een gedenkwaardige dag van water naar lucht een dag van geboorte van huilen van schrikken van bewondering verandering vernieuwing van zijn ik ben ik ben geboren in de tijd ik ben jarig…

Bij de aanbieder baarde hij schrik. Hij verklaarde: 'Ik rook geen sigaren, maar lont.'…

met je ogen als kooltjes links klein & ontstoken rechts groot van schrik zag jij mijn eerste traan tot je laatste snik…

Snel, overrompelend, nalaten De tijding komt als een ijlbode Ongevraagd, onaangekondigd Het vertrek is al even schokkend Koud, vol schrik, verlaten…

En ieder jaar in maart daar staan ze weer doodstil om niemand te doen schrikken zo teder roze en wit zo integer bloemblad aan nog kale tak…

Plots is er dat vleugje wind Dat als een kille adem langs me heen glijdt Op die windstille, donkere avond Ik schrik ervan, want ik waande me alleen…

Jouw eerlijkheid, is als een slapeloze nacht, geslopen in een Bosrijk verleden, van die mooie veerrijke rare vogel, die precies weet wanneer hij moet zingen, als het Bos in alle vroegte zijn aandacht vraagt, de dieren ontroostbaar sluimerend zijn klaagzang aanhoren, beseffen tot hun slapeloos onverkwikt schrikken, dat het Bos tot aan de grond…

's Ochtends na een leutig Carnavalsfeest, schrik ik wakker van een grote oerknal, met de geur van bedorven gehaktbal, maar van de producent schrik ik het meest. In zijn adamskostuum ligt daar een vent, met alleen z'n narrenmuts nog maar op. Zelfs slapende trekt hij een gekke kop. Hoe hij hier komt dat is me onbekend.…

een rauwe schreeuw breekt de prille nacht in stukken en ik schrik op uit vergeten mijmeringen een besef dat dit moet zijn wat anderen leven noemen dat dit - wat het ook is - van mij is en dat dit mij heeft wakkergemaakt uit een ver verleden…

Soms schrik ik van mijn eigen woorden; ze hangen als koorden te zweven boven een gedachten-arena zonder net. En ik ben degene die de koorden zonder angst of beven bezet...…

kanker een klein woordje met zo`n gote betekenis, het doet je huilen van de schrik. een woordje van 6 letters groot, voor de een een scheldwoord en voor de ander de dood.....…

bedankt slager dennis voor al uw vleesgedichten en dan nu iemand die vier jaar geleden bijna met een ingezonden brief in de boxtelbode heeft gestaan ------------------------------------------------------- uit: Daar schrik je toch van. De eerste 1000 gedichten…

Ik gooide een bal er kwam een klaaglijk geluid uit ik wist dat een bal je wezenloos kan laten schrikken maar dat hij zijn bek niet kan houden dat hij zijn ware aard niet toont is ongehoord.…

Het was behoorlijk schrikken Toen ik me deed verslikken. Die brok in mijn keel Werd mij even te veel Ik dreigde er bijna in te stikken. Maar door een slokje water Kwam ik toch weer boven water.…

het diepe vallen in het bodemloze de schrik altijd daar evenredig aan de val wat angstzweet rest als de herinnering aan een moeilijk te bewijzen belevenis die je plagen blijft in elke nachtdroom…

kaarslicht in pompoenen spooknacht van Halloween heksen en draken die door het luchtruim zweven griezelende monsters huiveringwekkende dracula' s en vampiers die van schrik doen beven…

Een hoopvolle schijtlijster deed z'n behoefte onhandig en scheet op de bril en de pot zei: 'Ik schrik me hier rot! Maak 'm schoon, want ik zie zo geen reet!'…