Alle inzendingen over signaal

als ik naar mezelf kijk zie ik mij zelf kijken naar mij implosie met radiostilte geduldig wacht ik op mezelf en ik wacht op mij geruisloos zonder signaal spreekt u na de toon de boodschap in zeg ik maar ik zeg niets na de toon zonder boodschap zwaai ik me uit ik zwaai me uit dan ben ik weer alleen met mezelf…

verliefde gedachten laten me zweven, zoeken een weg in woelige dromen enkele doornen versperren de paden, steken vervaarlijk belemmeren het komen maar mijn hart volgt vertrouwde signalen, alle obstakels worden verlangend genomen!…

't Oog van de zee schijnt haar licht in de duisternis draaiend om haar as Herkenning reikt ver 'n licht dat alles ziet Schepen vertrouwen varen blind op haar signaal Geboeid volgen zij haar stralen elke nacht weer…

de glans allengs verloren en de lichtjes uitgedaan 't kindeke weerom geboren 'signalen uit het aards bestaan' ik weet niets is eeuwig houdbaar wij zijn slechts schreeuwers in de wind die ooit bescheiden zijn begonnen zoals eens het pasgeboren kind…

soms schittert zon op het lemmet van een mes snijdt licht verblindend vals langs de hals van een prooi kaatst terug op de loop van een geweer dat rokend vogels doodt de bosrand geeft zo zijn signalen af de stropers zijn op pad…

maar hij is rustelozer geeft zichzelf privileges één als jager stelt zich aan als zot en spreekt in kreten zij wacht op zijn bezinning of gaat aan hem voorbij terwijl hij blind voor haar signalen alsmaar kwijlt dat windt haar op vindt hij…

wit krullend haar, oortjes die wat hangen, luisteren doen ze nooit, of het is voor even, bij de rammel van mijn bak, aangerend het is mijn eten, oortjes die graag horen, enkel dit signaal, ik ben echt niet groot, loop pronkzuchtig aan een lijntje, want mijn oortjes die wat hangen, volgen immer mijn verlangen.…

Als enige signaal, worden wij dag na dag nat. (Regen al op peil van hele maand.. 8-12-2007)…

Die nacht, op bed met koorts dacht ik aan de reizen in jeugdigheid verzonnen zonder antwoord in jouw huis en de stilte in de nacht dwong mij te luisteren naar de vreemde signalen die mij in mijn droom vervreemdden en dit kleine huis omringden met een zwaar juk van intimiteit in mijn nachtboek volgeschreven.…

Je bent allang oud genoeg voor een geschiedenis dat is je geschiedenis die van je kinderen van anderen je ziet ze groter worden dan de bedenkt dat ze er zijn ze waren langzaam hurkt er een figuurtje aan de startlijn stilte is het signaal wat telt is het uithoudingsvermogen wie aankomt helpt alleen de wind --------------------…

Heel langzaam trekt de Lente door de lucht De kale tak, bedwelmd door Winters' ether Wordt wakker, rekt zich uit en wordt bevrucht Door nieuwe krachten: alles wordt completer Besef o mens: als u de Toekomst op wilt vangen Dat Zij respons geeft op 't signaal van uw verlangen…

Felle ogen als een panter Boven een zwartzijden jurk In haar gezicht een niet-gespeelde koudheid Minzaam glimlachend, vol hautaine spot Meerdere malen Raakte zij mij rakelings met haar zwijgen Doordringend, onhoorbare signalen Uiteindelijk en tenslotte Ga ik daar langzaam aan kapot…

ginds de groei van onrust als bij het naderen van een trein met onbekende bestemming zet de signalen op veilig zodat de trein met gezwinde spoed hier snel voorbij zal zijn waarna dan wellicht m'n wens nog in vervulling kan gaan 'het grote verlangen naar dat wat wij gemoedsrust noemen'…

Iemand is een verre stem in een doos niet meer, een sterke hand niet meer of een te strak gestrikte schoen, een doorgestikt overhemd, iemand is een niet verwijderde gemiste oproep nog misschien, een ingeslikt signaal dat trilt van een bericht, iemand is zo te zien zo uit je telefoon, je kunt bellen wat je wilt of me nog meer vertellen --…

diep doortrokken klankwoorden die naast elkaar bestaan totaal verschillend trekken zich los uit een wirwar van draden zonder jaloezie kleurend van wit naar hemelsblauw in het blanke licht uitgestrekt tot tevredenheid herken je meerdere signalen waar de meerwaarde zit van het leven overduidelijk……

Een klein signaal van mij naar jou slechts kort duurt bij jou verbazing Je begreep al gauw mijn liefdesnood zag in mijn ogen die verglazing Voegde jij je snel en lenig aan mijn zij en onze daad werkelijk bij je woord Wat zou ik toch zonder jou mijn lief was ik vast in mezelf al lang vermoord…

Sinds Mekka schud jij dus geen vrouwenhand Ontbinding volgt nu van jouw dienstverband Ons noodfonds biedt een mooi sociaal traject Wij vinden het signaal nochtans verkeerd Dat je wel de gouden handdruk accepteert…

Neem een sjaal, maillot, tuniek of pumps als fel signaal! Je bent toch met de hartenklop begaan? Stort bovendien op giro drie nul nul. Hun directeur krijgt heel wat, wees dus gul!…

vraag me dikwijls af als ik naar je kijk wat is er aan de hand je bent buiten mijn bereik ik vraag me steeds meer af als ik naar je kijk wat speelt hier een rol wat is er zo belangrijk ik vraag me nog altijd af wat is jouw verdriet laat eindelijk eens iemand toe of wil jij dat niet ik zou je nu willen vragen luister goed naar de signalen…

gevangen in het patroon van jouw opvoeding is het voor jou dan ook normaal om steeds voor iedereen klaar te staan maar dan onverwacht... een signaal jarenlang borduur je verder nog steeds gevangen in datzelfde patroon het is niet langer vol te houden er moet iets gaan veranderen maar hoe... men zegt gewoon eindelijk zie je zelf in dat…

in de stilte van de nacht ben ik op zoek naar een beetje rust een beetje kracht buiten duister de natuur in rust mijn lijf geeft signalen en ik luister gejaagd gespannen niet lekker in mijn vel ik geef niet toe ik wil me vermannen ik wil niet zeuren en zeker niet klagen want ik wil weer de zon zien in al zijn kleuren…

Deze oneindigheid van het eindige, met haar uitwaaierende vleugels, was het signaal om grip te krijgen op zijn liefkozingen.…

van bumper naar bumper haastig voort op weg aan de kant, stumper doe wat ik je zeg laat me er door stelletje secreten ik ga altijd voor dat moet je weten ik ben het signaal lees; het teken des tijds ik geloof niet in het verhaal over de jaren des onderscheids raak of kijk me niet aan mijn lont is o zo kort…

Hersens die in Zichzelf begraven zijn, Geen signalen meer Naar de wereld Om mij heen, Alleen het lichaam nog Dat gevoelloos verder Gaat, op weg wie weet Waar naar toe, Misschien wel gewoon Naar nergens, en Onderweg niemand Die mij nog ziet Als ik contactloos Verder loop door De donkere tunnel Die mijn leven heet…

Kan ik je nog vertrouwen nu je me één keer in de steek gelaten hebt Kan ik je nog vertrouwen na alle angst en pijn om te verliezen Of zal elk klein signaal voortaan het leven bepalen als teken van herhaling De tijd zal het leren maar wat ik heb geleerd zal ik niet vergeten Mijn hart je hebt me niet gebroken maar wel een patiënt…

In een prachtig bos geniet ik van de natuur liggend op het zachte mos kom ik tot rust, hier is het puur Ik hoor de vogels fluiten neem de geluiden in me op de bladeren die zachtjes ruisen hiervan geniet ik volop De natuur het mooiste wat er is om eindeloos in te dwalen voor mij van grote betekenis ik voel hier positieve signalen…

het gebroken hart lag in duizend stukken op de drempel waar het zo even nog overliep van haar had hij signalen als paardenbloemen in de wind geblazen verblind door zonnestralen die zijn blik hadden vertroebeld maandenlang had het geluk geregend waar hij door werd overspoeld nu lag het daar in splinters en drong de bittere…

op rood Als verpakking voor dwangmatige neurosen Slagregen in elke vezel slaat de maat Signalen zetten aan Neer Nog nederiger Tot ‘n warm degenereren Van een hard gemoed, Van een hard gelaat Ontvouwen gedegen, ‘n Beschouwende staat, Van relativeren.…

Je ziet zo'n polder denken aan het grijzig-groen beweeg van wilgentwijgen, het snelle rijgen van signalen langs het riet, de simpele overdracht van sloten op kanalen, het vastleggen van breedbeeld luchten in de weke delen van een plas en aan het bedachtzame omspelen van getande dijken. ----------------------------------------------…

dansend op akelig lange stelten waaien ze naar binnen schuifelend langs de stoelen flessen omgooiend van de gedekte tafel bedrukt kijkend door de ramen hangend de jassen aan de kapstok het hoofd verloren op hol in gedaanten verschijnen jouw woorden in een signaal waarin kijken tot kunst is verheven…